ONZ musi uregulować niekontrolowany wyścig Trumpa na dno morza
Organ ONZ regulujący górnictwo głębinowe powinien przyjąć przepisy zezwalające na wydobywanie metali z głębin – nalega niniejszy artykuł redakcyjny w brytyjskim liberalnym tygodniku „The Economist”.
Około 5000 metrów pod powierzchnią Oceanu Spokojnego znajduje się skarbiec: 270 milionów ton niklu i 44 miliony ton kobaltu. Metale te gromadziły się tam stopniowo przez miliony lat, tworząc metaliczne konkrecje zwane „guzkami”.
Te duże otoczaki znajdują się na obszarze o powierzchni 4,5 miliona kilometrów kwadratowych, znanym jako obszar Clarion-Clipperton (CCA), położonym 800 kilometrów na południowy wschód od Hawajów. Można je zbierać za pomocą robota, który pełni jednocześnie funkcję kombajnu zbożowego i odkurzacza.
Metale te mogą odegrać decydującą rolę w przejściu na energię odnawialną z paliw kopalnych. Dostarczają zasobów niezbędnych do osiągnięcia tego celu w perspektywie długoterminowej, oferując jednocześnie alternatywę dla lądowego wydobycia kobaltu i niklu, które ma katastrofalne skutki dla człowieka i środowiska.
W 1994 r. powołano Międzynarodową Organizację Dna Morskiego (ISA) pod auspicjami ONZ, aby nadzorować zarządzanie głębokim dnem morskim na wodach międzynarodowych „dla dobra ludzkości”. Jej przepisy stanowią punkt odniesienia dla innych niezbadanych terytoriów, takich jak Księżyc. ISA
The Economist (Londyn)Główna brytyjska instytucja prasowa, The Economist, założona w 1843 r. przez szkockiego kapelusznika, jest biblią dla każdego, kto interesuje się międzynarodowymi wiadomościami. Otwarcie liberalna, generalnie opowiada się za wolnym handlem, globalizacją, imigracją i liberalizmem kulturowym. Jest drukowana w sześciu krajach, a 85% jej sprzedaży odbywa się poza Wielką Brytanią.
Żaden z artykułów nie został podpisany: to długotrwała tradycja, którą tygodnik wspiera, opierając się na idei, że „osobowość i głos zbiorowy są ważniejsze niż indywidualna tożsamość dziennikarzy”.
Na stronie internetowej The Economist, oprócz głównych artykułów gazety, znajdziesz doskonałe raporty tematyczne i geograficzne opracowane przez The Economist Intelligence Unit, a także treści multimedialne, blogi i kalendarz konferencji organizowanych przez gazetę na całym świecie. Jako bonus: regularne aktualizacje głównych cen giełdowych.
Zakres czasopisma może się różnić w zależności od wydania (Wielka Brytania, Europa, Ameryka Północna, Azja), ale treść jest taka sama; w Wielkiej Brytanii jednak kilka dodatkowych stron obejmuje wiadomości krajowe. The Economist jest w 43,4% własnością włoskiej rodziny Agnelli, a pozostały udział jest dzielony między prominentne brytyjskie rodziny (Cadbury, Rothschild, Schroders itp.) i członków redakcji.
Courrier International
%3Aquality(70)%3Afocal(4593x1532%3A4603x1542)%2Fcloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com%2Fliberation%2FMY4LARJAT5A3VMQJPE6GJC3F2M.jpg&w=3840&q=100)
