Za stary w wieku 30 lat? W Indonezji wczesny ageizm szkodzi gospodarce

Podczas gdy Indonezja opiera swój wzrost gospodarczy na premii demograficznej, wczesne wykluczenie trzydziestolatków wywołuje w prasie debatę na temat dyskryminacji ze względu na wiek i strukturalnych wad napiętego rynku pracy.
Czy naprawdę można być uznanym za „za starego” w wieku 30 lat? Z taką rzeczywistością mierzy się wielu poszukujących pracy w Indonezji. Oferty pracy ustalające granicę wieku, czasami nawet 25 lat, są powszechne zarówno w sektorze prywatnym, jak i publicznym. Praktyka ta napędza narastającą debatę na temat dyskryminacji ze względu na wiek, która na archipelagu dotyka młodych pracowników w kluczowym momencie ich kariery.
To wczesne wykluczenie jest tym bardziej paradoksalne, że Indonezja dysponuje dużą liczbą wykwalifikowanych pracowników. Z prawie 70% populacji w wieku produkcyjnym, kraj ten korzysta z „premii demograficznej” , która ma pobudzić wzrost gospodarczy tego rozwijającego się kraju, który do 2030 roku ma znaleźć się w pierwszej dziesiątce światowych potęg. Jednak według Deutsche Welle Indonesia ( DW Indonesia ) szeroko rozpowszechniony ageizm może podważyć te korzystne perspektywy demograficzne.
Niedokończona transformacja indonezyjskiego rynku pracy – przedwczesna deindustrializacja, niska produktywność, stagnacja płac – utrudniają tworzenie wykwalifikowanych miejsc pracy, przez co rynek staje się nieatrakcyjny dla doświadczonych pracowników.
Osoby po trzydziestce są często odrzucane, postrzegane jako zbyt
Courrier International