Przez całe lato na Korsyce świeci słońce

Wchodzimy w cień opuszczonych koszar przez pole niesamowitych „słońc”: słoneczniki w nieruchomym ujęciu, które artystka Rose Lowder sprawiła, że wibrują w pętli, dzięki uchwyceniu, w którym ostrość jest stale przenoszona między pierwszym planem a tłem. Ten niezwykle obrazowy film z 1982 roku otwiera podróż „Plein soleil” przez dawne koszary wojskowe Montlaur, w cytadeli Bonifacio, na południu Korsyki.

Wystawa stanowi kontrapunkt dla wystawy „La Notte” , spaceru przez śródziemnomorską noc po wyborze dzieł z Centrum Pompidou, zaprezentowanych tam dwa lata temu przez zespół De Renava, czyli trójkę trzydziestolatków, którzy zainaugurowali Biennale Bonifacio w 2022 roku, a w latach „przerwy” oferują wystawę tematyczną opartą na kolekcji.

W ramach tej drugiej współpracy z muzeum propozycja odchodzi od tropizmu śródziemnomorskiego, który jest istotą ich podejścia, w stronę propozycji równie nastrojowej, ale bardziej koncepcyjnej.

Film „E-clip-se” (1999) Chrisa Markera został nakręcony w paryskim ogrodzie botanicznym Jardin des Plantes podczas całkowitego zaćmienia Słońca, „zaćmionego” przez filmowca, który z przyjemnością przeniósł rzeczywistość w stronę science fiction poprzez widowisko obserwatorów zjawiska, z twarzami zasłoniętymi okularami ochronnymi. Dalej, instalacja Laurenta Grasso , którego twórczość inspirowana jest zjawiskami niebieskimi, zdaje się nawiązywać do tego zjawiska, bazując na archiwalnych zdjęciach dokumentujących pojawienie się „tańca słońca”, który zgromadził około 70 000 osób 13 października 1917 roku w pobliżu Fatimy w Portugalii. Cud, zbiorowa halucynacja czy wypadek meteorologiczny – tutaj ponownie widzimy tylko tłum obserwujący to zjawisko.

Pozostało Ci 74,81% artykułu do przeczytania. Reszta jest zarezerwowana dla subskrybentów.