Jacky Ickx odbierze nagrodę Legend Award na gali Sportel Awards w Monako

Didier Deschamps, Alain Prost, Katarina Witt, Nicolas Karabatic… Lista osobowości sportowych, którym przyznano w ostatnich latach nagrodę „Legenda Roku” w ramach Sportel Awards, była (bardzo) imponująca.

20 października w Grimaldi Forum tablice pamiątkowe wydarzenia, które co roku celebruje sportową doskonałość i pozwala dostrzec najpiękniejsze emocje sportowe na ekranie, zostaną opatrzone nową nazwą: Jacky Ickx.

Kluczowa postać Formuły 1 i znana twarz w padoku w Monako – często widywana u boku żony Khadji Nin i Charlotte Casiraghi – belgijski kierowca, nazywany „Dżentelmenem” lub „Mistrzem Deszczu” ze względu na umiejętność poruszania się po śliskim asfalcie, zostanie uhonorowany za trzy bogate dekady sukcesów spędzonych w sportach motorowych.

W 32 aktywnych sezonach, między 1961 a 1992 rokiem, rozegrał ponad 555 wyścigów we wszystkich dyscyplinach. Jacky Ickx zdobył dwa tytuły mistrza Europy Formuły 2, a następnie 8 Grand Prix Formuły 1, jednak nie udało mu się zdobyć Świętego Graala: tytułu mistrza świata Formuły 1. W latach 1969 i 1970 zajął 2. miejsce w klasyfikacji kierowców, za Jackie Stewartem, a następnie Jochenem Rindtem.

„Jacky Ickx fascynuje swoją wyjątkową wszechstronnością, elegancją i charyzmą. Jest kimś więcej niż tylko kierowcą – stał się wzorem, szanowanym i podziwianym na całym świecie” – przyznali organizatorzy Sportel Awards.

Jeden z tych pseudonimów? „Pan Le Mans”

Wszechstronność, bo to właśnie w wyścigach wytrzymałościowych Jacky Ickx stał się legendą, sześciokrotnie wygrywając legendarny 24-godzinny wyścig Le Mans, co uczyniło go drugim najbardziej utytułowanym kierowcą po Tomie Kristensenie (9 razy). To właśnie wtedy zyskał przydomek „Mr. Le Mans”.

Uhonorowany tytułem „Kierowcy Stulecia” w tej dyscyplinie, ma na swoim koncie 46 zwycięstw i dwa tytuły mistrza świata kierowców długodystansowych z Porsche (1982 i 1983). Zwycięzca Rajdu Paryż-Dakar w 1983 roku i autor 40 zwycięstw etapowych w rajdach terenowych, błyszczał również w Can-Am, zdobywając tytuł w 1979 roku. Legenda.