Rachel Reeves podejmuje desperacką próbę, aby uratować swoją pracę – znów mamy okres rozkwitu i upadku Partii Pracy!

Pod jej nadzorem brytyjska gospodarka znajduje się w stagnacji. Po spadku o 0,3% w kwietniu i 0,1% w maju, Reeves czeka teraz ponure lato spekulacji na temat tego, jakie podatki podniesie w następnej kolejności. Chociaż wczoraj zapewniała, że osoby pracujące nie będą musiały się liczyć z kolejnymi podwyżkami podatków w jej jesiennym budżecie, niewielu w to wierzy.

Ostatnim razem, gdy to powiedziała, po cichu podniosła składki na ubezpieczenie społeczne dla pracodawców, zarabiając dodatkowe 25 miliardów funtów i likwidując w ten sposób miejsca pracy. Straty są realne. Od czasu, gdy objęła urząd w budynku nr 11, zniknęło ponad 275 000 miejsc pracy, a najbardziej ucierpieli młodsi pracownicy.

Stanowiska dla absolwentów znikają w błyskawicznym tempie, ponieważ sztuczna inteligencja wypiera stanowiska podstawowe , a kontrole podatkowe Kanclerza sprawiły, że zatrudnianie stało się droższe.

Ma związane ręce. Wydatki państwa są politycznie nietykalne po buncie szeregowych posłów w sprawie cięć świadczeń, a ona sama zobowiązała się do przestrzegania swoich „niepodlegających negocjacjom” zasad fiskalnych.

Kolejna fala podwyżek podatków jest nieunikniona . Teraz ma w zanadrzu kolejny trik, prosto z podręcznika Gordona Browna: podbić ceny nieruchomości i zliberalizować finanse.

Widzieliśmy jak to się kończy.

Reeves chce, aby banki udzielały więcej kredytów hipotecznych wysokiego ryzyka młodym ludziom o niższych dochodach. Zgodnie z jej reformami Mansion House, ogłoszonymi dziś wieczorem , pożyczkodawcy będą mogli udzielać więcej pożyczek na kwotę pięcio- lub sześciokrotności wynagrodzenia, co stanowi znaczące złagodzenie przepisów obowiązujących po kryzysie.

Chce również, aby rejestry najemców były uwzględniane przy sprawdzaniu zdolności kredytowej, a może nawet znieść wymóg wpłaty kaucji. Partia Pracy twierdzi, że dzięki temu uda się odblokować 36 000 dodatkowych kredytów hipotecznych w przyszłym roku.

Jednocześnie Reeves rozprawia się z biurokracją w sektorze usług finansowych, próbując w ten sposób uczynić Londyn bardziej „konkurencyjnym”. Te słowa wywołają niepokój u każdego, kto pamięta rok 2007.

Oto typowy Gordon Brown, pierwotny „Żelazny Kanclerz” Nowej Partii Pracy (który później został premierem-sklejką). Brown wielokrotnie twierdził, że pogrzebał cykl, który nazwał „konserwatywnym boomem i upadkiem”.

Następnie rozpalił potężną bańkę bankową i na rynku nieruchomości, a dochód z niej został zmarnowany. Brown miał deficyt budżetowy na poziomie 3% w szczytowym okresie boomu gospodarczego, zaciągając długi, podczas gdy powinien był je spłacać.

Kiedy wybuchł, pozostawił Wielką Brytanię odsłoniętą. Brown nie spowodował globalnego kryzysu finansowego, ale sprawił, że Wielka Brytania znalazła się wśród jego największych ofiar.

Teraz Reeves podejmuje ten sam szalony krok.

Dlaczego to robi? Bo nic innego nie działa. Jej zimowe cięcia w dostawach paliwa wywołały protesty i zawstydzający zwrot akcji. Jej represje wobec opieki społecznej załamały się.

Jej strategia jest chaotyczna. Na przykład próbuje oczarować bogatych i wielki biznes „usługami concierge”, jednocześnie wypędzając zamożnych ludzi bez statusu dominikanina i rozsiewając plotki o zbliżającym się podatku od majątku.

To tak, jakby pompować przebitą oponę i jednocześnie ją przecinać.

Wysokie ceny nieruchomości, stagnacja płac i gwałtowny wzrost liczby ludności sprawiły, że całe pokolenie zostało pozbawione możliwości posiadania własnego domu.

Ale zachęcanie ludzi do nadmiernego obciążania się ryzykownymi kredytami nie jest rozwiązaniem. Może to stwarzać iluzję postępu, ale jeśli stopy procentowe wzrosną lub ceny nieruchomości spadną, tysiące młodych nabywców może stracić swoje domy .

A co z ponownym puszczeniem banków ze smyczy? Tym razem nie skończyło się to dobrze. Reeves ma nadzieję, że to ryzyko ożywi Wielką Brytanię i uratuje jej pracę. Nie będzie boomu, dopóki jej pozostałe strategie będą obowiązywać. Zamiast tego ryzykuje kolejny kryzys Partii Pracy.