Na festiwalu Tribeca wirtualna rzeczywistość i inne technologie napędzają wciągające opowiadanie historii

Tribeca Festival 2025 trwa w tym tygodniu z pokazami filmowymi, sesjami pytań i odpowiedzi, dyskusjami panelowymi z udziałem przedstawicieli branży i występami publicznymi w całym Nowym Jorku. Jednak jeden program tegorocznego festiwalu odbywa się w wirtualnych światach.

Od ponad dekady Tribeca rozszerza swoje zainteresowania poza kino i telewizję, aby objąć nowe ścieżki opowiadania historii poprzez wykorzystanie rzeczywistości wirtualnej, rzeczywistości rozszerzonej i innych rodzących się technologii, tworząc żywe, wciągające pokazy. Nawet jeśli aspekt opowiadania historii w programach był ograniczony, ekspresja artystyczna mogła być potężna. Dotyczyło to zwłaszcza poprzednich wystaw, które otaczały widza ogromnymi przestrzeniami, w których generowane komputerowo obrazy lub zdjęcia poklatkowe umieszczały widza w nowych światach, od eksplodujących galaktyk po wirujące naczynia krwionośne.

Tegoroczna instalacja w Lower Manhattan, organizowana pod wspólnym tytułem „In Search of Us”, łączy 11 projektów pod hasłem wpływu na ludzkość — eksplorując tematy od sztucznej inteligencji po zmiany klimatu, wojny, strzelaniny w szkołach i transfobię. Eksponaty o najgłębszym wpływie to te, które zawierają najsilniejsze i najbardziej emocjonalne historie.

W prostej, wyodrębnionej przestrzeni wyposażonej w minimalistyczne meble, „Fragile Home” Ondřeja Moravca i Victorii Lopukhiny wykorzystuje rzeczywistość mieszaną, aby odtworzyć dom na Ukrainie, który został zbombardowany. Widz, nosząc gogle, przechodzi przez wygodny, dobrze wyposażony salon, obok stołu jadalnego i mruczącego kota, i spogląda za okno na spokojny widok — który w mgnieniu oka zostaje zastąpiony przez pozostałości zbombardowanego domu, zdewastowane graffiti „Z” sił rosyjskich.

Poczucie naruszenia jest tak silne w tak prostym otoczeniu — a świadomość, że takie zniszczenie jest zwielokrotnione miliony razy, rozdziera serce. Ale przedmioty, które przetrwały — te o osobistym znaczeniu dla garstki ludzi — stają się dla wielu symbolami odporności.

„Scent” Alana Kwana to pierwszoosobowa gra filmowa, w której gracz staje się psem wędrującym po krajobrazie, który obserwuje ludzi atakowanych i zabijanych przez złowrogie siły. Pomiędzy unikaniem bomb i strzelanin pies pomaga prowadzić dusze zabitych, aby się odrodziły. To medytacyjna wizja okrutnych naruszeń, które wpływają na ludzkość i naturę.

Uzbrojeni w tablet widzowie rozszerzonej rzeczywistości „There Goes Nikki” mogą przechadzać się po ogrodzie pełnym wirtualnych kwiatów i wizualizacji zmarłej poetki Nikki Giovanni recytującej swój wiersz „Quilting the Black-eyed Pea (We're going to Mars)” autorstwa Idrisa Brewstera, Michele Stephenson i Joe Brewstera.

Jak niebezpieczna jest sztuczna inteligencja? Jak głupia jest? Jak sarkastyczna? „AI & Me: The Confessional and AI Ego” w reżyserii Danieli Nedovescu i Octaviana Mota daje widzom możliwość stania się obiektami testowymi, jak to się mówi, osądzającej passy AI. Po zajęciu miejsca na krześle uczestnik zostaje uchwycony przez kamerę i przeanalizowany przez AI, która wyczarowuje twoje imię, cechy osobowości i cele. Jak blisko są one rzeczywistości? Przygotuj się na sarkazm. Ale jeśli program AI cię „polubi”? Twój zmieniony przez AI obraz pojawi się w jego panteonie ulubionych jednostek opartych na węglu (przedstawionych powyżej, po prawej).

Pozostałe eksponaty to wciągające przedstawienia kultury — niektóre stworzone przez nas samych, inne przez sztuczną inteligencję.

„Uncharted” (VR, autorstwa Kidusa Hailesilassie) łączy w sobie sceny przedstawiające tancerza, słowa mówione i wizualizacje symboli, tworząc porywającą demonstrację panafrykańsko-języcznego języka i opowiadania historii.

Interaktywne „Nowe Miasto Maqam” stworzone przez MIPSTERZ pozwala Ci wcielić się w DJ-a i manipulować rytmami perkusyjnymi, rozpoznawalnymi w społecznościach muzułmańskich na całym świecie, tworząc w ten sposób niezwykłą atmosferę.

„The Innocence of Unknowing” to esej wideo i projekt AI badający relacje medialne na temat masowych strzelanin, wyświetlany w symulowanej klasie. (Stworzone przez Ryata Yezbicka i Milo Talwaniego w ramach MIT Open Documentary Lab.)

Jednym z najsilniejszych efektów spośród wszystkich instalacji był ten, który wywarł wrażenie„In the Current of Being” Cameron Kostopoulos. Korzystając z dotykowej VR, widz jest dosłownie przywiązany do krzesła; elektrody są przymocowane do koniuszków palców, ramion i tułowia, wraz z goglami VR. Interesujące, myślisz. Następnie rozpoczyna się prezentacja, opowiadająca prawdziwą historię osoby, która przeżyła terapię konwersyjną elektrowstrząsami. (Jako nastolatka Carolyn Mercer była „leczona” wstrząsami elektrycznymi w celu „wyleczenia” jej z transseksualizmu). Gdy obrazy kobiecego piękna migają przed tobą, impulsy elektryczne pulsują w twoim ciele. To nie jest rzeczywistość wirtualna; ekstremalny dyskomfort jest bardzo realny, zmuszając mnie do opuszczenia prezentacji mniej niż w połowie. Rezultat: terapia awersyjna działa, ponieważ nigdy więcej nie pozwolę, aby elektrody VR były przymocowane do mojego ciała.

Oprócz przestrzeni wystawowej przy Water Street 161, dwuczęściowa wystawa „The Power Loom and The Founders Pillars” (autorzy: Lesiba Mabitsela, Meghna Singh i Simon Wood) obejmuje także doświadczenie rzeczywistości rozszerzonej (AR), dostępne w aplikacji mobilnej sześć przecznic dalej, na nowojorskiej giełdzie papierów wartościowych. W ten sposób powstaje pomnik upamiętniający niewolników sprzedawanych niegdyś na targu niewolników na Wall Street, założonym w XVIII wieku.

Podczas gdy właściwy Tribeca Festival kończy się 15 czerwca, „In Search of Us”, prezentowany we współpracy z Onassis ONX i Agog: The Immersive Media Institute, potrwa do 29 czerwca . Więcej szczegółów i informacji o biletach znajdziesz tutaj .

• Festiwal Tribeca
• Rzeczywistość wirtualna