„Ogromny dodatek do każdego zespołu” – były duet Down zagra teraz w finale All-Ireland Galway Cork
GDY WHEN DOWN PRZEGRAŁO swój tegoroczny półfinał All-Ireland Intermediate Camogie, była zawodniczka Fionnuala Carr pomyślała o dwóch napastnikach, którzy mogliby zrobić różnicę.
Spadek z seniorskiej ligi na sezon 2025 sprawił, że Down był o krok od szybkiego powrotu do najwyższej ligi w Camogie. Na przeszkodzie stanęło im Kerry, które pokonało ich dwoma punktami w fazie grupowej tegorocznych mistrzostw.
60 minut dzieliło ich od wyjazdu na Croke Park i szansy na odzyskanie statusu seniora. Jednak wynik w meczu półfinałowym pozostał ten sam – Kingdom wygrało 3:12 do 0:16.
Przewaga, jaką przesądziła o ich porażce, wyniosła pięć punktów, na co Sorcha McCartan i Niamh Mallon z pewnością mogły liczyć.
Ale ponieważ Mallon gra teraz w Galway, a McCartan jest już mocno osadzonym członkiem linii ataku Cork, Down musiał grać bez ich pomocy. Tak jest już od jakiegoś czasu, ponieważ obaj kontynuują swoje podróże w camogie na wyjazdach. Zmierzyli się w finale w 2023 roku, kiedy Mallon zdobył 10 punktów w przegranym 3:19 do 1:10 meczu w Grupie 1 z Cork. W zeszłorocznym finale All-Ireland grali po przeciwnych stronach barykady w barwach Cork i Galway. Powtórzą to również w ten weekend.
„Robią ogromną różnicę dla drużyn, w których grają [obecnie]” – wyjaśnia Carr. „Można więc sobie wyobrazić, jaką różnicę zrobiliby dla takich młodych zespołów jak Down.
„Niamh Mallon jest warta co najmniej pięć, sześć punktów. Sorcha mogłaby dorzucić dwa lub trzy, a to już dziesięciopunktowa zmiana w meczu. Nie chodzi tylko o ich umiejętności strzeleckie, ale także o tempo pracy i kondycję fizyczną”.
Carr dzieliła szatnię z McCartan i Mallon przed przejściem na emeryturę w 2021 roku z rozgrywek międzyokręgowych. Ich umiejętności były widoczne od samego początku.
Wszyscy trzej byli kluczowymi zawodnikami drużyny Down, która wygrała finał All-Ireland Intermediate w 2020 roku. Ich finał przeciwko Antrim odbył się w grudniu tego roku z powodu zmiany terminarza spowodowanej pandemią COVID-19, a gospodarzem wydarzenia był Breffni Park w Cavan.
Carr nie była urażona, że jej hrabstwo nie mogło świętować zakończenia 22-letniego oczekiwania na sukces w All-Ireland Intermediate w Croke Park. Była po prostu wdzięczna, że mogła zagrać i zemścić się za porażkę w finale All-Ireland 2018 z Cork.
„Rok wcześniej pukaliśmy do drzwi. Dotarliśmy do finału All-Ireland w 2018 roku, szczerze mówiąc, zupełnie nieznani nawet nam samym. Potem, w 2019 roku, nie zagraliśmy w półfinale All-Ireland.
A potem, w 2020 roku, wszyscy się przegrupowaliśmy. To był rok pandemii COVID-19, więc dużo pracowaliśmy na własną rękę, chodząc na siłownie i zajęcia fitness. Zauważyliśmy, że w tym roku jesteśmy bardzo sprawni fizycznie i silni.
Mieliśmy Sorchę, moją siostrę Sarę-Louise [Graffin] i Aimee McAleenan w formacji półnapastniczej. Sorcha musi mieć 178 cm albo 33 cm. Sara-Louise ma 175 cm albo 178 cm, a Aimee musi mieć 173 cm.
„Więc wszystkie są silne i bardzo wysportowane. Potem miałaś Niamh Mallon w linii ataku i to ona była twoją docelową kobietą”.
Mallon zakończyła finał All-Ireland z bilansem 2:3, zdobywając w ten sposób nagrodę dla Zawodniczki Meczu. Sześć lat wcześniej, mając zaledwie 19 lat, była kapitanem Down, zdobywając juniorski tytuł All-Ireland, ale Mallon była już doświadczoną zawodniczką Down.
Carr uważa, że była wówczas w drużynie przez trzy lub cztery sezony, wykazując się umiejętnościami i siłą psychiczną, które przeczyły jej młodemu wiekowi.
Talent Mallona był szeroko znany w kręgach miłośników camogie z Down od samego początku. Carr wciąż pamięta pierwsze pogłoski o „młodej dziewczynie z Portaferry”, która miała zrobić furorę w grze.
„Myślę, że Niamh miała wtedy może zaledwie 16 lat i zastanawiasz się: »Czy da radę? Czy wytrzyma ten wysiłek fizyczny? Czy się zaangażuje?«
„Jest tak wielu młodych, utalentowanych ludzi, ale nie angażują się i nie poświęcają wystarczająco dużo czasu, podczas gdy Niamh spełniała wszystkie wymagania, jakich można oczekiwać od zawodniczki.
„Jest tak oddana i oddana temu, co robi. Zawsze daje z siebie wszystko. Nigdy nie przestaje ćwiczyć. Ciągle jest w wall ballu.
„Przyszła wtedy i wcale nie wyróżniała się na tle innych. Po roku czy dwóch stała się jednym z głównych punktów ataku, mając zaledwie 18 lat w seniorskiej drużynie camogie, co, szczerze mówiąc, nie jest łatwym zadaniem”.
McCartan pochodzi z dwukodowego środowiska, ale w pewnym momencie futbol był jej głównym sportem. Córka Grega, zwycięzcy All-Ireland z 1994 roku, przebiła się do seniorskiej drużyny żeńskiej Down, zanim nadarzyła się okazja do gry w drużynie camogie w hrabstwie.
W wywiadzie z 2021 roku opublikowanym na stronie internetowej RTÉ Sport, McCartan wyjaśniła, że oglądanie meczu Down w finale All-Ireland 2018 zasiało w jej umyśle ziarno nadziei. A kiedy ówczesna menedżerka zespołu camogie Down, Martina Rooney, zaprosiła ją do gry w kolejnym sezonie, postanowiła zaryzykować.
„W tamtym momencie piłka nożna była wciąż numerem jeden. Poszedłem i spróbowałem, i zobaczyłem nastawienie wszystkich. Pomyślałem sobie: »To poważna sprawa. Jeśli chcę się zaangażować, muszę być poważny i traktować to priorytetowo«. I tak zrobiłem”.
Podobnie jak w przypadku jej przejścia do obecnego zespołu Cork, McCartan świetnie wypadła na przesłuchaniu z Down. Carr, oczywiście, z podziwem obserwował jej rozwój od utalentowanej specjalistki od podwójnego kodu do kluczowej części ataku Down.
„Sorcha była bardzo młoda, kiedy dołączyła do naszego zespołu. Down rywalizowało wtedy na poziomie średnio zaawansowanym i było blisko tego poziomu.
„A zdobycie bonusu, takiego jak Sorcha, robi różnicę między porażką a wygraną różnicą jednego punktu”.
To właśnie praca i zobowiązania uniwersyteckie sprawiły, że ścieżki McCartana i Mallona rozeszły się.
McCartan początkowo przeniosła się do Cork, aby odbyć staż w firmie biomedycznej Stryker. Podtrzymała swoje zaangażowanie w drużynie Down w sezonie 2021 i długo oczekiwany powrót do mistrzostw seniorów, ale ten układ okazał się nie do utrzymania. Oprócz zmiany barw hrabstwa, przeniosła się z lokalnego klubu Castlewellan do słynnego St Finbarr's w Cork.
W tę niedzielę zagra w swoim trzecim z rzędu finale All-Ireland z Cork. W 2023 roku odniosła zwycięstwo 1:1 nad Waterford i zdobyła dwa punkty z ławki rezerwowych, kiedy w zeszłym roku zmierzyli się w dwóch meczach z rzędu z Galway. Podczas gdy Cork walczy o trzy zwycięstwa z rzędu w ten weekend, McCartan nadal wzmacnia atak Ger Manley.
Niamh Mallon również próbowała się z tym pogodzić, kiedy w 2018 roku przeprowadziła się do Galway, aby pracować jako naukowiec sportowy w Orreco. W zeszłym roku postanowiła zrezygnować z tych trudnych dojazdów, aby dołączyć do drużyny Cathala Murraya po dołączeniu do klubu Sarsfields.
Jej debiutancki sezon zakończył się powołaniem do Meczu Gwiazd, co stanowiło stosowne uznanie za jej bilans 1-21 w pięciu meczach mistrzowskich, w tym w finale All-Ireland, w którym zdobyła jeden punkt. W niedawnej rozmowie z mediami przyznała jednak, że w zeszłym roku miała problemy w nowym środowisku drużynowym. Podkreślała, że przyczyną była jej wewnętrzna sytuacja, a nie wrogość ze strony otoczenia.
„Myślę, że wynika to po prostu z obserwacji drużyn takich jak Corks, Kilkenny i Galways, które zawsze rywalizują na szczeblu międzyokręgowym” – mówi Carr.
„Chociaż na poziomie średnio zaawansowanym jest bardzo konkurencyjnie i nie ma tu łatwej gry, zawsze zastanawiasz się, czy udałoby ci się awansować? Kiedy tam jesteś, widzisz ludzi, którzy mają na koncie wiele medali All-Stars lub All-Ireland i patrzysz na nich z podziwem.
„To, że potrafiła wejść na boisko i utrzymać się w grze, stając się naprawdę ważną zawodniczką w ważnych meczach. W zeszłorocznym półfinale All-Ireland przeciwko Tipperary (1:3) ostatecznie wygrała dla nich mecz. Była wyjątkowa.
„A potem w tym roku zdobyła tę niezwykle ważną bramkę [przeciwko Tipperary w półfinale All-Ireland]”.
Aktualny bilans meczów finałowych All-Ireland to McCartan 1:0 Mallon, a rywalizacja między Cork a Galway wkracza w kolejny ekscytujący rozdział. Carr pojawi się w Croke Park w niedzielę, z dumą obserwując, jak jej byłe koleżanki z drużyny udowadniają swoją wartość wśród najlepszych zawodniczek camogie w kraju.
Talenty, które rozwinęły się w Down, teraz zasłużenie są prezentowane na największej scenie.
„Niamh to talent, który zdarza się raz na pokolenie, jest tak celna i tak odważna… Sorcha to świetna atakująca na skraju pola karnego w Cork. Jest bardzo silna fizycznie i zaskakująco szybka. Jest więc nie lada wyzwaniem dla każdego obrońcy”.
*****
- Sprawdź najnowszy odcinek cotygodniowego podcastu GAA The42 tutaj
The 42
