Jak Hiszpania planuje wyeliminować planowaną przestarzałość

Lewicowy rząd koalicyjny w Hiszpanii zamierza podjąć próbę wprowadzenia modelu „planowanej przestarzałości” w wielkich technologiach, czyli praktyki polegającej na tym, że technologia szybko staje się przestarzała lub niefunkcjonalna, a w konsekwencji zmusza użytkowników do kupowania nowszych modeli.

Praktyka ta często powoduje, że stare części, na przykład baterie, nie są już produkowane, co uniemożliwia naprawę starszych modeli.

Ministerstwo Spraw Konsumenckich chce ograniczyć tego typu proceder, podejmując takie działania, jak zachęcanie do naprawy sprzętu elektrycznego w okresie gwarancji oraz utworzenie platformy internetowej zapewniającej dostęp do sprawdzonych serwisów naprawczych.

Chodzi o to, aby chronić konsumentów i umożliwić im łatwiejszy dostęp do napraw, zamiast konieczności zakupu nowych modeli.

Ministerstwo kierowane przez Pabla Bustinduya ze skrajnie lewicowej partii Sumar uwzględniło ten pomysł w projekcie ustawy o zrównoważonej konsumpcji, który niedawno został zatwierdzony przez Radę Ministrów.

W tekście przedstawiono kilka sposobów wydłużenia żywotności urządzeń elektrycznych poprzez zachęcanie do dokonywania napraw w okresie gwarancji ustawowej poprzez wydłużenie ich o rok, jeśli konsument wybierze naprawę zamiast wymiany podczas korzystania z gwarancji.

Ponadto producent, dystrybutor lub importer, jeżeli pochodzi spoza UE, będzie zobowiązany do pokrycia 20 proc. kosztów napraw w ciągu pierwszych dwóch lat po zakończeniu gwarancji ustawowej.

Jeśli od zakończenia gwarancji miną trzy lata, stawka ta zostanie zmniejszona do 10 procent, a w czwartym roku – do 5 procent.

Rozważa się także wprowadzenie bonów naprawczych dla konsumentów oraz stworzenie platformy internetowej, na której konsumenci będą mogli w niedrogi i bezpłatny sposób skontaktować się ze sprawdzonymi warsztatami, poprosić o wycenę i naprawę.

Projekt ustawy musi jeszcze spełnić szereg wymogów, zanim wróci do La Moncloa i zostanie przedstawiony Kongresowi Deputowanych. Projekt musi najpierw zostać poddany pod publiczne wysłuchanie, aby społeczeństwo obywatelskie, w tym organizacje konsumenckie i stowarzyszenia producentów, mogły wnieść swój wkład.

Zostanie on również przedłożony Radzie Konsumentów i Użytkowników, organowi reprezentującemu organizacje konsumenckie. Konieczne będzie również zwrócenie się o opinie do instytucji takich jak Rada Państwa i Rada Gospodarcza i Społeczna (RSE), a także zasięgnięcie opinii władz regionalnych.

Według szacunków źródeł, zanim projekt ustawy trafi do Kongresu Deputowanych, minie „około sześciu miesięcy”.