Miecz i mur

Polityka służy przekształcaniu rzeczy, opóźnianiu sytuacji lub ich definitywnemu komplikowaniu. Kwestia zaufania, którą Carles Puigdemont wyciągnął z kapelusza, aby zademonstrować swoją przebiegłość (ileż szkód przebiegłość wyrządziła katalońskiej polityce!), zapowiadała się jako jedno z tych powikłań, które skończą się wysadzeniem wszystkiego w powietrze. Właściciel Waterloo chciał postawić Pedra Sáncheza między młotem a kowadłem, choć wydawało mu się, że miecz jest zrobiony z drewna, a ściana – zasłoną dymną. Nie byłby pierwszą osobą, którą ukłuto ostrą drzazgą ani która udusiła się toksycznymi oparami. Premier doskonale wiedział, że nikt nie może zmusić go do przyjęcia wniosku o takiej randze, ale gdyby go przyjął, pokazałby swoją słabość i naraził się na nieprzewidywalność sesji. Jednak przywódca Junts chciał forsować swoje pomysły, tak jakby nic ważniejszego się nie działo na świecie, i zagroził, że zniszczy pokład, jeśli jego prośba nie zostanie spełniona.

W piątek w Szwajcarii PSOE wysłała José Luisa Rodrígueza Zapatero na negocjacje z Junts. Albo jeszcze lepiej, wzmocnić nim delegację. Były prezydent utrzymuje luźne relacje z Puigdemontem, ponieważ od samego początku opowiadał się za amnestią, a także potrafił zakasać rękawy, gdy komunikacja została przerwana. Nie są do siebie podobni, jak niektóre małżeństwa, ale ich związek się układa i nikt nigdy nie widział, żeby się kłócili.

Puigdemont nie pozwala Sánchezowi na debatę nad wotum zaufania

Zapatero jest zapalonym czytelnikiem Jorge Luisa Borgesa i nawet napisał prolog do jednej z jego książek. Argentyński polityk często używa zwrotu, że „tylko te rzeczy, które nie istniały w czasie, trwają w czasie”, co jest sposobem na powiedzenie, że jedyną rzeczą, o którą trzeba walczyć, są ważne sprawy, a na resztę jest jeszcze miejsce, ponieważ historia nie będzie tego od nas wymagać.

Przeczytaj także Zjednoczeni piłą łańcuchową Marius Carol

Od jakiegoś czasu Junts próbuje przypominać PNV i sprawiać wrażenie bardziej pragmatycznego niż wściekłego, bardziej przewidującego niż cynicznego. Dymisja Puigdemonta nie jest darmowa, ale jej koszt jest niewielki. Nie miało sensu, aby Sanchez przygotowywał wotum nieufności w samolocie powrotnym z Kijowa. Borges napisał także: „Nie odzywaj się, jeśli nie możesz poprawić ciszy”.