Centrum

W tym artykule podzielę się trzema koncepcjami, mniej lub bardziej znanymi, z których niektóre stały się nawet sloganami w świecie biznesu i są ze sobą powiązane. Pierwszą z nich opowiedział mi przyjaciel dawno temu. Kiedy nie ćwiczyłam lub nie poświęcałam czasu sobie ani swoim przyjaciołom, narzekałam, mówiąc: „Po prostu nie mam czasu”. Mój przyjaciel zawsze odpowiadał ze złością: „Nie mów mi, że nie masz czasu. Powiedz, że to nie jest dla ciebie priorytetem”. Jego komentarz mnie zaniepokoił, ale z biegiem lat zdałem sobie sprawę, że miał rację. Czas jest taki, jaki jest. To zasób ograniczony. Jeśli poświęcamy czas jednej rzeczy, to dlatego, że inne rzeczy stawiamy na pierwszym miejscu. Czy są naprawdę ważniejsze? Nie wiem. Są one niemal zawsze pilne, ale gdy pilność staje się chroniczna, brakuje planowania i priorytety ulegają zaburzeniu. Dowiedziałam się, że priorytety muszą być jasno określone i ściśle określone, ponieważ koleje życia codziennego i nieoczekiwane zdarzenia mogą je roztrwonić.

Drugą koncepcją jest jedność stałej uwagi, którą poznałem w psychologii behawioralnej. Odnosi się do tematu, który przykuł i pochłonął naszą uwagę, po prostu dlatego, że został złożony na naszych barkach jako odpowiedzialność. To jest coś, czym musimy się zająć, coś, co uznaliśmy za sprawę do opanowania. Za każdym razem, gdy podejmujemy się jakiegoś zobowiązania lub odpowiedzialności, tworzymy stałe jednostki uwagi. Czyli tematy, które przyciągną naszą uwagę. Chodzi o to, że w danej chwili możemy skupiać uwagę tylko na jednej rzeczy. Dlatego im więcej mamy stałych placówek opieki, tym mniej miejsca pozostaje na skupienie się na kwestiach naprawdę ważnych.

I to było trzecie wyrażenie lub koncepcja: „skupienie”. Pochodzi z teatru. Podczas przedstawienia projektant świateł musi skupić się na tym, co jest istotne dla widzów w wystawianym dramacie. Mówimy naszym ludziom i mówimy sobie: „Musimy się bardziej skupić”. Aby jednak skupić się na tym, należy zrobić dwie rzeczy: ustalić priorytety i zlikwidować stałe placówki opieki. W przeciwnym razie nie można się skupić. Uważam, że jest to jedna z najważniejszych umiejętności menedżera i jeden z kluczowych czynników sukcesu w zarządzaniu biznesem. W firmach, którym się wiedzie, ich kierownicy i menadżerowie koncentrują się na tym, co jest naprawdę potrzebne. Jeśli się nad tym zastanowimy, to zauważymy, że marnujemy czas na zbyt wiele rozpraszaczy. Połowa naszych problemów wynika z braku koncentracji. Jestem przekonany. Ale trudno jest zrealizować coś tak prostego.