Czy jesteśmy na dobrej drodze?

Wszystko trafia do partii rządzącej. Tak więc zatwierdzenie reformy ustawy o Gwardii Narodowej przez Izbę Deputowanych, zarówno ogólnie, jak i w szczególności, konsoliduje to, co było na horyzoncie od kilku lat: koncentrację i zarządzanie bezpieczeństwem w rękach sił zbrojnych, wyposażonych w stale rozszerzające się możliwości zarządzania, interwencji i działania, w celu ochrony bezpieczeństwa obywateli i terytorium. Niezależnie od tego, czy nam się to podoba, czy nie, proces ten trwa, a uprawnienia sił zbrojnych rosną w kategoriach ekonomicznych, bezpieczeństwa i instytucjonalnych. Podczas gdy prawdą jest, że artykuł 164 — reklasyfikacje i transfery — potwierdza zanik perspektywy cywilnej, a artykuł 44 uznaje udział członków Gwardii Narodowej w funkcjach politycznych, co oznacza ubieganie się o urząd wybieralny za pośrednictwem specjalnego urlopu, bez wyjaśnienia, w jaki sposób będą uczestniczyć? Jako współpracownicy rządu czy w opozycji do niego? Nasuwa się wiele pytań, szczególnie w naszym obecnym kontekście, zarówno politycznym, jak i karnym.

Jednocześnie uprawnienia śledcze są przyznawane ministerstwom publicznym, które w wielu przypadkach są słabo profesjonalizowane lub mają ograniczony zakres kompetencji. Oznacza to nabycie rozszerzonych uprawnień do wykonywania zadań śledczych ministerstwa, przy osłabionym Biurze Prokuratora Generalnego, oraz do spraw wywiadu w celu zapobiegania przestępstwom i ich ścigania, przy współpracy międzyinstytucjonalnej z agencjami wywiadowczymi (CNI) i informacyjnymi, w ramach których sieci społecznościowe i telekomunikacja będą monitorowane i sprawdzane, a prywatne rozmowy będą ingerowane, a także podejmowane będą inne działania mające na celu tworzenie sieci informacyjnych obejmujących trzy szczeble rządu i obywateli.

W tym sensie oczekuje się dalszej operacyjnej obecności Gwardii Narodowej na terytoriach, szerszej obecności wojskowej, chociaż podkreśla się, że prywatność i bezpieczeństwo jednostek będą zagwarantowane. Tak więc pytania budzące obawy są rozsądne w tym scenariuszu i rzeczywistości, z którą mierzymy się każdego dnia: w jaki sposób zostanie zagwarantowane bezpieczeństwo i prywatność obywateli? Kto będzie weryfikował pracę Gwardii Narodowej i w jaki sposób? W jaki sposób zostaną wygenerowane mechanizmy kontroli i równowagi, aby certyfikować sposób działania władz i karać je w przypadkach nadużyć? Czy będzie miejsce na dialog i wkład organizacji społeczeństwa obywatelskiego? Pytania i podejrzenia dotyczące tych środków są uzasadnione, jeśli weźmiemy pod uwagę harmonogram projektu narodowego, który zakładał zniknięcie autonomicznych organizacji w kraju, brak możliwości zapewnienia odpowiedzialności, rozwiązanie Sądu Najwyższego i odnowienie „wybieranych” ministrów i urzędników w wysoce wątpliwych obszarach prawnych, rzadko obecną i czasami stronniczą Komisję Praw Człowieka, wyraźną militaryzację bezpieczeństwa publicznego i rozszerzenie funkcji sił zbrojnych - co najmniej 38 naliczonych do tej pory w wielu ważnych zadaniach, które wcześniej były cywilne - co sprawia, że ​​martwimy się o sposoby, w jakie państwo, które nazywa siebie demokratycznym, będzie w stanie sprawować kontrolę, monitorowanie, powstrzymywanie i mechanizmy przejrzystości w stosunku do samego siebie.

Skupienie tak dużej władzy w jednej kieszeni może skończyć się jej rozdarciem z powodu jej własnej niezdolności do samoregulacji. Zawsze wymaga to zrównoważenia poza samą logiką rządową, otwierając możliwości uniknięcia zniszczenia naszych własnych instytucji poprzez nadmierne gromadzenie władzy i zwalczanie nieprzejrzystości. Niepokojące perspektywy czekają kraj w nadchodzących miesiącach i będziemy musieli zbudować i połączyć nową społeczność obywatelską — taką, która jest bardziej aktywna, uważna i odpowiedzialna, która broni swojej wolności słowa, zadaje otwarte pytania, żąda odpowiedzialności i jest uznawana za aktora przyczyniającego się i współtwórcę instytucji. Jest to kwestia, która nas niepokoi jako społeczeństwo. Dlatego będziemy musieli przemyśleć nasze kulturowe i polityczne podstawy obywatelstwa... Czy będziemy gotowi stanąć na wysokości zadania?