Pytanie do Banxico: Co jest ważniejsze, inflacja czy wzrost?

Gospodarka nie rośnie, a inflacja rośnie. PKB w pierwszym kwartale wzrosło o 0,2% w porównaniu z ostatnim kwartałem 2025 r., natomiast inflacja w pierwszej połowie maja wyniosła 4,22% w ujęciu rocznym.

Jak bardzo powinniśmy się martwić? Dane te nie wywołują paniki, ale są przygnębiające. Wzrost na poziomie 0,2% wystarczy, aby powstrzymać ekspertów przed ogłoszeniem technicznej recesji, ale jasno pokazuje, że gospodarka radzi sobie słabo, zwłaszcza jeśli skupimy się na formalnym tworzeniu miejsc pracy; w działalność przemysłową i wyniki stanów południowych, gdzie efekt znacznych inwestycji z poprzedniej sześcioletniej kadencji już wyparował: Mayan Train i rafineria Dos Bocas.

Inflacja na poziomie 4,22% byłaby powodem zazdrości Argentyny i Turcji (które celują w ok. 30% rocznie), ale dla Meksyku jest to zły znak. Źle wpływa to na cele polityki publicznej, a jeszcze gorzej na miliony ludzi, którzy na co dzień zmagają się z inflacją: wpływa ona na przykład na ceny żywności, usług i leków.

Dane za pierwszą połowę maja są poza docelowym przedziałem Banku Meksyku. Inflacja powinna wynosić 3% z marginesem błędu 1%. Wzrost na poziomie 4,22% przerwał „dobrą passę”, która zaczęła się dopiero w drugiej połowie grudnia 2024 r. W tym momencie inflacja spadła poniżej 4% po raz pierwszy od marca 2022 r., kiedy rozpoczęła się inflacyjna spirala po pandemii.

Czy możemy powiedzieć, że inflacja powróciła? Tak. Na rynku krajowym występuje presja inflacyjna, dotyczy to rynku pracy, usług i niektórych towarów importowanych. Na presję inflacyjną wpływają również czynniki związane z klimatem i niedoborem wody. Faktem jest, że susze przyniosą słabe zbiory i wyższe ceny produktów rolnych.

Kontekst międzynarodowy nie pomaga. Wszędzie rozbrzmiewają dźwięki protekcjonizmu. Na pierwszym planie jest wojna handlowa między Stanami Zjednoczonymi a Chinami, ale mamy też rekonfigurację łańcuchów wartości. Ograniczenia w zakresie importu produktów z Chin przyniosą wiele korzyści, doprowadzą jednak do wzrostu cen w niektórych łańcuchach produkcyjnych. Być może znów usłyszymy o problemach z dostawami lub o niedoborach produktów. Niepewność i spekulacje na widoku.

W obliczu presji wewnętrznej i nowych scenariuszy międzynarodowych Bank Meksyku odwraca uwagę od swojego jedynego zadania, jakim jest walka z inflacją.

Wypowiedzi Banxico wskazują, że bank centralny jest bardziej zaniepokojony zmianami PKB i utratą dynamiki gospodarczej niż tym, co się stanie z krajowym wskaźnikiem cen konsumpcyjnych. Do tej pory w 2025 r. zapadły trzy decyzje w sprawie polityki pieniężnej. W każdym z nich referencyjna stopa procentowa została obniżona o pół punktu procentowego. W połowie ubiegłego roku było to bardzo wysokie 11,50. Jesteśmy teraz na 8.50. Wygląda na to, że wkrótce nastąpi nowy spadek o pół punktu. Dzięki temu stopa procentowa wzrośnie do 8,00%. Kontynuujemy przy stopach rzeczywistych, które są znacznie wyższe od inflacji. Pytanie brzmi: Czy 8% lub 8,5% to wystarczająco dużo, aby obniżyć presję inflacyjną?

Dokumenty towarzyszące decyzjom Banxico wskazują na ryzyko inflacji i problemy z wynikami gospodarczymi. Ostatecznie Gołąb ważył więcej niż Jastrząb. Chęć pobudzenia gospodarki jest silniejsza od chęci wysłania wyraźnego sygnału, że Bank Meksyku skupi się na wypełnianiu swojego wyłącznego mandatu.

Jaki jest problem? To prawda, że ​​gospodarka radzi sobie słabo. W ciągu ostatnich sześciu lat odnotowaliśmy wzrost na poziomie mniejszym niż 1%, a PKB firmy Sheinbaum w pierwszej połowie roku jest na minusie, ale to nie Bank Meksyku musi rozwiązać ten problem. Aby wspierać wzrost gospodarczy, państwo meksykańskie dysponuje innymi instytucjami i narzędziami: Ministerstwem Gospodarki, bankami rozwoju i innymi agencjami zajmującymi się konkretnymi programami lub sektorami: rolnictwem, turystyką, infrastrukturą, a nawet Ministerstwem Finansów.

Czy Bank Meksyku powinien wykonywać zadania, które należą do innych? Oto jest pytanie.