Odkryto skomplikowane tatuaże na 2000-letniej zamrożonej mumii

Europa Press

Gazeta La Jornada, środa, 20 sierpnia 2025, s. 20-25. 5

Madryt. Zamarznięta mumia sprzed ponad 2000 lat zachowała misterne tatuaże pochodzące z kultury Pazyryk na Syberii, będące odpowiednikiem współczesnych tatuaży.

Międzynarodowy zespół archeologów wykorzystał techniki obrazowania cyfrowego o wysokiej rozdzielczości, aby zbadać te tatuaże i po raz pierwszy rzucić światło na indywidualne rzemiosło prehistorycznych syberyjskich tatuaży. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie „Antiquity” .

Tatuaże były powszechne w całej prehistorii, ale brak zachowanych figurek utrudnia ich badania. Wyjątkiem są tak zwane „lodowe mumie” z gór Ałtaj, których głębokie komory grobowe, wyłożone wieczną zmarzliną, niekiedy zachowują skórę pochowanych.

„Tatuaże pochodzące z kultury Pazyryk – pasterzy z epoki żelaza z gór Ałtaj – od dawna intrygują archeologów ze względu na ich skomplikowane, figuratywne wzory” – mówi główny autor Gino Caspari z Instytutu Geoantropologii Maxa Plancka i Uniwersytetu w Bernie.

Mimo to szczegółowe badania tatuaży są rzadkie, ponieważ obrazy o wysokiej rozdzielczości były wcześniej niedostępne. Dlatego większość badań opierała się na wczesnych schematycznych rysunkach tatuaży.

„Poprzednie badania koncentrowały się głównie na stylistyce i symbolice tych tatuaży, a dane pochodziły głównie z rekonstrukcji wykonanych ręcznie” – wyjaśnia Caspari. „Interpretacje te nie były jasne co do użytych technik i narzędzi, a koncentrowały się mniej na jednostkach, a bardziej na szerszym kontekście społecznym”.

Aby opracować dokładniejszą metodę badania starożytnych tatuaży, archeolodzy przeprowadzili trójwymiarowe skanowanie wytatuowanej mumii Pazyryka, wykorzystując nową technologię cyfrowej fotografii bliskiej podczerwieni o rozdzielczości submilimetrowej.

Współpracując z nowoczesnymi artystami tatuażu, przyjrzeli się tatuażom bardziej szczegółowo niż kiedykolwiek wcześniej, identyfikując poszczególne narzędzia i techniki wykorzystywane w ich tworzeniu.

Handel specjalistyczny

Naukowcy odkryli, że tatuaże na prawym przedramieniu były bardziej szczegółowe i techniczne niż te na lewym. Sugeruje to, że do ich artystycznego wykonania przyczynili się różni tatuatorzy lub ten sam tatuator na różnych etapach rozwoju.

Wskazuje to, że tatuaż nie był dla kultury Pazyryków jedynie formą dekoracji, ale wyspecjalizowanym rzemiosłem wymagającym formalnego szkolenia i umiejętności technicznych.

„To badanie oferuje nowy sposób rozpoznawania autonomii osobistej w prehistorycznych praktykach modyfikacji ciała” – mówi Caspari. „Tatuowanie to nie tylko symboliczna dekoracja, ale także wyspecjalizowane rzemiosło, które wymaga umiejętności technicznych, wrażliwości estetycznej oraz formalnego szkolenia lub praktyki”.

Obrazy, które ożywają

Dzięki pierwszej identyfikacji poszczególnych dłoni, które były pokryte starożytnymi tatuażami, naukowcy dowiedli, że prehistoryczni syberyjscy tatuatorzy niczym nie różnili się od dzisiejszych profesjonalistów.

„Dzięki temu poczułem się znacznie bliżej ludzi, którzy stoją za sztuką, jak pracowali, uczyli się i popełniali błędy” – podsumowuje Caspari. „Obrazy ożyły”.

Europa Press

Gazeta La Jornada, środa, 20 sierpnia 2025, s. 20-25. 5

Madryt. W 2026 roku Watykan rozpocznie nadzwyczajne prace konserwacyjne fresku Michała Anioła „Sąd Ostateczny” w Kaplicy Sykstyńskiej.

Według Paolo Violiniego, nowego dyrektora Laboratorium Restauracji Malowideł i Materiałów Drewnianych Muzeów Watykańskich, w wywiadzie dla Vatican News , o którym poinformowała Europa Press, projekt ma potrwać od stycznia do marca. W tym czasie zostanie zainstalowane rusztowanie, które pokryje całą ścianę. Dodał, że celem zakończenia prac w marcu jest „odśnieżenie ściany przed rozpoczęciem Wielkiego Tygodnia”.

„Będzie kilkanaście platform roboczych z windami, które – aby skrócić czas pracy i nie zasłaniać widoku publiczności – pozwolą nam pracować jednocześnie nawet 10–12 osobom i mieć bliski podgląd prowadzonych prac” – zauważył Violini.

Zaznaczył również, że prace te będą uzupełnieniem regularnej konserwacji wykonywanej corocznie przy użyciu podnośnika mechanicznego, czyli „pająka”, i dodał, że jest to „konieczne” ze względu na „wpływ dużej liczby zwiedzających” na freski.

Wcześniej Violini wyjaśnił, że renowacja Loggii Rafaela, czyli Loggii Watykańskich, zostanie przeprowadzona w ramach pięcioletniego projektu renowacyjnego. Obejmuje on 14 sekcji „wykwintnych” sztukaterii i fresków, autorstwa Giovanniego da Udine i innych współpracowników.