Andrea Fried, na terytorium koloru

W swojej książce Przyszłość muzeów węgierski pisarz András Szántó wraz z dyrektorami muzeów z całego świata wyobraził sobie miasto zaprojektowane w całości przez artystów. Od toreb z supermarketu po znaki drogowe, wszystko byłoby przesiąknięte wrażliwym, celowo estetycznym spojrzeniem . Obrazy argentyńskiego artysty Andrei Frieda , którego wystawa „Cartografía del color” (Kartografia koloru) właśnie została otwarta w Paseo de las Artes Duhau, idealnie wpisują się w ten utopijny scenariusz.

Jej prace, dzięki swoim zdecydowanym liniom, żywym kolorom i zmieniającym się geometriom, wydają się należeć do równoległego wszechświata wizualnego , w którym emocje są zorganizowane w kody. I nie jest to przypadek. „Przez 18 lat byłam przedsiębiorcą. Moja firma zajmowała się zarządzaniem zapasami, a kody kreskowe były podstawową częścią tego procesu” — mówi Fried. Chociaż ukończyła administrację biznesową na Uniwersytecie w Buenos Aires w 1996 roku, w 2011 roku porzuciła swój zawód, aby całkowicie poświęcić się malarstwu . „Pewnego dnia, patrząc na moje obrazy, zdałam sobie sprawę, że te pasma kolorów oddzielone bielą mają wiele wspólnego z tamtym innym życiem” — przyznaje artystka w wywiadzie dla Ñ .

Przejście było stopniowe. „Na początku moje życie było bardzo uporządkowane, podczas gdy moje malarstwo było chaotyczne: czysty kolor, bezkształtny. Z czasem wszystko się odwróciło. Moje codzienne życie stało się bardziej nieuporządkowane, a moja praca zaczęła być bardziej zorganizowana” – wspomina. Abstrakcja geometryczna , z jej powtórzeniami, wzorami i powściągliwymi liniami, wyłoniła się jako nowy możliwy język.

Wystawa, składająca się z 31 prac stworzonych między 2017 r. a teraźniejszością, wyznacza oś czasu, zarówno dosłownie, jak i symbolicznie : od pionowej sztywności do płynności krzywej. „Wiedziałam, że potrzebuję zmiany, ale nie wiedziałam, dokąd iść. Aż do momentu, gdy w pracowni Sergio Bazán — jeden z moich nauczycieli — odwrócił jedną z moich prac i powiedział: 'Smażone, zobaczmy, co będzie dalej'” — wspomina. Tak narodziły się przekątne, sekwencyjne wzory i chęć wprowadzenia ruchu na powierzchnię obrazu. „Starałam się pozwolić obrazowi rozszerzyć się na płaszczyźnie, wizualnie wyrwać się z płótna, jak film”.

Zainstalowana w podziemnej galerii Pałacu Duhau , ten czarujący budynek w stylu francuskim na ulicy Alvear, Cartografía del color oferuje wciągającą podróż wizualną : od najwcześniejszych dzieł, zbudowanych wokół pionowych pasów ostrych tonów, do najnowszych, w których krzywa przejmuje kontrolę, a ruch staje się spokojny. Niektóre dzieła bawią się nawet ideą skali, powtarzając motywy, jakby były częścią większej całości . „Interesuje mnie praca z fragmentacją i powiększeniem. Dzieło może być wieloma dziełami naraz”, mówi. Te dzieła — niektóre wcześniej wystawione na wystawie Sinestesia Aguda w Museo Nacional de Arte Decorativo — narodziły się z oglądania rolki zdjęć na jej telefonie komórkowym. „Odzyskałam pofragmentowane obrazy, które mi się podobały, i powieliłam je na płótnie, w większej skali”, wyjaśnia.

Kolor zajmuje centralne miejsce w jego twórczości , zarówno koncepcyjnie, jak i sensorycznie. „To dusza moich obrazów. Forma ją zawiera, ale to kolor ją rozszerza. Biel zaznacza rytm, jak pauza” – wyjaśnia Fried, który czerpie inspirację z takich postaci jak Mark Rothko i Josef Albers , ale także z architektury Bauhausu i poezji, którą czytał jako nastolatek.

Dla Fried „kolor komunikuje się i rezonuje z emocjami ludzi; przekracza racjonalność. Percepcja każdego tonu jest bardzo subiektywna; zmienia się w zależności od otoczenia i względnej pozycji. Lubię to eksplorować i bawić się tym w moich pracach”. Mówi również, że lubi widzieć pociągnięcia pędzla: „Dają życie obrazowi, ciepło strukturze”.

Nieprzypadkowo układ galerii — opracowany we współpracy z kuratorem Roberto Garcíą — przechodzi od Posadas Street do Alvear Avenue, stanowiąc metaforę wewnętrznego ruchu artysty. „W ostatnich latach poczułem potrzebę, aby moja praca znów stała się bardziej elastyczna. Zaczęły pojawiać się bardziej organiczne postacie, wraz z poczuciem unoszenia się. Bardziej spokojny ruch”.

Tytuł wystawy powstał na podstawie pomysłu mapy lub terytorium skonstruowanego wyłącznie z kolorów , a Fried, wierny duchowi swojej pracy, unika narzucania interpretacji. „Podpisuję się pod powiedzeniem Franka Stelli : „To, co widzisz, jest tym, co widzisz”. Chcę, aby każdy czuł to, co musi czuć”. W tej podróży jest pewność, która nie pozostawia miejsca na wątpliwości: „Kolor zawsze był protagonistą” – przyznaje Fried.

Andrea Fried (Buenos Aires, 1972) miała wystawy indywidualne i uczestniczyła w licznych wystawach grupowych w Argentynie, Stanach Zjednoczonych i Włoszech. Jej prace są częścią kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Buenos Aires (MACBA).

Wystawę „Kartografii Kolorowej” można zwiedzać codziennie, 24 godziny na dobę, w Paseo de las Artes Duhau, Park Hyatt (Posadas 1350) do 6 lipca. Wstęp jest bezpłatny.