Dlaczego warto ubierać się elegancko do pracy?

Style Points to kolumna poświęcona związkom mody z szerszym światem.

Oglądając pokaz Stelli McCartney na Paris Fashion Week, można by wybaczyć brak orientacji. Na wybiegu stały kserokopiarki i dystrybutory wody, a tancerki na rurze występowały obok modelek w efektownych kreacjach firmowych. McCartney nazwała to „od laptopa do tańca na kolanach”. Albo połączenie Anory z pakietem Adobe Creative Suite, jeśli wolisz. Tak czy inaczej, wystarczyło, by przedstawiciel działu HR dostał napięciowego bólu głowy.

Stella McCartney jesień 2025.

Ale podczas gdy fetyszyzacja biura przez McCartney mogła być najbardziej faktycznie fetyszystyczna jak dotąd, ona sama nie była jedyną osobą w harmonogramie miesiąca mody przyciągniętą do tego rodzaju korporacyjnego cosplayu. Ciągły dylemat „co założyć do biura” rozegrał się również na New York Fashion Week , kiedy Calvin Klein , Michael Kors i Carolina Herrera zaprezentowali swoje charakterystyczne spojrzenie na współczesną kobietę pracującą. Na Calvinie, który powrócił na wybieg po raz pierwszy od 2018 roku, Veronica Leoni zdecydowała się na ożywienie minimalistycznych biurowych podstaw marki z lat 90., podczas gdy Kors i Herrera postawili na maksymalistyczne ujęcia tradycyjnego garnituru, idealnego do ożywienia dojazdu do pracy. Wschodząca projektantka Jane Wade , która od lat fascynuje się nowoczesnym życiem biurowym (co potwierdza kolekcja „The Commute” i „The Audit”), włączyła się w ten trend pokazem „The Merger”, w którym modelki prezentowały ironiczny szyk białych kołnierzyków, a Lisa Rinna na koniec odegrała „wrogie przejęcie”. Podobnie jak McCartney, Wade skłaniała się ku idei biura jako teatru, kładąc równie duży nacisk na atmosferę, co na ubrania.

Jane Wade jesień 2025.

To napięcie pojawia się również w kulturze popularnej. W filmach i serialach takich jak „Babygirl” , „Industry” i „Severance” stosunkowo generyczne biura korporacyjne stają się miejscem ekstremalnych dramatów i intryg, a nawet seksualności. Nawet poszukiwacze wolnego czasu w poprzednim sezonie „The White Lotus” czują się prześladowani przez pracę, czy to przez postać Timothy'ego granego przez Jasona Isaacsa i jego narastający skandal finansowy, czy przez Laurie graną przez Carrie Coon i jej niezadowolenie z powodu pominięcia przy awansie w kancelarii prawnej.

Jane Wade jesień 2025.

Ta korporacyjna obsesja jest nieodłączną częścią obecnej obsesji naszej kultury na punkcie Establishmentu: ludzie chcą ubierać się jak starzy bogacze , wcielać się w nadmorskie babcie i, najwyraźniej, przekształcać się w biurowe syreny. Pośród niestabilności gospodarczej, lęku przed sztuczną inteligencją i chaosu wywołanego taryfami, praca jest kolejnym atutem, mimo że to wciąż praca. Spójrz na przedstawienia życia biurowego w kulturze popularnej z lat 90. i początku XXI wieku: Generacja X cris de coeur, takie jak Reality Bites , Office Space , American Beauty , Fight Club , a nawet do pewnego stopnia The Office , opowiadają o ludziach wyobcowanych przez korporacyjny świat, który teraz wydaje się współczesnemu widzowi niezwykle wygodny. Teraz, gdy trwająca całe życie, wspomagana emeryturą kariera wyparowała, wraz z nią pogardliwe przedstawianie biura jako farmy boksów, w której dusza idzie umrzeć. Jak donosi New York Times , influencerzy używają nawet generycznych biur jako tła dla filmów OOTD.

Calvin Klein jesień 2025.

Dramat biurowy narasta w modzie już od jakiegoś czasu. Trzy lata temu, gdy praca zdalna wciąż wpływała na modę przyjazną WFH, a „ciche rezygnowanie” zyskiwało na popularności, pisałam o tym, jak projektanci zaczęli satyryzować podstawowe elementy ubioru biurowego , przycinając je, przycinając, a nawet tworząc gigantyczny garnitur typu „Office Space -meets- Stop Making Sense” z karteczek samoprzylepnych. W sposobie, w jaki projektanci przyjęli te slogany, był zabawny, kiczowaty, delikatne kpienie z kostiumów władzy. („Garnitur zawsze był drag”, zauważyła autorka Sarah Jaffe, gdy przeprowadzałam z nią wywiad do artykułu). W następnym roku, gdy naciski RTO rozpoczęły się na dobre, moja koleżanka Kathleen Hou przyniosła nam rozprawę na temat hybrydowej, przyjaznej pracy estetyki „specjalnej bizneswoman” , która łączyła oversize'owe marynarki i garnitury z luźnymi dżinsami (pomyśl o odpowiedzi lat 20. na estetykę „korporacji w klubie”). Nawet kobiety, które nie pracują od 9 do 17, takie jak Hailey Bieber i Kendall Jenner, noszą ten look, co dowodzi, że skojarzenia ze statusem społecznym, jakie niesie ze sobą strój biurowy, są aktualne nawet jeśli nigdy nie przekroczysz progu korporacyjnego lobby.

Michael Kors jesień 2025.

Coraz częściej tego typu propozycje garniturów jako czystej kanwy odchodzą w zapomnienie. Teraz, gdy era girlboss dawno minęła, bardziej dosłowne, inspirowane modą męską symbole władzy zdają się powracać, zarówno na wybiegi, jak i do naszych szaf. Kolekcja McCartneya zawierała celowo oversize'owe marynarki, z długimi klapami i mankietami, niczym „boyfriend jeans” wśród garniturów. Tiffany Hsu z MyTheresa zażartowała z Kristen Bateman w marcowym numerze, że chce się ubierać jak Patrick Bateman – który znów jest na czasie dzięki adaptacji „American Psycho” w reżyserii Luki Guadagnino.

Carolina Herrera jesień 2025.

I choć „Severance” to ekstremalna, science fiction-dosłowna interpretacja pragnienia (i ostatecznej niemożności) równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, projektanci zdają się być chętni do zgłębienia tej sprzeczności. Skoro nasze życie osobiste i media społecznościowe mogą być spieniężane, a przynajmniej mogą pomóc nam wyróżnić się w gospodarce uwagi i zdobyć pracę, granica między odzieżą roboczą a „na co dzień” jest równie zatarta – i być może dlatego projektanci tacy jak McCartney i Wade chcą ubierać zarówno nasze ciążowe, jak i niemowlaki.