Przeglądarka OpenAI rzuca wyzwanie Chrome: czy zapłacisz swoimi danymi?

Wyobraź sobie przeglądarkę, która nie tylko wyświetla Ci strony internetowe, ale także rezerwuje loty, wypełnia formularze i podsumowuje artykuły. OpenAI, twórca ChatGPT, jest o kilka tygodni od premiery tego narzędzia, które ma przejąć tron Google Chrome. Wygoda jest niezaprzeczalna, ale pytanie jest kluczowe: jaka jest cena zapewnienia sztucznej inteligencji pełnego dostępu do Twojego cyfrowego życia?

Wojny przeglądarek, które wydawały się zamkniętym rozdziałem w historii internetu wraz z absolutną dominacją Google Chrome, wkrótce ponownie się rozpoczną z impetem. OpenAI, firma, która zrewolucjonizowała świat dzięki ChatGPT, przygotowuje się do uruchomienia własnej przeglądarki internetowej „w nadchodzących tygodniach” – narzędzia zaprojektowanego nie tylko po to, by konkurować, ale także fundamentalnie zmienić sposób, w jaki korzystamy z internetu. Zbudowany na Chromium, tej samej bazie kodu open source co Google, ten nowy gracz nie jest jedynie prostą alternatywą, ale raczej proponuje nowy pakt z użytkownikami: bezprecedensową wygodę w zamian za niespotykany dotąd poziom dostępu do naszych danych.

Główną ideą przeglądarki OpenAI jest przekształcenie doświadczenia z „pasywnego przeglądania” w aktywną pomoc. Nie jest to przeglądarka z wbudowanym w narożnik chatbotem, ale interfejs, w którym sztuczna inteligencja jest sercem interakcji. Obietnica jest taka, że użytkownicy będą mogli wykonywać złożone zadania bezpośrednio z przeglądarki, bez konieczności odwiedzania wielu stron internetowych.

Perłą w koronie tej nowej propozycji jest agent sztucznej inteligencji, podobno nazywany „Operatorem”, zdolny do działania w imieniu użytkownika. Asystent ten mógłby wykonywać takie zadania, jak:

• Zarezerwuj lot i hotel: po prostu zapytaj: „Zarezerwuj mi lot do Meksyku na przyszły weekend”.
• Realizacja zakupów online: zarządzanie procesem realizacji transakcji i wypełnianie formularzy wysyłkowych.
• Podsumowanie złożonych treści: Podsumowanie długiego artykułu lub wyników wyszukiwania bez konieczności czytania przez użytkownika całego artykułu.

Model ten oznacza jakościowy skok od obecnych chatbotów, które odpowiadają na pytania, do agentów wykonujących działania, zacierając tym samym granicę między użytkownikiem a asystentem.

To wprowadzenie na rynek stanowi bezpośrednie i celowe zagrożenie dla modelu biznesowego Google. Chrome to nie tylko najpopularniejsza przeglądarka na świecie; to główny kanał gromadzenia danych, który napędza potężny silnik reklamowy Alphabet, generujący prawie 75% przychodów firmy. Utrzymując użytkowników w obrębie własnego interfejsu i zarządzając ich intencjami wyszukiwania i zakupowymi, OpenAI dąży do przechwycenia tego przepływu danych i ruchu, co może spowodować odciągnięcie miliardów zapytań od Google.

Moment ten jest również strategicznie delikatny dla Google, które i tak zmaga się z ogromną presją regulacyjną. W 2023 roku amerykański sędzia orzekł, że firma utrzymuje nielegalny monopol na wyszukiwarkę, a Departament Sprawiedliwości naciskał na nią, aby pozbyła się Chrome'a.

W tym miejscu kluczowe staje się podejście „Straight Talk”. Aby agent taki jak „Operator” działał tak skutecznie, jak obiecuje, potrzebuje bezprecedensowego dostępu do danych użytkownika. Nie chodzi tu tylko o historię wyszukiwania, ale o całą aktywność w sieci: wypełniane formularze, kupowane produkty, prowadzone rozmowy, lokalizację i dane dotyczące płatności.

Obecna polityka prywatności OpenAI zezwala już na szerokie gromadzenie „Treści użytkownika”, „Danych dziennika” i „Danych użytkowania”. Przeglądarka rozszerzyłaby te zbiory wykładniczo. Co więcej, niedawny nakaz sądowy nakazujący OpenAI przechowywanie logów czatów użytkowników dowodzi, że te interakcje nie są ani prywatne, ani ulotne, lecz stanowią zasoby danych, które można przechowywać i przeglądać.

„Te rozbudowane modele językowe... stanowią infrastrukturę nadzoru, której jeszcze nie rozpoznaliśmy jako takiej, dlatego też przekazujemy im najczulsze szczegóły naszego życia” – ekspert cytowany w analizie Ainvest.

Nasuwa się zatem fundamentalne pytania, które użytkownicy powinni sobie zadać:

• Kto jest ostatecznym właścicielem całej historii moich przeglądanych stron i zachowań?
• W jaki sposób te informacje zostaną wykorzystane do szkolenia przyszłych, potencjalnie bardziej wydajnych i autonomicznych modeli sztucznej inteligencji?
• Co by się stało, gdyby ta ogromna, scentralizowana baza danych została naruszona?

Przeglądarka OpenAI to nie tylko produkt; to zwiastun zmiany paradygmatu. Przechodzimy od internetu kontrolowanego przez użytkowników do internetu zapośredniczonego przez sztuczną inteligencję. Korzyści w zakresie wydajności i dostępności są oczywiste, ale ryzyko utraty autonomii, manipulacji i tworzenia hiperpersonalizowanych „baniek filtrujących” jest równie realne.

Ostatecznie propozycja OpenAI to nowy kontrakt społeczny z technologią. Zamieniliśmy nasze wyszukiwania na wyszukiwarkę, a nasze kontakty społeczne na sieć społecznościową. Teraz jesteśmy proszeni o zamianę całego naszego interaktywnego zachowania w sieci na osobistego agenta AI. Decyzja, czy wygoda jest warta ceny naszej prywatności, po raz kolejny będzie należała do każdego z nas.