Donohoe powraca na stanowisko przewodniczącego Eurogrupy po wycofaniu się Korpusu i pozostałych rywali

Paschal Donohoe odnawia swój mandat jako przewodniczący Eurogrupy. Carlos Cuerpo zdecydował się wycofać swoją kandydaturę na przewodniczącego grupy odpowiedzialnej za kierowanie polityką gospodarczą strefy euro, po tym jak zdał sobie sprawę, że nie ma niezbędnego poparcia. Niedługo potem Litwin Rimantas Šadius poszedł w jego ślady, pozostawiając Donohoe jako jedynego kandydata.

Decyzja została podjęta zaledwie kilka minut przed rozpoczęciem szczytu, na którym różni ministrowie mieli głosować na przewodniczącego Eurogrupy na następne dwa i pół roku. Ponieważ nie było alternatywnych kandydatów, nie odbyło się nawet głosowanie; zamiast tego przywódca Eurogrupy został wybrany przez aklamację.

Dzięki nowej kadencji Donohoe zostanie drugim najdłużej urzędującym przewodniczącym Eurogrupy, po Jean-Claude Junckerze, który piastował to stanowisko w latach 2005–2013.

„Doszliśmy do wniosku, że nie mamy niezbędnego wsparcia, aby popchnąć kandydaturę do przodu. To, w połączeniu ze złożoną sytuacją, której doświadczamy, wymaga jednostki jedności, aby uniknąć fragmentacji w tak ważnym organie, jak Eurogrupa” – stwierdził Cuerpo.

Kandydatura Korpusu stała się bezpośrednią próbą rządu Moncloa, mającą na celu wzmocnienie międzynarodowego znaczenia rządu w okresie jego największej słabości wewnętrznej, będącej wynikiem krytyki ze strony partnerów parlamentarnych i członka koalicji mniejszościowej dotyczącej reakcji skrzydła socjalistycznego na rzekomy skandal z udziałem komisji ds. przyznawania zleceń na roboty publiczne, w który był zamieszany Santos Cerdán, do tej pory numer trzy w partii.

Hiszpański minister gospodarki otrzymał publiczne i bezpośrednie poparcie od prezesa rządu, Pedro Sáncheza . „Twoje zarządzanie, twoje zaangażowanie i twoja praca mówią same za siebie, Carlosie. Byłoby zaszczytem i powodem do dumy dla naszego kraju i naszego rządu, gdybyś przewodniczył Eurogrupie, która musi odgrywać jeszcze silniejszą rolę w tym czasie”, oświadczył Sánchez na portalu społecznościowym X. Zakładał, że wybory Hiszpana oznaczają przejście w kierunku „bardziej prosperującej, zjednoczonej i zrównoważonej Europy”.

Ale oferta była słaba od samego początku z kilku powodów, w tym słabości rządu Pedro Sáncheza , który ma mniejszość parlamentarną; i przeszkód, jakie Ministerstwo Gospodarki nałożyło na ofertę przejęcia Banco Sabadell przez BBVA , w czasie, gdy Unia Europejska stara się stworzyć gigantów wspólnotowych, aby konkurować z USA i Chinami . Ponadto jej poparcie dla większego budżetu europejskiego wywołało obawy wśród różnych krajów bloku, które nadal podejrzliwie patrzą na tę możliwość.

Cuerpo również zmierzył się z historią, ponieważ odkąd Eurogrupa zaczęła działać, żaden prezydent ubiegający się o reelekcję nie przegrał. Tym razem, ponownie, nie było niespodzianki.

Proces wyboru Przewodniczącego Eurogrupy, regulowany przez Protokół 14 Traktatu w sprawie tego nieformalnego organu roboczego, wymaga zwykłej większości głosów ministrów. Jeśli żaden z kandydatów nie uzyska co najmniej 11 z 20 głosów oddanych przez ministrów strefy euro pod koniec pierwszej tury głosowania, każdy z nich jest informowany o liczbie uzyskanych głosów z zamiarem dobrowolnego wycofania swojej kandydatury w celu zawężenia pola i przyspieszenia procesu. W ostatnich przypadkach jednak wycofania te miały miejsce jeszcze przed rozpoczęciem głosowania.

Kolejna nieudana próba

Wycofanie się Cuerpo oznacza trzecią porażkę Hiszpanii w wyścigu o przewodnictwo w Eurogrupie . Pierwszą próbę podjął w 2015 r. Luis de Guindos , ówczesny minister gospodarki w rządzie Mariano Rajoya , ale ostatecznie przegrał z Holendrem Jeroemem Dijsselbloemem , ministrem finansów w administracji Marka Rutte , a obecnie sekretarzem generalnym NATO . Guindos ostatecznie wygrał jednak wiceprzewodniczenie Europejskiego Banku Centralnego (EBC), które piastuje obecnie.

Moment, w którym Hiszpania wydawała się być najbliżej przewodniczenia Eurogrupie, miał miejsce w 2020 r. , kiedy Nadia Calviño , wówczas wiceprzewodnicząca ds. gospodarki w rządzie Pedro Sáncheza, przedstawiła mocną kandydaturę na następcę Mario Centeno z Portugalii . Calviño, dobrze znana w Brukseli jako osoba odpowiedzialna za budżet UE, zapewniła sobie poparcie głównych europejskich potęg, takich jak Niemcy i Francja , i wydawała się być o krok od zwycięstwa.

Jednakże w trakcie głosowania poparcie mniejszych krajów dla kandydatury irlandzkiego ministra finansów ostatecznie umożliwiło objęcie tego stanowiska Pascalowi Donohoe , który został ponownie wybrany - bez konkursu - w 2023 r., co stanie się ponownie tym razem.

Zmiany w Eurogrupie

Zarówno Cuerpo, jak i Šadius podkreślili, że kampania na rzecz przewodnictwa Eurogrupy powinna służyć jako ostrzeżenie o konieczności zmiany metod pracy. W ostatnich latach ta nieformalna grupa napotkała zbyt wiele przeszkód, aby szybko przedstawić swoje propozycje, co doprowadziło do utraty jej znaczenia.

„Udało nam się przesunąć wskazówkę odnośnie potrzeby nadania dodatkowego impulsu Eurogrupie” – zapewnił Cuerpo.

„Potrzebujemy dynamiki i skupienia się na prawdziwych problemach. Głównym rezultatem tej kampanii na rzecz przewodnictwa Eurogrupy powinna być zmiana sposobu, w jaki pracujemy, nawet jeśli prezydent pozostanie ten sam” – dodał Šadius.

Potrzeba przywrócenia znaczenia Eurogrupy to rosnące zapotrzebowanie. Wspólny list podpisany przez Hiszpanię i inne główne gospodarki strefy euro — Włochy, Francję, Niemcy i Holandię — wzywał do „ponownego zdefiniowania przyszłości organizacji”, nadania jej spotkaniom większej istotności i promowania unii rynków kapitałowych. To jednak nie wystarczyło, aby zmusić kraje do wycofania poparcia dla Donohoe, który będzie musiał podwoić swoje wysiłki w tej dziedzinie.