Mężczyzna, który próbował ukraść samochód Horacio Rosattiego, przyznał, że szukał telefonu komórkowego lub komputera prezesa Sądu Najwyższego.

Operacje prasowe i nielegalne szpiegostwo przeciwko sędziom badającym lub interweniującym w sprawach z udziałem Cristiny Kirchner trwają nieprzerwanie. Teraz Damian Barruet, 47-letni mężczyzna aresztowany w maju ubiegłego roku za próbę kradzieży samochodu sędziego Sądu Najwyższego Horacio Rosattiego, zeznawał w poniedziałek przed Drugim Federalnym Sądem Ustnym, który go sądzi, i przyznał, że chciał ukraść telefon komórkowy lub komputer Rosattiego z jego samochodu, który był zaparkowany obok budynku sądu.

Nękany nagraniami z kamer monitoringu, które uchwyciły go przed budynkiem sądu, Barruet próbował wyjaśnić, że próbował otworzyć samochód, aby sprawdzić, czy w środku jest telefon komórkowy lub komputer. Nie był jednak w stanie odpowiedzieć na pytania prokuratora Diego Lucianiego w świetle innych dowodów, które rzekomo obarczały go winą za udział w skoordynowanej operacji mającej na celu uzyskanie poufnych informacji.

Prokuratura jest przekonana, że ​​nie był to zwykły napad. Według oskarżycieli „ktoś nakazał złodziejowi otworzyć ciężarówkę przypisaną Rosatiemu” – powiedziały źródła sądowe.

Źródła sądowe poinformowały Clarín , że jednym z najbardziej uderzających szczegółów sprawy jest to, że „szukali czegoś konkretnego w pojeździe. Podejrzewa się, że nie tylko wiedział z góry, że zmierza w stronę samochodu prezesa Sądu, ale także szukał teczki”.

Jest to oczywiste z przesłuchania Lucianiego na rozprawie, której przewodniczył sędzia Néstor Costabel. „Poza faktami, staramy się tutaj dowiedzieć, co za nimi stoi” – powiedział Luciani, przesłuchując oskarżonego.

„Nie próbował pan ukraść żadnego innego samochodu dostawczego” – oświadczył prokurator podczas przesłuchania.

Rosatti już dwukrotnie był obiektem prób skopiowania swojego telefonu komórkowego, podobnie jak dwaj pozostali sędziowie Sądu Najwyższego, Ricardo Lorenzetti i Carlos Rosenkrantz.

Barruet upierał się, że nie wiedział, że samochód należy do prezesa Sądu Najwyższego i powiedział, że podszedł tylko z ciekawości. Jednak prokurator uznał jego oświadczenie za niewiarygodne, gdy stwierdził, że nie widział innego pojazdu na miejscu zdarzenia, co kontrastuje z nagraniem incydentu. Było czwartkowe popołudnie, wiele osób krążyło wokół sądów, a pojazdy przypisane do Sądu Najwyższego były zaparkowane w tym obszarze.

Innym punktem, który pozostaje niejasny dla oskarżenia, jest to, że oskarżony miał przy sobie urządzenie przenośne. Oskarżony nie potrafił nawet nazwać telefonu, gdy poproszono go o podanie danych, a oni skonfiskowali wszystko, co miał przy sobie. Twierdził jednak, że kupił urządzenie przenośne cztery miesiące wcześniej, chociaż powiedział, że nie zamierzał z nikim rozmawiać. Po dochodzeniu sąd przesłuchał kilku świadków zdarzenia: dwóch policjantów i właściciela sklepu, który był świadkiem zdarzenia.

Wszystko wydarzyło się 30 maja 2024 r. podczas publicznego przesłuchania, w którym uczestniczyli Rosatti, sędziowie federalni i przedstawiciele Rady Sądowniczej. W tym kontekście Berruet został przyłapany na siłowym otwieraniu zamka oficjalnej Toyoty SW4, przydzielonej prezesowi Sądu Najwyższego, na parkingu zarezerwowanym dla najwyższego sądu.

Uzbrojony w ostry przedmiot, zagroził ochroniarzowi, który go odkrył i uciekł pieszo ulicą Urugwaj. Incydent został uchwycony przez kamery bezpieczeństwa i zakończył się dwie przecznice dalej, kiedy został aresztowany na rogu ulic Lavalle i Paraná przez funkcjonariuszy policji miejskiej.

Berruet, pochodzący z Kordoby, miał już obowiązujący od maja 2023 r. nakaz aresztowania w związku z przemocą ze względu na płeć wobec swojej byłej partnerki, a także ponad dziesięć wcześniejszych wyroków skazujących za rozbój, kradzież i stawianie oporu przy aresztowaniu.

Sprawę badał prokurator federalny Franco Picardi. Gdy sprawa została skierowana do sądu, wstępne dochodzenie wykazało, że prokuratura ustaliła, że ​​Damián Berruet „30 maja 2024 r. około godziny 13:40 próbował bezprawnie przejąć białą Toyotę SW4, która była zaparkowana na ulicy Uruguay między numerami 581 i 549 w tym autonomicznym mieście Buenos Aires”.

„Jak ustalono, oskarżony próbował otworzyć pojazd za pomocą śrubokręta, a w trakcie tej czynności jego czynność została przerwana przez działania zastępcy chorążego Cristiana Adriána Ferreirosa, funkcjonariusza Wydziału Sądu Najwyższego Argentyńskiej Policji Federalnej” – opisano szczegółowo we wniosku o wszczęcie rozprawy.

Oprócz próby rabunku, która doprowadziła Berrueta na ławę oskarżonych, wymiar sprawiedliwości chce pójść naprzód i ustalić, czy istniał ktoś wyższy rangą od tego mężczyzny, kto go instruował w popełnionym przez niego przestępstwie.

W rzeczywistości wciąż toczy się śledztwo w sprawie przydzielenia linii telefonicznych Horacio Rosatiemu — bez jego zgody — oraz w sprawie innych nieprawidłowości, w które byli zaangażowani inni członkowie Sądu Najwyższego.

Gdy szczegółowo omówiono fakty, które zostaną omówione w procesie jednoosobowym, ustalono, że Berruet „próbował uciec, co zapoczątkowało pościg pieszy, który zakończył się kilka przecznic dalej jego aresztowaniem przez funkcjonariuszy Fiamma Belén Wagner i Nataly Quimey Hilt”.

W chwili aresztowania fałszywie podawał się za Franco Daniela Molinę. Natychmiast potwierdzono, że informacja ta była fałszywa, a gdy go przeszukano, ustalono, że posiadał poręczne radio „specjalnie skonfigurowane do blokowania kluczyków samochodowych i klucz imbusowy z końcówką spiłowaną”.

Podczas śledztwa ustalono, że „Berruet mieszkał w prowincji Córdoba i często przyjeżdżał do tego miasta, aby popełniać przestępstwa, prawdopodobnie z innymi osobami; przestępstwo zostało nagrane na wideo”.

Ubrany w czarną kurtkę, ciemne spodnie i brązowe trampki, Berruet miał tego dnia na sobie szaro-czarny plecak. Na nagraniu widać, jak zbliża się do pickupa Toyota SW4. Następnie szczegółowo opisano sekwencję: „Wjeżdża między dwa pojazdy: białą Toyotę SW4 z tablicą rejestracyjną AE026UF i podobną czarną, zatrzymuje się na chodniku, odwraca się, udając, że coś chwyta, i wraca do drzwi kierowcy pickupa przydzielonego dr Rosattiemu. W tym momencie manewr zauważa podoficer chorąży Cristian Ferreiros”, który natychmiast interweniuje.

Według dochodzenia Berruet był częścią grupy zajmującej się drobnymi napadami i kradzieżami w Buenos Aires. „Ich poziom organizacji jest uważany za umiarkowany, biorąc pod uwagę, że w ciągu ostatnich dwóch miesięcy odbywali podróże do Buenos Aires trwające dwa lub trzy dni, gdzie mogli popełniać różne przestępstwa, a następnie wracać do swojej prowincji. Ten czas poza domem utrudnia wytropienie sprawców, a także pozwala im ocenić reperkusje sprawy”.