Podejście

Od czasu, gdy Platon opisał słynną metaforę „okrętu państwowego”, politycy chętnie powoływali się na porównania do żeglarzy, prawdopodobnie dlatego, że są one łatwe do zrozumienia, nawet jeśli czasami mają tragiczne skutki.

Artur Mas, miłośnik morza, nieco nadużył tego zasobu. Kiedy negocjował Statut Autonomii z Zapatero, lider CiU oświadczył, że doprowadził frachtowiec do portu. Pozostało tylko rozładować ładunek poprzez referendum w celu ratyfikacji umowy. W tym momencie ERC opuścił statek. Później, kiedy został prezydentem Generalitat (rządu katalońskiego), Mas zabrał do domu nawet ster, prezent od ojca, aby przypomnieć sobie kurs. Kiedy rozpoczął proces niepodległościowy , chwalił się podróżą do upragnionej Itaki, która w pewnym momencie stała się „kursem kolizyjnym” i ostatecznie rozbiła statek — partię, rząd i strategię niepodległościową — o skały (można przypisać winę za katastrofę statku).

Pedro Sánchez jest raczej typem lądowym. Nigdy nie słyszano, aby czynił takie śródziemnomorskie odniesienia aż do 12 czerwca, kiedy udał się do siedziby PSOE, aby przeprosić za to, że zaufał Cerdánowi i Ábalosowi. Tam zasugerował, że nie ma zamiaru rezygnować i nazwał siebie „kapitanem” socjalistycznego statku. Wczoraj był bardziej dosadny : kapitan nie opuszcza statku, argumentował, gdy morze jest wzburzone (i istnieje ryzyko zatonięcia, można by dodać). Zgodnie z tym, co wyraził w piątek na proteście feministycznym, Sánchez demonstruje swoje przekonanie, że jego rezygnacja byłaby najgorszym możliwym rozwiązaniem, ponieważ wywołałaby kryzys w PSOE tak głęboki, że doprowadziłby do niekończącej się podróży przez pustynię.

Z tej tezy wynika, że ​​socjalistyczny przywódca widzi rzeczy źle, gdy rozgląda się dookoła i nie znajduje przekonujących następców. Wielu z jego otoczenia odeszło z różnych powodów (wczorajsze nagłe odejście Francisco Salazara nie jest małym wyczynem dla Sáncheza), a zużycie i zniszczenie już wpływa na wizerunek prezydenta, który w tym momencie prawdopodobnie nie powinien ufać nawet swojemu własnemu cieniowi. Wczorajsze przemówienie przed komisją federalną nie zainspirowało partii ducha, którego potrzebowała, aby powrócić.

Oczekiwania wobec komisji federalnej były wysokie, ale sam Sánchez przyznał w swoim przemówieniu, że zdaje sobie sprawę, że jego zapowiedzi rozczarują wielu socjalistycznych aktywistów i wyborców. Obecni, nie licząc cudów, poddali się katharsis, a nikt nie chciał zostać pominięty. Nie było śladu buntu; większość poparła kapitana, mimo pewnych skarg, zwłaszcza ze strony obozu feministycznego.

Sánchez uważa się za jedynego kapitana, który może zapobiec katastrofalnemu upadkowi PSOE.

Lider PSOE próbował przekonać swoich zwolenników, że jego odporna i odważna natura czyni go najlepszym kapitanem w czasach skrajnej niepewności, aby bronić statku przed nadchodzącymi wyborami powszechnymi. W ten sposób wysłał wiadomość, że jest również najbardziej wykwalifikowaną osobą do decydowania, kiedy powinny się one odbyć, biorąc pod uwagę, że bardzo trudno uwierzyć, że kadencja mogłaby się wyczerpać.

Ostatnie przygotowania do abordażu odbywały się kilka kilometrów dalej, w hali 10 Ifema, gdzie Partia Ludowa (PP) przygotowywała błyszczący statek, a załoga i dowódcy statku rzucali włosami w morze. PP jest tak samo nie do zdobycia jak macedońska falanga, gdy widzą zbliżający się cel. Alberto Núñez Feijóo był wspierany przez byłych prezydentów Aznara i Rajoya, którzy nawet odważyli się go objąć po wirtuozerskim ćwiczeniu amnezji, pierwszy w związku z jego paktami z nacjonalistami, a drugi w związku ze skandalem Gürtel. Ani zwykły nieskrępowany protagonista Isabel Díaz Ayuso, ani numantyjska odporność Alejandro Fernándeza nie mają miejsca w tym kongresie. Żaden z nich nie zepsuje imprezy, gdy gra jest bliska wygrania. Feijóo nie musi potwierdzać swojego kapitanstwa, ponieważ nikt nie będzie tego dzisiaj kwestionował.

Feijóo ogłasza się spadkobiercą „centrum reformistycznego” Aznara z 1999 r.

Kongresy PP powróciły do ​​przepychu ery Aznara. Futurystyczne sceny w elektrycznym błękicie, aby popchnąć lidera. Teksty są mniej ważne od muzyki. Mimo to przemówienie Feijóo przyczyniło się do euforii i kilkakrotnie poruszyło publiczność. Obiecał czystość, koniec sekciarstwa i ogłosił się reformatorskim centrystą, jak zdefiniował to Aznar w 1999 r.

Więcej szczegółów można znaleźć w raporcie politycznym . Zawiera on poprawkę do przeszłości: „Ramy władzy nie mogą być bazarem, na którym kupuje się większości parlamentarne”. Jednocześnie stwierdza, że ​​„wszystko, na co pozwala Konstytucja i prawa, może być omawiane, i to ze wszystkimi, którzy chcą się do nich dostosować”, co jest nieco bardziej niejednoznaczne. W końcu prawa są egzekwowane, ale można je zmieniać.

Raport polityczny jest interesujący ze względu na to, co mówi i co pomija. Wśród pierwszych, najbardziej godne uwagi są wszystkie środki ostrożności na wypadek, gdyby kataloński ruch niepodległościowy został ożywiony i „zrobili to ponownie”. Obiecują zatem przywrócić przestępstwo podżegania do buntu i włączyć nielegalne referenda do kodeksu karnego, oprócz zakazu ułaskawienia osób skazanych za terroryzm, korupcję, ataki na integralność terytorialną państwa lub porządek konstytucyjny. Ale co ciekawe, nie mówi nic o uchyleniu prawa amnestii. Czy PP zakłada, że ​​to już zostanie spełnione i Carles Puigdemont wróci do Girony? Czy to czysta karta?

Przeczytaj także Sánchez i oczekiwania Lola Garcia

Podczas gdy Feijóo pozostawił te pytania w zawieszeniu, Aznar poskładał je w całość i zasugerował, że Sánchez powinien trafić do więzienia za kontakty z separatystami. Jeśli przywódca PSOE przedstawia się jako kapitan, Aznar niewątpliwie widzi w nim pirata i nie ma wątpliwości, że to PP zasługuje na prawo do uwolnienia narodu od takiego zagrożenia.

Mając te zapasy, Feijóo przygotowuje się do wejścia na pokład.