Rap, reggaeton, rock i pop: tak brzmi szatnia Barcelony.

„Co za zespół! Co za szkolne podwórko!” powiedział Dani Olmo, gdy usłyszał muzykę wydobywającą się z głośników Alejandro Balde i Lamine Yamala na stadionie La Cartuja po zdobyciu Pucharu Króla w finale przeciwko Realowi Madryt . Z głośnika rozbrzmiewały rytmy od reggaetonu po afrobeats. Nie zabrakło również jednej piosenki Barcelony : klasycznej „Un dia de partit” , która o wiele bardziej pasuje do katalońskiej muzyki zespołów Txarango i Oques Grasses, której słucha Pau Cubarsí. Istnieją style muzyczne dla każdego. Wszystko współdzielone. I zawsze w klubie, który przekształcił teksty piosenek w swoją własną ścieżkę dźwiękową. Pierwsze dziewięć nut utworu Viva la Vida zespołu Coldplay na zawsze będzie się kojarzyć z Barceloną Pepa Guardioli i sopranem z 2009 roku. A w cudownych czasach Dream Teamu Johana Cruyffa w pamięci pozostał obraz conga line'u podczas uroczystej kolacji w 1994 r. do „Rhythm of the Night” , piosenki spopularyzowanej przez belgijski zespół Mystic.

Lamine Jamał

Piosenki, których słuchają piłkarze Barcelony , przepełnione są szczególną więzią, tekstami o pokonywaniu trudności, przesłaniami walki i rytmami niosącymi radość. Na przykład utworowi Lamine Yamal zawsze towarzyszy utwór No me duele rapera Morada. Istnieje między nimi silna więź: oboje wychowali się w dzielnicy Rocafonda w Mataró i szczycą się swoim pochodzeniem, podróżując po całym świecie za pomocą kodu pocztowego 304 (trzy ostatnie cyfry kodu).

Oprócz Morada, 17-letni skrzydłowy jest także wielkim fanem tekstów portorykańskiego rapera Myke Towersa. Młody zawodnik zawsze powtarza, że ​​jego piosenki, pełne rytmu i miejskich tekstów, pomagają mu osiągnąć odpowiedni, zrelaksowany stan umysłu, gotowy do rywalizacji. Na filmie opublikowanym przez Nico Williamsa widać, jak piłkarz Barcelony spokojnie śpi i słucha muzyki, podczas gdy cała drużyna jedzie autobusem na półfinały Pucharu Europy. To samo dzieje się, gdy słuchasz tekstów innych raperów starej szkoły, takich jak Eminem czy 50 Cent. „Muzyka pomaga mi się skupić przed grą i zrelaksować po niej. To ucieczka do świata zabawy, kiedy jej potrzebuję” – wyznał Lamine Yamal, który został najnowszym ambasadorem marki słuchawek Beats.

Ale nie wszystko jest rapem. Obiecujący piłkarz lubi również muzykę z rytmami latynoskimi. Na ich playlistach można znaleźć takie utwory jak Si antes te había conocí Karola G, merengue oddające energię i pasję kolumbijskiej kultury. Jest także wielkim fanem reggaetonu – gatunku popularnego wśród młodych ludzi – mambo, popu i alternatywnego rapu. Wszystkie te style można odnaleźć w tekstach piosenek Rosalii.

Alejandro Balde i Jules Koundé

Lamine Yamal nie jest tym, kto urządza imprezę w szatni Blaugrany. Latynoskie rytmy zawsze towarzyszą Balde'owi, wiernemu wyznawcy Rels B, jednej z pereł nowej fali hiszpańskiego hip-hopu, którego styl przesiąknięty jest szeroką gamą międzynarodowych wpływów: od elektronicznej muzyki tanecznej i reggaetonu, po latynoski soul, funk, folk i rock.

Gusta muzyczne starszych graczy, takich jak Jules Koundé — jeden z najbardziej dynamicznych graczy drużyny — wpłynęły również na składy młodszych graczy. Koundé słucha artystów takich jak Jay-Z, 55-letni nowojorski raper.

Sam Balde jest zwolennikiem Gazo, francuskiego rapera pochodzenia gwinejskiego, urodzonego w Saint-Denis, na przedmieściach Paryża, który pisze teksty związane z walką z rasizmem, z którą gracz bardzo się utożsamia. To samo wydarzyło się w przypadku wiadomości od Pop Smoke’a, innego amerykańskiego rapera z Nowego Jorku, syna panamskiej matki i jamajskiego ojca, który zmarł w lutym 2020 r. w wieku zaledwie 20 lat, po tym, jak został dwukrotnie postrzelony podczas napadu na wynajęty przez siebie dom w Hollywood Hills. Uważany jest za jednego z najbardziej wpływowych raperów nurtu drill, który narodził się w południowej części Chicago. Stamtąd pochodzi również zespół Earth, Wind & Fire, liderzy rocka i soulu XX wieku. To kolejny z ulubionych zespołów Koundé.

Raphinha i Pedri

Najwięcej rytmów latynoskich zapewniają tacy muzycy jak Raphinha, który zawsze przenosi Brazylię do słuchawek za pomocą ciepłej muzyki i tekstów, które odwołują się do uczuć pociągu lub miłości. Do jego ulubionych artystów należy grupa Menos é Mais oraz kompozytor i piosenkarz z São Paulo Thiaguinho (pseudonim sceniczny Thiago André Barbosa), który zyskał popularność w 2002 r. po udziale w programie talent show Fama .

Najbardziej komercyjny akcent łączący reggaeton, pop rap i latynoski trap pochodzi od Pedriego, a na czele jego listy znajduje się piosenka Playa del Inglés jego imiennika, mieszkańca Wysp Kanaryjskich Quevedo. Ugruntował swoją pozycję najbardziej znanego artysty na krajowej scenie muzyki miejskiej. Połączył swój talent ze wspomnianym wcześniej Myke Towersem, aby skomponować tę piosenkę, która była jedną z najchętniej słuchanych w Hiszpanii w 2022 roku. Na liście Pedriego znajdują się również piosenki Eurowizji, takie jak Nochentera , zespołu Vicco, czy Vagabundo , piosenka Kolumbijczyka Sebastiána Yatry napisana wspólnie z jego rodakami Manuelem Turizo i Beéle, której tekst oddaje hołd mocy tańca jako środka leczniczego.

Gavi

Co ciekawe, najbardziej transgeneracyjny styl reprezentuje jeden z najmłodszych, Gavi, który stworzył listę ze swoim fizjoterapeutą, Pablo Merino, i to on dał mu energię potrzebną do powrotu do zdrowia. Gavi szczyci się tym, że jest jednym z najbardziej kulturalnych muzyków, może pochwalić się piosenkami Michaela Jacksona czy zespołów rockowych z lat 70., np. Every Breath You Take zespołu The Police, Don't Stop Believing zespołu The Journey czy Don't Stop Me Now zespołu Queen.

Niepowstrzymana kombinacja, która pomoże drużynie przygotować się do niedzielnego derbowego meczu z Realem Madryt i przezwyciężyć porażkę w półfinale Ligi Mistrzów z Interem Mediolan.