RCD Espanyol: wyjdź i wygraj

Gdyby FC Barcelona znalazła się w takiej samej sytuacji jak RCD Espanyol , tysiące ludzi pielgrzymowałoby do Montserratu dniem i nocą w tym tygodniu, z aptek zniknęłyby środki uspokajające, a Barcelona byłaby ponurym miastem, zasmuconym możliwością, że wszystko, co może pójść nie tak na boisku piłkarskim , może pójść nie tak w sobotę, a dzwony Sagrada Familia wybiłyby sygnał o spadku.

Nikt nie może powiedzieć, że jest pasjonatem piłki nożnej, jeśli nie przeżył meczu o awans lub finału bez pucharów, konfetti i parad, w którym gra się o pozostanie w Pierwszej Lidze lub o spadek do Drugiej Ligi (albo do Pierwszej lub Drugiej RFEF), piekła, w którym śpią zacne kluby, takie jak Sporting de Gijón, Real Zaragoza czy Málaga.

Bycie kibicem Espanyolu to zaszczyt: w finałach nie ma trofeów, konfetti ani parad.

Zdobycie tytułu to chwała, ale utrzymanie się w kategorii to wszystko. To forma cierpienia egzystencjalnego, skrojona na miarę dla tych, którzy nigdy nie słyszeli o trójkach ani nie narzekali na życie, ponieważ wiedzą już, że cierpienie jest wpisane w ducha waszego klubu. Nikt nie zostaje kibicem Atlético Madryt, aby zdobywać trofea i popisywać się przed gośćmi...

Jak się czujesz, kiedy w sobotę twój klub gra finał, a nagrodą jest pozostanie w tym samym miejscu i nie zrobienie ani kroku do przodu? Zasługą RCD Espanyol, podobnie jak wielu innych klubów z ponad stuletnią tradycją w Katalonii, jest jego zdolność do przetrwania, a poza tą zdolnością nie ma innej nagrody. To nie jest bycie, to jest istnienie. Czy kibice Realu Madryt lub Barcelony zaakceptowaliby spadek do Drugiej Ligi? Podejrzewam, że doszłoby do masowych odejść, bo ludzie generalnie lubią być po zwycięskiej stronie. Dla zagorzałego kibica jednak mecze takie jak RCD Espanyol-UD Las Palmas są niezbędne, by odkryć cały wymiar piłki nożnej. Jeśli sezon Barcelony można porównać do odcinka Indiany Jonesa, to sezon Espanyolu to treściwy film, którego finał rozstrzygnie, czy będzie to komedia, czy horror (szkoła koreańska).

Przeczytaj także

W przeciwieństwie do oficjalnych finałów, nikt nie powie niebiesko-białym graczom jednej miłej rzeczy: wyjdźcie i bawcie się dobrze! A tym bardziej Manolo González, który już w zeszłym sezonie uzyskał doktorat w ramach promocji i pochodzi ze skromnej piłki nożnej, która w Katalonii jest wszystkim poniżej RCD Espanyol. Chodzi o zwycięstwo, a żeby wygrać takie gry, kluczem jest oswojenie strachu.

Bycie kibicem RCD Espanyol to wyczyn, ponieważ w życiu chodzi o to, by żyć, cierpieć i cieszyć się z trzech punktów w sobotę. Zostałeś rozjechany przez fanów, a społeczeństwo domaga się przeprosin. Krótko mówiąc, jest to inny sposób przeżywania piłki nożnej. Tak samo jak tamten jestem fanem piłki nożnej.