Archeologiczna sensacja w Lublinie. Średniowieczna wieża ukryta pod murami

W 2022 roku samym sercu Lublina, pod posadzką dawnego klasztoru bernardynów, odkryto nieznaną dotąd średniowieczną wieżę. Dopiero podczas tegorocznych Europejskich Dni Archeologii publiczność miała okazję przyjrzeć się niezwykłemu znalezisku z bliska.

W samym sercu zabytkowego Lublina, na terenie dawnego zespołu pobernardyńskiego, odsłonięto jedną z najcenniejszych tajemnic miejskiej przeszłości. 14 czerwca, podczas spaceru zorganizowanego w ramach obchodów Europejskich Dni Archeologii, uczestnicy mieli niepowtarzalną okazję zobaczyć fragmenty nieznanej dotąd budowli – monumentalnej wieży z XV wieku, o której nikt wcześniej nie słyszał.

Tajemnicze odkrycie w Lublinie

W 2022 roku w Lublinie rozpoczęto szeroko zakrojone prace konserwatorskie przy kościele Nawrócenia św. Pawła i przyległym klasztorze pobernardyńskim.

W trakcie prac archeolodzy z Pracowni Badań i Nadzorów Archeologicznych Edmunda Mitrusa natrafili na pozostałości budowli, które nie tylko zaskoczyły badaczy, ale i całkowicie zmieniły dotychczasową wiedzę o topografii dawnego miasta.

W zakrystii i w korytarzu łączącym ją z prezbiterium odsłonięto potężne mury. Ich rzut w formie prostokąta o wymiarach 7,5 x 8,5 metra, z trzema przyporami po każdej stronie i fundamentami o szerokości nawet do 1,7 metra, wskazywał na monumentalną budowlę - wieżę, która istniała przed powstaniem obecnych zabudowań sakralnych.

Na podstawie badań stratygraficznych i analiz architektonicznych przeprowadzonych przez dr. inż. Krzysztofa Janusa z Politechniki Lubelskiej, ustalono, że konstrukcja mogła posiadać nawet pięć kondygnacji.

Nowe spojrzenie na krajobraz średniowiecznego Lublina

Zdumiewające jest to, że w żadnych dostępnych źródłach historycznych, w tym dokumentach dotyczących nadania bernardynom działek miejskich, nie pojawiła się wzmianka o takiej budowli. To zaś sugeruje, że wieża mogła powstać znacznie wcześniej - zanim zakon pojawił się w Lublinie, czyli przed 1459 rokiem. W 1469 roku dzięki wsparciu króla Kazimierza Jagiellończyka zakon uzyskał pozwolenie na wzniesienie murowanej świątyni, co uczyniło Lublin jednym z pierwszych ośrodków bernardyńskich na ziemiach polskich.

Lokalizacja wieży poza miejskimi murami, jak i brak informacji o jej istnieniu sugerują, że mogła być częścią wcześniejszego systemu obronnego – być może samodzielnym punktem obserwacyjnym lub elementem strażnicy kontrolującej dostęp do miasta.

W ramach badań odkryto także dodatkowe mury i fragmenty ceglanych posadzek – być może dalsze pozostałości nieznanej dotąd budowli.