Alarmująca prognoza Şenera Üşümezsoya dla Marmary! Precyzyjny strzał w epicentrum

Profesor Şener Üşümezsoy, który ogłosił lokalizację trzęsienia ziemi o magnitudzie 6,2, które miało miejsce u wybrzeży Silivri 23 kwietnia, wygłosił szokujące oświadczenie dotyczące ryzyka wystąpienia trzęsienia ziemi w regionie Marmara. Üşümezsoy stwierdził, że dominujące twierdzenia o silnym trzęsieniu ziemi o magnitudzie 7,2 w Stambule opierały się na niedokładnym modelowaniu linii uskoku i określił je jako „nieuzasadnione naukowo” i „bezpodstawne”.

W swoim najnowszym filmie opublikowanym na swoim kanale w serwisie YouTube prof. dr Şener Üşümezsoy ostro skrytykował pogląd, że po trzęsieniu ziemi w 1999 r. naprężenia przeniosły się na uskok Adalar i że należy się tam spodziewać trzęsienia ziemi o magnitudzie powyżej 7.

UWAGA NA DZIURĘ KUMBURGAZ

Opierając się na własnych analizach transferu naprężeń Coulomba, Üşümezsoy podkreślił, że prawdziwym zagrożeniem bezpośrednio zagrażającym Stambułowi nie jest uskok Adalar, lecz odcinek uskoku w obrębie rowu Kumburgaz.

Üşümezsoy oświadczył, że od 2002 r. twierdził, iż uskok ten nie może wywołać silnego trzęsienia ziemi, ponieważ jego struktura znajduje się na niewielkiej głębokości, zaledwie 10 km, a spodziewane w tym miejscu trzęsienie ziemi będzie miało magnitudę poniżej 6,5.

Stwierdził, że trzęsienie ziemi o magnitudzie 6,2, do którego doszło w kwietniu, miało miejsce na tym uskoku, co potwierdza jego model.

DOKŁADNA PROGNOZA TRZĘSIENIA ZIEMI

Üşümezsoy wyjaśnił, że dwie główne strefy zagrożenia, w których kumuluje się naprężenie i które mogą nieść ze sobą ryzyko wystąpienia silnego trzęsienia ziemi, znajdują się na południe od Stambułu:

Uskok Bozburun (Półwysep Armutlu): Stwierdził, że ten uskok, który uległ naprężeniu po trzęsieniu ziemi w Gölcük w 1999 r., jeszcze nie pękł i jest jednym z głównych odcinków niosących ze sobą ryzyko.

Uskok Sarıköy (południowa Marmara): Podkreślił, że ten uskok, który został naprężony w wyniku trzęsienia ziemi Yenice-Gönen w 1953 r., stanowi również istotny czynnik ryzyka dla południowej części Marmara.

Şener Üşümezsoy argumentował, że wbrew poglądom często wyrażanym w mediach głównego nurtu, trzęsienie ziemi w 1912 r. w wulkanach Şarköy-Mürefte w dużej mierze złagodziło naprężenia sejsmiczne wokół Tekirdağ i Saros.

Zasugerował zatem, że główne ryzyko nie występuje na zachód od Kumburgaz, lecz kumuluje się na dwóch różnych liniach uskoków, zlokalizowanych we wschodniej części i na południe od Morza Marmara.

Źródło: Centrum Informacyjne