Podczas wykopalisk w Sanktuarium Apollona Sminteusza odkryto łaźnię z III w. n.e.
Prace są prowadzone w ramach projektu „Dziedzictwo dla Przyszłości” w 2025 roku, przy wsparciu finansowym i moralnym Generalnej Dyrekcji Dziedzictwa Kulturowego i Muzeów Ministerstwa Kultury i Turystyki. Podczas tegorocznych wykopalisk odkryto rzymską łaźnię, której powstanie datuje się na III wiek n.e.
Podkreślając, że wykopaliska w sanktuarium Apollon Smintheus trwają od 1980 roku, kierownik wykopalisk, prof. dr Davut Kaplan, wydał następujące oświadczenie:
„Od 2025 roku pracujemy nad Łaźniami Zachodnimi. Odkryliśmy je wcześniej podczas badań powierzchniowych. Nazwaliśmy je „Łaźniami Zachodnimi” ze względu na artefakty na powierzchni, pozostałości architektoniczne, cegły i ceramikę, które wypłynęły na powierzchnię, oraz lokalizację. Obecnie jesteśmy na etapie oczyszczania. Usuwamy krzewy, trawę i kamienie wokół Łaźni, ale również ustalamy granice Łaźni poprzez wiercenia. Zgrubnie nanieśliśmy mapę Łaźni. Znacznie lepsze wyniki będą dostępne w nadchodzących tygodniach”.
Dyrektor wykopalisk, prof. dr Kaplan, który stwierdził, że wiercenia i kontrole wykazały, że łaźnia może pochodzić z okresu Cesarstwa Rzymskiego, kontynuował:
„Podczas wykopalisk łaźni stosujemy dwa systemy. Pierwszy to sposób, w jaki mieszkańcy, czyli ci, którzy przychodzą się kąpać, korzystają z łaźni; innymi słowy, kolejność mycia. Śledzimy obszary, którymi woda płynie od wejścia do łaźni, mycia i wyjścia. Drugi to sposób wykorzystania wody, począwszy od źródła, przez podgrzewanie, wpłynięcie do basenów, aż do jej wykorzystania i w końcu wypuszczenie. To się wyjaśni, gdy zostanie odkryte, ale prawdopodobnie znajduje się tu rzymska łaźnia pochodząca z III wieku n.e. Ponieważ była to święta i pogańska świątynia, została natychmiast zniszczona przez chrześcijan, którzy przybyli później. Jest wiele zniszczeń, podobnie jak Bizantyjczycy wyrządzili chrześcijańskim Rzymianom tutaj i wszędzie indziej. Prawdopodobnie odsłonimy tylko fundamenty i mury łaźni, ale są też domy bizantyjskie, chrześcijańskie rzymskie, które należy najpierw zbadać. Innymi słowy, zburzyli lub przebudowali łaźnię i ponownie wykorzystali ją jako mieszkanie. Obecnie pracujemy nad rezydencjami bizantyjskimi. i poziom, na którym doszło do zniszczeń. Prowadzimy wykopaliska i dokumentację warstwy bizantyjskiej oraz rezydencji. Wykopaliska łaźni będą kontynuowane natychmiast po ich zakończeniu.
Eksperci, archeolodzy, architekci i historycy sztuki z pewnością wiedzą o łaźniach rzymskich. Jest jednak jedna rzecz, o której obywatele również powinni wiedzieć: zasięgnąć rady u tych, którzy się na tym znają. Nasze domy trwają mniej więcej tyle, ile trwa ludzkie życie. Konstrukcje rzymskie natomiast przetrwały setki, a nawet tysiące lat. Takie konstrukcje mogą służyć przez pokolenia. Istnieją ku temu powody, i są one powszechnie znane. Nie wykopujemy łaźni tylko po to, aby zwiedzający mogli podziwiać kamienne mury. Oczywiście, głównym celem wydaje się być ich ekspozycja. Jednak zdecydowana większość osób pracujących przy tych wykopaliskach to młodzi studenci, którzy w przyszłości zostaną akademikami. Dlatego zapewniamy praktyczne szkolenie z zakresu topografii, gleby, terenu, fundamentów, elementów nośnych, obciążeń konstrukcyjnych oraz użytych elementów i materiałów.
Infrastruktura tej łaźni ma fundamentalne cechy. Na przykład, konstrukcja ma swój własny ciężar. Składa się z kamieni i zaprawy, ale jednocześnie obciąża się ją wodą, niczym zbiornik. Tony wody na nią naciskają. Woda niszczy konstrukcję. Z drugiej strony, ogrzewając ją ogniem, istnieją jednocześnie dwie przeciwstawne siły. Zniszczenie konstrukcji jest nieuniknione. Pod zbiornikiem na wodę zbudowano sklepiony korytarz, aby zarówno utrzymać ciężar, jak i ułatwić jego transport do łaźni. Ten system jest zarówno nowością w Smintheionie, jak i unikalną konstrukcją infrastruktury, niepodobną do żadnej innej łaźni ani zbiornika na wodę, nad którymi pracowałem, które widziałem lub które badałem. Łaźnie, które wcześniej odkopaliśmy w Smintheionie, również były wyjątkowe. To podobne i unikatowe dzieło. Nawet architektura zbiornika na wodę, który dostarcza wodę do łaźni, zawiera wystarczająco dużo informacji, aby nauczyć nas, nowych architektów, inżynierów, studentów, a zwłaszcza tutejszą publiczność, mimo że jeszcze nie zaczęliśmy. Innymi słowy, ta 1700-letnia konstrukcja wciąż stoi. Patrząc z tej perspektywy, budowle z czasów Cesarstwa Rzymskiego są o wiele trwalsze od dzisiejszych i należy je traktować jako przykład.
ntv
