Chmury były białe

Oczywiście, jest wiele osób, które dzwonią i pytają o twoje imię. Musimy wziąć sobie za obowiązek zrobić mały gest dla tych, którzy nie pamiętają, to znaczy tych, którzy nie pamiętają. Co jeśli powiem:

„Na co mam czas,

Ale nie jest też całkowicie poza nim;

Jeden, wielki moment

W swoim nieprzerwanym nurcie.

Z dziwnym, sennym kolorem

Każdy kształt jest jakby odrętwiały,

Nawet piórko latające na wietrze

Nie tak lekki jak ja.

Moja głowa miażdży ciszę

Młyn bez granic;

Moje serce spełniło swoje pragnienie

Derwisz bez płaszcza i skóry.

Winorośl, której korzeń jest we mnie

Czuję, że świat przeminął,

Niebieskie, głęboko niebieskie światło

Płynę w środku…”

W tym roku lato, które uważałam za odległe, nagle nadeszło po grzmotach i ulewach. Najpierw pochyliłam ramiona ku słońcu, wciągnęłam ciepłe powietrze do płuc przez głęboką skórę. Ogrzałam kości. Nie mogę jeszcze pływać w morzu, dopóki nie przepłyną resztki małego wypadku. Ale nie zaszkodzi zawiązać pętli na spirali nostalgii. Jestem jak wąsy i liście winorośli pokrywającej naszą werandę. Nadchodzi moment, gdy owijam się trawą łąkową. Nagle szukam gałęzi, by zaczepić piętnasto-, szesnastolatków:

„Jesteś tak magiczny i ciepły jak wieczory,

Byłeś tak prosty i piękny jak moje marzenia,

Leżeliśmy sami przez kilka dni, mokrzy

Do trawy letnich ogrodów.

W noc mojego życia, cichą i jasną

Powódź wylewała się z twoich rąk,

Podzieliliśmy się tym jak owocem z bajki

Światło księżyca pochodzi z końcówek złamanych gałęzi.

Przeżyłem wiele lat. Jestem pewien, że wielu z was też. Podnosiliście głowy i patrzyliście na białe chmury. Albo rozpływaliście się w zadumie nad dwoma spojrzeniami w cieniu platana po południu. Czuliście tu i ówdzie pieczenie, przystawialiście rękę do piersi i owinęliście ją w kłębek smutku:

„Niebieskie, niebieskie było niebo

Chmury były białe, białe

Pustka i smutek

Cóż za dziwną rzecz napisał w środku…

Dziwne, piękne, a potem smutne

Światło i deszcz razem,

Smutna i długa piosenka ludowa,

A gdy się śmiejesz, róże rozkwitają,

Chmury były białe, białe,

Cienie są mgliste i głębokie;

O wietrze, który nigdy nie ustaje

I sen kwiatów.

Platan w fioletowym świetle

Albo na dole kasztana;

Senne, wyczerpane spojrzenia

Po południu…

Twoja nagle uśmiechnięta twarz

W lustrze poranka

I smutek, który doprowadza mnie do szaleństwa

Pomiędzy dwoma widokami.

Wiem. Nie mam wątpliwości, że znał poetę, powieściopisarza, naukowca, którego nazwiska nie wymieniłem. Był jedną z ważnych postaci współczesnej literatury ze swoimi dziełami, cechami i głębią swojej kultury.

Był jednym z pierwszych nauczycieli okresu Republiki. Znalazł szerokie grono czytelników dzięki swojemu wierszowi „Czas w Bursie”. Zwrócił się ku wielu gatunkom, takim jak poezja, opowiadanie, powieść, esej, artykuł, historia literatury. Biorę fragment z Bursa'da Zaman:

„Stary dziedziniec meczetu w Bursie,

Woda tryskająca w małej fontannie;

Mur z czasów Orhana…

Stary platan w tym samym wieku co on

Spokojny dzień widać ze wszystkich stron.

Smutek bycia pozostawionym w tyle za marzeniem

Śmieje się do mnie w duchu.

Z chłodu setek fontann

Zieleń równiny, błękit nieba

I najbardziej boska ze wszystkich architektur.

Każde imię tutaj jest przesłaniem zwycięstwa:

Jakby dzień, godzina i pora roku istniały jednocześnie

Żyje magią przeszłości

Marzenie, które wciąż śmieje się w tych kamieniach.

Nawet ta gołębia cisza

Wywołuje to złudzenie niekończącej się kontynuacji.

Srebrzyste, triumfalne lustro świtu,

Muradiye, gorzki owoc cierpliwości,

Symbol życia, biała lilia wodna,

Świątynie, meczety, stare ogrody,

Wspaniała historia tysięcy żołnierzy

Dźwięk zamieszania stał się moim pulsem

Przekazuje swoją pamięć tym, którzy przychodzą i odchodzą.

Bursa śpi z tym snem każdej nocy,

Każdy świt budzi się z nim i śmieje się

Cyprysy i róże w srebrnym świetle

Z chłodną zadumą jego fontann.

To tak jakbym była na początku cudu,

Od szumu wody i łopotu skrzydeł

Kryształowy żyrandol w Bursie w tamtym czasie.

………”

Na pewno rozumiesz, o kim mówię. Jeśli mnie pytasz, proszę, poczekaj na mój artykuł jutro.