PKK ogłasza samorozwiązanie
Stało się to, czego oczekiwano: PKK ogłosiło swoje rozwiązanie. W oświadczeniu organizacji poinformowano, że działalność prowadzona pod nazwą PKK została zakończona. „Na tej podstawie XII Kongres PKK podjął decyzję o rozwiązaniu struktury organizacyjnej PKK i zakończeniu metody walki zbrojnej, przy czym praktycznym procesem miał zarządzać i zarządzać przywódca Apo, kończąc w ten sposób pracę prowadzoną pod nazwą PKK” – głosi oświadczenie.
W oświadczeniu podano, że kongres był poświęcony zmarłym członkom PKK: Aliemu Haydarowi Kaytanowi i Rızie Altunowi.
W oświadczeniu podkreślono, że wszelka działalność prowadzona pod nazwą PKK została zakończona. Podano także, że podjęto decyzję o zakończeniu walki zbrojnej:
„Nadzwyczajny XII Kongres PKK uznał, że walka PKK zniszczyła politykę zaprzeczania i unicestwienia naszego ludu, doprowadziła kwestię kurdyjską do punktu rozwiązania jej poprzez politykę demokratyczną i w tym względzie wypełniła historyczną misję PKK. Na tej podstawie XII Kongres PKK postanowił rozwiązać strukturę organizacyjną PKK i zakończyć metodę walki zbrojnej, a praktyczny proces miał być prowadzony i realizowany przez Lidera Apo, i zakończył pracę wykonywaną pod nazwą PKK”.
W oświadczeniu organizacji podkreślono, że decyzję o rozwiązaniu i zakończeniu metody walki zbrojnej najlepiej zrozumieją ludzie:
„Jesteśmy całkowicie przekonani, że nasz naród lepiej niż ktokolwiek inny zrozumie decyzję o rozwiązaniu PKK i zakończeniu metody walki zbrojnej oraz że podejmie się obowiązków okresu walki demokratycznej w oparciu o budowę demokratycznego społeczeństwa”.
W oświadczeniu przekazano, że decyzja ta stanowi solidną podstawę dla trwałego pokoju i demokratycznego rozwiązania, i powiedziano: „Wdrożenie omawianych decyzji wymaga, aby Lider Apo przewodził i kierował procesem, uznanie prawa do demokratycznej polityki oraz solidna i kompletna gwarancja prawna. Na tym etapie ważne jest, aby Wielkie Zgromadzenie Narodowe Turcji odegrało swoją rolę z historyczną odpowiedzialnością”.
Ponadto organizacja wezwała wszystkie partie polityczne, zwłaszcza rząd i główną partię opozycyjną, a także organizacje społeczeństwa obywatelskiego do udziału w procesie pokojowym i budowania społeczeństwa demokratycznego.
„Proces, który rozpoczął się oświadczeniem lidera Abdullaha Öcalana z 27 lutego, na 12. Kongresie naszej Partii, który odbył się w dniach 5-7 maja, zakończył się sukcesem dzięki wieloaspektowej pracy, którą wykonał, i perspektywom, które przedstawił w różnych stylach.
Nasz kongres odbył się bezpiecznie, pomimo trudnych warunków, w których trwały starcia, ataki powietrzne i naziemne, oblężenie naszych terenów i embargo KDP. Ze względów bezpieczeństwa wydarzenie odbyło się równocześnie w dwóch różnych miejscach. XII Kongres PKK, w którym wzięło udział łącznie 232 delegatów, omawiał kwestie przywództwa, męczenników, weteranów, istnienia organizacyjnego PKK i metod walki zbrojnej oraz budowy demokratycznego społeczeństwa. Podjęto także historyczne decyzje, które zapoczątkowały nową erę naszego Ruchu Wolnościowego.
Nadzwyczajny XII Zjazd PKK uznał, że walka PKK przełamała politykę zaprzeczania i eksterminacji naszego narodu, doprowadziła kwestię kurdyjską do punktu rozwiązania jej za pomocą polityki demokratycznej. Pod tym względem PKK wypełniło swoją historyczną misję. Na tej podstawie XII Kongres PKK podjął decyzję o rozwiązaniu struktury organizacyjnej PKK i zakończeniu metody walki zbrojnej. Praktycznym procesem kierował i kierował przywódca Apo, kończąc tym samym działalność prowadzoną pod nazwą PKK.
Nasza partia PKK; Pojawiło się na scenie historii jako ruch wolnościowy naszego narodu, sprzeciwiający się polityce negacji i eksterminacji Kurdów, która miała swoje źródło w Traktacie Lozańskim i Konstytucji z 1924 r. Doświadczyła ona wpływów realnego socjalizmu w swoich narodzinach i przyjmując zasadę prawa narodów do samostanowienia, prowadziła legalną i sprawiedliwą walkę opartą na strategii walki zbrojnej. PKK ukształtowało się w warunkach całkowitego zaprzeczania Kurdom, opartej na tym polityce eksterminacji oraz polityce ludobójstwa i asymilacji. Rozpoczynając walkę o wolność w 1978 r., za swoją zasadę postawił sobie podkreślenie istnienia Kurdów i traktowanie kwestii kurdyjskiej jako podstawowej rzeczywistości Turcji. W rezultacie walki, którą skutecznie prowadził na tej podstawie, dokonał rewolucji zmartwychwstania w imieniu naszego narodu i stał się symbolem nadziei na wolność i dążenia do godnego życia dla ludzi z tego regionu.
W latach 90., gdy nasza rewolucja zmartwychwstania doprowadziła do wielkich wydarzeń dla naszego narodu, prezydent Republiki Turcji, Turgut Özal, podjął próbę rozwiązania kwestii kurdyjskiej za pomocą polityki. Przywódca Apo odpowiedział na to żądanie zawieszeniem broni 17 marca 1993 r. i zainicjował nowy proces. Jednakże ten nowy proces został sabotowany w wyniku ciężkich skutków realnego socjalizmu, gangsterskiej mentalności narzuconej naszej linii frontu, wyeliminowania Turguta Özala i jego zespołu przez głębokie państwo oraz eskalacji wojny poprzez upieranie się przy polityce zaprzeczania i eksterminacji Kurdów. Tysiące wiosek ewakuowano i spalono. Miliony Kurdów zostało wysiedlonych ze swoich domów, dziesiątki tysięcy poddano torturom i wrzucono do więzień, a tysiące zamordowano bez powodu. W odpowiedzi Ruch Wolnościowy rozrósł się zarówno ilościowo, jak i jakościowo, a wojna partyzancka rozprzestrzeniła się na Kurdystan i Turcję. Pod wpływem wojny prowadzonej przez partyzantów, naród kurdyjski zbuntował się. Wojna stała się więc podstawowym rozwiązaniem dla obu stron. Powtarzalność spowodowana wzajemną eskalacją wojny nie została przezwyciężona. Dlatego też wysiłki przywódcy Apo zmierzające do rozwiązania kwestii kurdyjskiej metodami pokojowymi i demokratycznymi zakończyły się niepowodzeniem.
Proces ten osiągnął inny etap wraz z międzynarodowym spiskiem z 15 lutego 1999 r. W tym procesie wojna kurdyjsko-turecka, która była ważnym celem spisku, została powstrzymana dzięki wielkim poświęceniom i wysiłkom przywódcy Apo. Pomimo stosowania wobec niego tortur i ludobójstwa Imrali nadal nalegał na rozwiązanie kwestii kurdyjskiej środkami demokratycznymi i pokojowymi. Przywódca Apo Imrali, który przez 27 lat był przetrzymywany w całkowitej izolacji, udaremnił międzynarodowy spisek, walcząc z systemem ludobójczym. Walcząc z międzynarodowym spiskiem, opracowała paradygmat demokratycznego, ekologicznego społeczeństwa wyzwolenia kobiet, analizując zdominowany przez mężczyzn, autorytarno-państwowy system. W ten sposób nasz naród uosabiał alternatywny system wolności dla kobiet i uciskanej ludzkości.
Biorąc za punkt odniesienia okres poprzedzający Traktat Lozański i Konstytucję z 1924 r., w którym stosunki kurdyjsko-tureckie stały się problematyczne, Przywódca Apo przyjął perspektywę Demokratycznej Republiki Turcji, w której Wspólna Ojczyzna i naród kurdyjsko-turecki stanowią elementy założycielskie, a Naród Demokratyczny pojmował jako ramy dla rozwiązania problemu kurdyjskiego. Powstania kurdyjskie, które miały miejsce na przestrzeni dziejów Republiki, 1000-letnia dialektyka historyczna stosunków kurdyjsko-tureckich i 52-letnia walka o przywództwo pokazały, że kwestię kurdyjską można rozwiązać tylko poprzez jej rozwiązanie w oparciu o wspólną ojczyznę i równe obywatelstwo. Obecne wydarzenia na Bliskim Wschodzie w kontekście III wojny światowej sprawiają, że nieunikniona staje się reorganizacja stosunków kurdyjsko-tureckich.
Nasi szanowni ludzie, którzy przez 52 lata brali udział w marszach przywódców i PKK, ponosząc za to ogromne koszty i stawiając opór polityce zaprzeczania i zagłady, ludobójstwu i polityce asymilacji, podejmą proces pokoju i budowania demokratycznego społeczeństwa w sposób bardziej świadomy i zorganizowany. Jesteśmy przekonani, że nasi ludzie lepiej niż ktokolwiek inny zrozumieją decyzję o rozwiązaniu PKK i zakończeniu metody walki zbrojnej oraz że podejmą się obowiązków okresu walki demokratycznej, budując demokratyczne społeczeństwo. Jest niezwykle ważne, aby nasz naród, pod przewodnictwem kobiet i młodzieży, założył własne organizacje we wszystkich dziedzinach życia, zorganizował się na zasadzie samowystarczalności w zakresie swojego języka, tożsamości i kultury, stał się narzędziem samoobrony przed atakami i zbudował demokratyczne społeczeństwo w duchu mobilizacji. Na tej podstawie uważamy, że kurdyjskie partie polityczne, organizacje demokratyczne i liderzy opinii wypełnią swoje obowiązki w zakresie rozwoju kurdyjskiej demokracji i zapewnienia demokratycznej państwowości kurdyjskiej.
Dziedzictwo naszej historii wolności, naznaczonej walką i oporem, rozwinie się silniej dzięki demokratycznej metodzie politycznej, zgodnie z decyzjami XII Kongresu PKK, a przyszłość naszego narodu będzie się rozwijać na podstawie wolności i równości. Nasi biedni i pracujący ludzie, wszystkie grupy wyznaniowe, kobiety i młodzież, robotnicy, chłopi i wszystkie grupy społeczne, które nie sprawują władzy, będą rozwijać wspólne życie w demokratycznym i sprawiedliwym środowisku, broniąc swoich praw w procesie pokoju i demokratycznego społeczeństwa.
Decyzja podjęta przez nasz Kongres w sprawie rozwiązania PKK i zakończenia jego metody walki zbrojnej stanowi mocną podstawę do trwałego pokoju i demokratycznego rozwiązania. Wdrożenie omawianych decyzji wymaga przewodnictwa i kierowania procesem przez Lidera Apo, uznania prawa do polityki demokratycznej oraz solidnej i pełnej gwarancji prawnej. Na tym etapie ważne jest, aby Wielkie Zgromadzenie Narodowe Turcji wypełniło swoją rolę, biorąc na siebie historyczną odpowiedzialność. Podobnie, wzywamy wszystkie partie polityczne reprezentowane w parlamencie, zwłaszcza rząd i główną partię opozycyjną, organizacje społeczeństwa obywatelskiego, wspólnoty religijne i wyznaniowe, organizacje prasy demokratycznej, liderów opinii, intelektualistów, naukowców, artystów, związki zawodowe, organizacje kobiece i młodzieżowe oraz ruchy ekologiczne do wzięcia odpowiedzialności i uczestnictwa w procesie budowania pokoju i demokratycznego społeczeństwa.
Walka ludu, kobiet i uciśnionych osiągnie nowy poziom, gdy lewicowe siły socjalistyczne Turcji, struktury rewolucyjne, organizacje i jednostki przyłączą się do procesu Pokoju i Demokratycznego Społeczeństwa. To były jego ostatnie słowa: „Niech żyje braterstwo narodów tureckiego i kurdyjskiego oraz całkowicie niepodległa Turcja!” Oznaczać to będzie osiągnięcie celów wielkich rewolucjonistów.
Dzięki socjalizmowi demokratycznemu, który stanowi nowy etap w procesie pokoju i demokratycznego społeczeństwa oraz w walce o socjalizm, rozwinie się globalny ruch demokratyczny, a świat stanie się sprawiedliwy i równy. Na tej podstawie wzywamy demokratyczną opinię publiczną, a zwłaszcza naszych przyjaciół, którzy przewodzą Global Freedom Move, do rozszerzenia solidarności międzynarodowej w ramach teorii demokratycznej nowoczesności.
Wzywamy mocarstwa międzynarodowe, by dostrzegły swoją odpowiedzialność za trwającą od stulecia politykę ludobójstwa prowadzoną przeciwko naszemu narodowi, nie utrudniały demokratycznego rozwiązania i wniosły konstruktywny wkład w ten proces.
Nasz 12. Kongres PKK, zwołany na wezwanie naszego kierownictwa, ogłosił męczeństwo towarzyszy Fuat-Ali Haydar Kaytana, jednego z czołowych działaczy naszej partii, który poniósł śmierć męczeńską 3 lipca 2018 r., oraz Rızy Altuna, który poniósł śmierć męczeńską 25 września 2019 r. Na tej podstawie towarzysz Fuat-Ali Haydar Kaytan, jeden z przywódców założycieli PKK, symbolizował „Lojalność wobec Przywódcy, Prawdy i Świętego Życia”; Towarzyszka Rıza Altun, jedna z pierwszych towarzyszek przywódcy Apo, została uznana za symbol „Braterstwa Wolności”. Dedykujemy nasz historyczny XII Zjazd Partii tym dwóm wielkim towarzyszom męczennikom, którzy od samego początku angażowali się w nasz Ruch Wolnościowy i przewodzili nam swoją nieprzerwaną walką aż do dziś. Ponawiamy obietnicę sukcesu wszystkim męczennikom naszej walki za ich pośrednictwem i oświadczamy, że dążymy do urzeczywistnienia marzeń towarzyszki Sırrı Süreyyi Önder, męczennicy pokoju i demokracji”.
Medyascope
