Najlepsze stanowiska trenerskie w futbolu akademickim: Które programy są przygotowane do walki o przyszłe tytuły mistrzowskie kraju?
Pamiętacie czasy, gdy do zdobycia mistrzostwa kraju w futbolu akademickim wystarczył elitarny skład, świetny trener i sprzyjający terminarz? Podział na tych, którzy mieli, i tych, którzy nie mieli, był jasno określony, a sukces zależał od rozwoju zawodników i utrzymania ich głębi składu – zwłaszcza dla zawodników z krwi i kości, którzy chcieli utrzymać drużynę na torach.
Składniki, które definiują najlepsze zawody w kraju, niekoniecznie się zmieniły, ale przełomowa decyzja o podziale dochodów z tego lata może zapoczątkować boom parytetowy, jakiego ten sport nigdy wcześniej nie widział. Wkrótce więcej programów może walczyć o miejsca przy historycznie ekskluzywnym stole.
Najważniejsze stanowiska w futbolu akademickim nie powinny zmieniać się z roku na rok, ale gruntowne zmiany w rekrutacji — w tym portal transferowy i kontrakty związane z NIL — zintensyfikowały dyskusję na temat tego, które programy podejmują właściwe kroki, aby osiągnąć długoterminowy sukces.
Przy określaniu łącznej punktacji dla najlepszych zawodów w kraju wzięto pod uwagę pięć czynników:
- Rekrutacja (szkoła średnia, portal transferowy)
- Zasoby (zero, darczyńcy, przychody z telewizji)
- Pula talentów (znaczenie geograficzne)
- Krawędź administracyjna
- Realizowalne oczekiwania
Każdej z tych kategorii przypisano subiektywny numer od 1 do 5, gdzie „1” oznacza najniższą klasyfikację, a „5” elitarną.
Poziom diamentowy (4.4+)Teksas (4,8), LSU (4,8), Ohio State (4,6), Georgia (4,4), Alabama (4,4)
Cztery z tych pięciu programów łącznie zdobyły osiem z dziesięciu mistrzostw kraju w futbolu akademickim w erze play-offów. I wszystkie są na dobrej drodze do osiągnięcia ogromnego sukcesu w ciągu najbliższych kilku lat. Texas jest jedynym programem, który dotarł do półfinału play-offów dwa razy z rzędu . A ponieważ budowanie składów kosztuje więcej niż kiedykolwiek , Longhorns są doskonale przygotowani do rozwoju.
Zaskoczony, że LSU jest blisko szczytu listy? Nie powinieneś. Trzech ostatnich trenerów w Baton Rouge zdobyło tytuły mistrzowskie kraju , a Brian Kelly może dostać tę szansę w 2025 roku – albo i nie. Pieniądze w LSU postawiły Kelly'ego w sytuacji „wygrana albo porażka”. Tygrysy mają najlepszą w kraju klasę transferową , bogaty sztab trenerski i żadnych wymówek na wypadek porażki. LSU to jeden z niewielu uniwersytetów, gdzie zostajesz zwolniony, jeśli nie zdobędziesz tytułu mistrzowskiego na początku swojej kariery.
Dyrektor sportowy Ohio State, Ross Björk, powiedział przed sezonem 2024, że jego Buckeyes rozdali sportowcom rekordową liczbę punktów NIL w porównaniu z poprzednim rokiem. Z jednym z najdroższych składów w kraju, Ohio State bez trudu przeszło przez rozszerzone play-offy i zdobyło tytuł mistrza kraju. Björk rozumie, co potrzeba, aby skompletować dwuosobową drużynę na miarę mistrzowską, a Ryan Day udowodnił , że potrafi znieść ciężką krytykę . Ohio State to najlepsza praca w Big Ten.
Nieprzypadkowo trzech z pięciu trenerów prowadzących te programy plasuje się obecnie w czołówce 1% w sporcie pod względem zwycięstw nad rywalami z rankingu. Świadczy to o „realizowalnych oczekiwaniach” w tym równaniu i o tym, ile zasobów i talentu potrzeba, aby odnieść sukces w futbolu akademickim.
Kirby Smartowi udało się osiągnąć to, czego Mark Richt nie zdołał w Georgii. Wyniósł program na szczyt. Dokonał tego w staromodny sposób – obsadzając linię treningową najlepszymi zawodnikami w kraju. Dzięki rozbudowanemu budżetowi rekrutacyjnemu , Bulldogs będą co roku pozyskiwać najlepszych zawodników, nawet jeśli Smart woli, aby największe wypłaty zerowe trafiały do sprawdzonych graczy.
Alabama zamyka drabinkę diamentową. Rozpieszczeni wielkością wyników na boisku w ciągu ostatniej dekady i zmianami, kibice Alabamy powinni nieco stłumić swoje oczekiwania pod wodzą Kalena DeBoera. Oczekiwanie corocznych występów w play-offach w erze ekspansji to jedno, ale ocenianie sukcesu na podstawie mistrzostw krajowych to zupełnie co innego.
Notre Dame (4,2), Michigan (4), Oregon (4), USC (4), Floryda (4), Oklahoma (4), Penn State (4), Texas A&M (4)
Marcus Freeman udowodnił w zeszłym sezonie, że Notre Dame jest stworzone do sukcesu w rozszerzonych rozgrywkach College Football Playoff. Pomimo tego, że jest to jedyny niezależny program wśród najlepszych drużyn w tym sporcie – i nie dorównuje dochodom z transmisji telewizyjnych swoim odpowiednikom z SEC i Big Ten – zasoby nie stanowią problemu w South Bend. Freeman zastosował ogólnokrajowy model rekrutacji Briana Kelly'ego, a Irlandczycy powinni pozostać corocznym zagrożeniem w play-offach, biorąc pod uwagę, jak ich harmonogram zazwyczaj porównuje się z siłą składu.
Nie ma wątpliwości, że ktoś chce umieścić Michigan w diamentowej kategorii posad w futbolu akademickim. Jednak werdykt w sprawie kradzieży znaków wciąż nie zapadł, a potencjalne konsekwencje dla Sherrone'a Moore'a i jego sztabu w nadchodzących latach mogą być znaczące. Mistrzostwo kraju Jima Harbaugha w 2023 roku – pierwszy tytuł drużyny od 26 lat – postawiło przed Moore'em ogromne oczekiwania, podobnie jak niemal nieosiągalna poprzeczka, jaką kibice Alabamy postawili przed Kalenem DeBoerem po przejściu na emeryturę Nicka Sabana.
Wygląda na to, że Oregon pod wodzą Dana Lanninga puka do drzwi. Ducks byli niepokonani w swoim pierwszym sezonie w Big Ten, zanim trudny mecz w play-offach doprowadził do szybkiego odpadnięcia z Rose Bowl. Zasięg rekrutacji Oregonu rozszerzył się pod wodzą Lanninga, a ciągłość kadry pomogła przyspieszyć rozwój programu.
USC w końcu zajmuje się długo oczekiwaną modernizacją obiektów. W listopadzie Trojanie rozpoczęli budowę Centrum Sportowego Bloom Performance Center o wartości 200 milionów dolarów, co stanowi znaczącą inwestycję w infrastrukturę programu. Lincoln Riley – i ktokolwiek pójdzie w jego ślady – musi skupić się na utrzymaniu pięciogwiazdkowych zawodników z Kalifornii w grze, zwłaszcza na pozycji rozgrywającego. USC powinno być w stanie wybierać rozgrywającego z Zachodniego Wybrzeża w każdym cyklu, ale obecnie tak się nie dzieje.
Texas A&M zapłaciło Jimbo Fisherowi rekordową kwotę, aby odszedł, ponieważ średnia ośmiu zwycięstw nie była wystarczająca – nawet biorąc pod uwagę jego rodowód zdobyty w BCS na Florida State . Oczekiwania wobec programu, który od momentu dołączenia do ligi w 2012 roku zanotował zaledwie cztery zwycięstwa w SEC, są ogromne. Obiekty są elitarne, Aggies znajdują się w regionie bogatym w talenty rekrutacyjne, a zasoby są nieograniczone. Czas na zwycięstwo – i to duże.
Clemson (3,8), Tennessee (3,8), Miami (3,8), Florida State (3,6), Auburn (3,6)
Co łączy te pięć programów? Każdy z nich zdobył co najmniej jedno mistrzostwo kraju, udowadniając, że to możliwe. Ta historia jest częścią walki podczas wspinaczki na szczyt – wiedząc, że dawne sukcesy mogą zostać ponownie wykorzystane w przyszłości.
Za każdym razem, gdy Clemson nieuchronnie opuści ACC i trafi do jednej z dwóch superkonferencji podczas kolejnej rundy reorganizacji, Tygrysy dołączą do grona innych elit finansowych dzięki spodziewanemu wzrostowi przychodów. Jednak gdy tylko kadencja Dabo Swinneya dobiegnie końca, jego następca stanie przed ogromnym wyzwaniem, próbując powtórzyć ten sukces. Wzrósł parytet krajowy, a rekrutacja wygląda zupełnie inaczej niż podczas walk Clemson o tytuł.
Josh Heupel przywrócił Tennessee znaczenie na szczeblu krajowym po pierwszym występie programu w play-offach futbolu akademickiego, ale czy Knoxville ma jeszcze jakiś limit? Vols wciąż walczą o najwyższą ligę SEC i nieustannie walczą z Alabamą, Georgią, Florydą i LSU o ten sam talent.
Miami, Florida State i Auburn dostosowały się do ery nowoczesnej, kładąc nacisk na portal transferowy. Wszystkie trzy programy budują składy z roku na rok, mając ograniczony czas na rozwój zawodników. W dłuższej perspektywie Hurricanes i Seminoles mogą odnieść korzyści z powrotu do podstaw – jakkolwiek by to nie wyglądało – i wygrywania bitew rekrutacyjnych na Florydzie, zamiast ciągłego angażowania się w wojny o licytacje w portalu transferowym.
W Auburn trener, który podąża śladami Hugh Freeze'a, zajdzie tylko tak daleko, jak pozwolą mu sponsorzy. Może to nie jest najtrudniejsze zadanie w SEC, ale oczekiwania są wręcz nierealne. Jak większość programów z czołowej dwudziestki, Auburn ma krótką smycz, gdy początkowy zwrot z inwestycji jest niewielki – zwłaszcza w miejscu, które już osiągnęło szczyt.
cbssports
