Ekonomi durgunlaşmasın!

La Contra, Nobel Ekonomi Ödülü sahibi Abhijit Banerjee ile bir röportaj yaptı ve Banerjee, "basitçe söylemek gerekirse, göçmenler olmadan İspanyol ekonomisi bugün durgunlaşırdı" deme fırsatını değerlendirdi. Birkaç on yıl önce biz ekonomistler, İspanyol ekonomisinin istihdam yaratmak için büyümesi gerektiğini savunuyorduk; bugün ise, büyümesi için göçmenlere ihtiyaç olduğunu savunuyoruz. Bu, şüphesiz patolojik bir düşünce tarzı.
Peki ekonominin durgunlaşması ne anlama geliyor? Birkaç gün sonra La Vanguardia'nın röportaj yaptığı Endülüs Cumhurbaşkanı Moreno Bonilla, bunu bize didaktik bir şekilde şöyle açıkladı: "İspanya'nın göçmenlere ihtiyacı var mı? Evet, ihtiyacımız var [...] Almería'da, %50 nem ve aşırı yüksek sıcaklıklarla plastik altında kim çalışmak ister ki?"
İspanyolların maddi refahı için önemli olan kişi başına düşen GSYİH'dır.Başka bir deyişle, ekonominin durgunlaşmasını önlemek, Almería'da bir İspanyol için uygunsuz saydığımız koşullarda domates yetiştirmeye devam etmek anlamına geliyor. Almería'da domates dediğimizde, Torre Pacheco'da kavun yetiştirmeyi ve "katma değeri düşük" dediğimiz diğer birçok faaliyeti de kastediyoruz.
Bu zihniyetten kurtulmak için, Almería'da domates yetiştirmeye adanmış bir Fas ordusunun olmasının bize ne gibi faydalar sağlayacağını kendimize sormalıyız. Bu soruyu kendimize sorabiliriz çünkü bir alternatifimiz var: örneğin Fas'tan domates ithal etmek.
Almería'daki domates üretiminin GSYİH'yi artırdığı doğrudur; ancak domates ithalatı bunu sağlamaz. Ancak İspanyolların maddi refahı için önemli olan kişi başına düşen GSYİH ve daha spesifik olarak, vatandaşların ne kadar tüketip tasarruf edebileceğini ölçen hanehalkı kullanılabilir geliri ve toplanan vergilerle kamu idareleri tarafından sağlanan kamu hizmetlerinin erişilebilirliğidir. Gerçek şu ki, Almería'daki domates üretimi, düşük vasıflı göç sayesinde İspanya'nın geri kalanında gerçekleştirebildiğimiz diğer birçok ekonomik faaliyet gibi, brüt hanehalkı kullanılabilir gelirini ve vatandaşlar için kamu hizmetlerinin erişilebilirliğini azaltır. Çünkü GSYİH'deki buna karşılık gelen artış, onu dağıtmamız gereken kişi sayısıyla fazlasıyla telafi edilmektedir.
Bazıları yerel üretimin ve gıda egemenliğinin erdemlerini savunacaktır. Bunlar önemli argümanlar, ancak bunları, sırf domatesleri kendi ülkelerinden satın almak yerine ülkemize gelip üretmelerini tercih ettiğimiz için insanları memleketlerinden söküp atmanın şiddetiyle karşılaştırmalıyız.
Uzun zamandır büyümeyi refahla eş tutuyoruz, ekonominin "durgunlaşması" fikri bizi korkutuyor. Ancak, 30.000 avronun altındaki maaşlarla büyümek zararlıdır ve bu nedenle, İspanyol ekonomisinin güçlü büyümesine rağmen durumumuz giderek kötüleşiyor. Düşünce tarzımızı acilen değiştirmemiz gerekiyor.
lavanguardia