Vigneulles-lès-Hattonchâtel. Hattonchâtel: mahmuzuna tutunan bir inci.

Belediye binasının arkasındaki, seyir terasına dönüştürülmüş terastan manzara muhteşem. "Buradan, Côte de Meuse'ün hakim olduğu Woëvre'nin tamamını görebilirsiniz. Karşıda Montsec tepesi var. Nancy'deki Haut du Lièvre binalarını bile görebiliyorduk." Hattonchâtel Belediye Başkan Yardımcısı Christophe Leblan, ayaklarımızın altında uzanan manzarayı okumak için coğrafyacı rolü yapmaktan çekinmiyor. "Ve çok uzaklardan bile görülebiliyoruz!" 1000 yılından önce Verdun piskoposlarının, ovaya hakim ve Metz'e giden yolu gözetleyen bir kale inşa etmek için neden bu burnu seçtiklerini anlamak kolay.

"Köyün doğuşuna sebep olan kaleydi. 1634 yılında Richelieu'nün emriyle Fransız birlikleri tarafından sökülene kadar düzenli olarak takviye edilmişti.

Yıkıntıları üzerine yeniden inşa edilen konak, köyün geri kalanı gibi, önce 1914'te, ardından da 1918 Eylül'ünde gerçekleşen bombalamalar sonucu büyük ölçüde tahrip oldu.

Hattonchâtel, Yeniden Yapılanma dönemindeki birçok köyden biri olabilirdi. Yeniden Yapılanma'yı desteklemek isteyen Amerikalı Belle Skinner, bu köyü sahiplenmeye karar verdi ve yeniden inşasını finanse etti. Bugün neredeyse her sokak köşesinde ona rastlamak mümkün: Çamaşırhane, belediye binası, okul ve elbette kale, onun tüm dikkatinden yararlandı: Ortaçağ tarzında yeniden inşa edildi. Erken yaşta vefat eden hayırsever Amerikalı, yılın bir kısmını geçirmeyi planladığı bu köydeki çalışmaların tamamlandığını asla göremeyecekti.

Mirası, Hattonchâtel'in Stéphane Bern'in "Fransızların En Sevdiği Köy" adlı gösterisine katılmasını ve oldukça saygın bir beşincilikle bitirmesini sağladı. Hattonchâtel'de bir gezinti, nedenini anlamak için yeterli. Hem Fransız hem de Amerikalı mimarlar, onun talimatlarını izleyerek özgün yapılar inşa ettiler. Uzun süre küçümseyici bir tavırla karşılansalar da, artık yaygın olarak fotoğraflanıyorlar. Örneğin, mimarın birçok eski unsuru yeniden kullanarak yeniden inşa ettiği ve Norman tarzında bir ahır eklemeyi de unutmadığı kale. Surlarla kaplı kapısı geçilmez görünse de, bugün ovaya bakan geniş bir gezinti yoluna açılıyor.

"Beaux Villages Lorrains" ağına katılan Hattonchâtel, imajına büyük özen gösteriyor. Tüm havai hatlar çoktan gömülmüş durumda. Hattonchâtel köyünü de içeren Vigneulles komününden bahçıvanlar ve köy gönüllülerinden oluşan ekipler, çiçeklerini canlandırmak için çalışıyor. Christophe Leblan, "Hepimiz bu köye çok bağlıyız. Belle Skinner da orada kendini evinde hissettiğini söylerdi," diye açıklıyor.

Cuma akşamı, Angelus çanı çalarken, gezginler Hattonchâtel sokaklarını terk etmişti. Kafe-bitpazarı masalarını boşaltmıştı ve sadece şato oteline giden müşteriler geçiyordu. Belki de Hattonchâtel'i keşfetmek için en iyi zaman budur...