Harikalar dünyası: Walter Wick'in Norman Rockwell Müzesi'ndeki dinamik fotoğrafik çizimleri
Fotoğraf sanatçısı Walter Wick'in dinamik görüntüleri, 26 Ekim'e kadar Stockbridge'deki Norman Rockwell Müzesi'nin dört galerisinde görülebilir.
Ancak daha yaşlı nesil, Miami merkezli sanatçının adını tanımayabilir. Sanatçı, en çok 1991'de başladığı çocuk kitapları "I Spy" ile tanınır. Sayfalar, minikler için keşfedilecek bir hazine avı niteliğinde görseller sunuyor.
Wick, bu ilk yayınlarından bu yana, meraklılara suyun ve ışığın özelliklerini tanıtan, optik illüzyonlar ve Lilliputlu binalara ve topraklara yapılan aşırı ayrıntılı ziyaretler içeren çok sayıda esere imza attı.
Wick yakın zamanda verdiği bir röportajda, "Okurların bu kitapları ne kadar yoğun bir şekilde okuduğunu görünce gerçekten şaşkına döndüm." dedi.
Gerçekten de. Bugüne kadar 10 dile çevrilmiş 45 milyon kitabıyla, eserleri basitten görsel olarak karmaşığa kadar çeşitlilik gösteriyor. Wick, zaman zaman gazete karikatüristi Rube Goldberg'in karmaşık ve anlamsız mekanizmalarını, MC Escher'in görsel paradokslarını yansıtan sanatsal bir cephaneliğe sahip.
Fotoğraflarının çoğu gizemli bir şekilde havada süzülüyormuş gibi görünüyor ve gençlerle görüştüğünde, tekniği hakkında sorular soruyorlar. Bazıları, nesneleri yüksekten düşürüp "hızlı bir fotoğraf" çektiğini düşünüyor.
"Fotoğrafların gerçekliğe dayandığını sezgisel olarak biliyorlar gibi görünüyor... ve bu sorular okuma yazma bilmeyen çocuklardan geliyor," dedi.
Goldberg, bazen bir kedinin fareyi kovalamasıyla başlayan basit işlevleri gerçekleştirmek için aptalca ve dolambaçlı yollar geliştirdi. YouTube'da Wick'in 85 hareketli parçadan oluşan "Balon Patlatıcısı"nı bulabilirsiniz. Çok küçük çocukların bile eylemin dramatik bir şekilde nasıl sonuçlanacağını çabucak anlayabildiğini görünce şaşırdı.
Connecticut, Granby'de büyüyen Wick'in ailesi, onun takıntılı yaratıcılığını destekledi. Babasının atölyesinde oyuncaklar ve kaykaylar yapardı. Sürekli açık hava keşiflerinde ağaç evler ve kaleler inşa ederdi.
2015 yılında verdiği bir röportajda, "Herhangi bir çocuğun yapabileceği kadar çok oyun vardı," demişti, "ama sanırım ben oyunum konusunda daha yoğundum."
9 yaşındayken, uygun fiyatlı bir Brownie Hawkeye fotoğraf makinesine sahip olarak, fotoğrafçılığa ömür boyu sürecek bir ilgi duymaya başladı. Daha sonra, manzara fotoğrafçılığı öğrenmek için Bridgeport'taki Paier Sanat Koleji'ne gitti.
1970'lerin sonlarında New York'a taşınarak kendi stüdyosunu kurdu ve ticari işler için çalışmaya başladı.
Eserleri arasında Newsweek'ten Psychology Today'e kadar uzanan dergilerin kitap kapakları ve dergi kapakları da yer almaktadır.
Wick bir röportajında, "Geleneksel reklam çalışmalarının çoğuna direndim," demişti. "(Aslında) direnmedim. Anlamadım."
Eğer bir aydınlanma yaşadıysa, bu, şaşırtıcı, yerçekimine meydan okuyan fotoğrafların onu özel efektli fotoğraf illüstratörü olarak farklılaştıracağını fark etmesiydi.
Şans eseri, bir metro istasyonundaki dergi rafını incelerken "Oyunlar" dergisini keşfetti. Artık "Bulmacalar Dünyası" olarak bilinen bu aylık dergi, genç okuyuculara bulmacalar, yarışmalar ve görsel merak uyandıran içeriklerle meydan okuyor.
Wick, editörlere nesnelerin olması gerektiği gibi görünmediği geometrik bir aynanın fotoğrafını gönderdi. Bu, Wick'in kapak için sık sık paradoksal görseller paylaştığı, imkansız bir MC Escher köpek kulübesi de dahil olmak üzere 10 yıllık bir ilişkinin başlangıcı oldu.
Bu şakacılık, o zamanlar anaokulu çocuklarına yönelik bir dergi olan “Let’s Find Out”un editörü olan merhum Jean Marzollo’nun dikkatini çekti.
Gündelik nesnelerin yer aldığı iki sayfalık posterler hazırlamasını istedi. Bağlantı elemanlarının yer aldığı özel bir ışık kutusu, Scholastic yayın editörleri arasında ilgi uyandırdı.
Fermuarların, raptiyelerin, saç tokalarının ve ataçların bu sıradan yerleşimi, bir şekilde sıra dışı olanı çağrıştırdı ve Scholastic'in "Ben Gözetliyorum" kitap serisi başladı. Marzollo'nun kelimeleri ve kafiyeleri, Wick'in ise görselleri sağlamasıyla kitaplar hızla başarıya ulaştı.
Bu atılım, daha karmaşık olan "Gördüğümü Görebiliyor musun?" serisinin ortaya çıkmasına ve ardından ışık ve suyun niteliklerini inceleyen kitapların yayınlanmasına yol açtı.
1997 yılında yayınlanan "Bir Damla Su" adlı kitapta, sulu kar yağışının büyütüldüğünde çoğu zaman vitrinlerdeki kadar güzel görünmediğini öğreniyorsunuz.
Ancak kar tanelerinin desenleri hayranlık uyandırıcı. Wick, onları filme almak için Jericho, Vermont'un en ünlü sakini Wilson "Snowflake" Bentley'nin tekniklerini inceledi. Yaklaşık 5.000 adet geçici kristalin siyah beyaz çalışmasının yaratıcısının, bunları bir tüy kullanarak kamerasına taşıdığını öğrendi.
Wick, büyüleyici görüntüler yaratmak için bu tekniğin yanı sıra teller, ışık ve gölgeyle ilgili diğer numaraları da öğrendi.
Wick bir röportajında, "Seyirciyi sürekli sınıyorum," demişti. "Her zaman filmimden uzaklaşacaklarından korkuyorum. Bu yüzden onları filmime bağlamaya çalışıyorum."
Wick'in Venedik kanalları yakınlarında tatilde olduğu bir basın resepsiyonunda, Randy Gilman ile galerileri gezdik. Heykeltıraş, son 20 yıldır Wick'in hikaye kitaplarının baş model yapımcısı.
Wick'in mizacını tarif etmesi istendiğinde Gilman, "O sadece yaratıcı bir insan. Oldukça yumuşak bir kişiliğe sahip." dedi ve ekledi: "O, sofistike bir çocuk."
Gilman, fotoğrafçının stüdyosunu ilk gördüğünde, asistanları hayal güçleriyle sıradan, mütevazı bir kartondan renkli, fütüristik bir şehir yaratıyorlardı. Şaşkına döndü. Aklından geçen ilk düşünce "Çok mahvoldum," oldu.
Heykeltıraş, bu minyatür setleri hayata geçirmek için gereken sıkıcı detayları anlattı. Ön çizimler ve modellerin inç/ayak oranının ne olacağı düşünülüyor. Ayaklı setten önce, kolayca kesilebilen hafif bir ürün olan köpük çekirdekten yapılmış karton maketler oluşturuluyor.
Kimse çatı için monoton bir şekilde sayısız kiremit üreterek aklını kaçırmasın diye, bu ürün perakende bebek evi tedarikçilerinden geliyor. Model setlerinin yapımı iki ay veya daha uzun sürebiliyor.
Aydınlatma, ruh hali ve derinlik yaratmak için kesinlikle kritik öneme sahiptir.
Gilman, "Walter, atılması en zor atışı seçmesiyle bilinir," dedi. "Eğer bunu başarabilirse, kitabının başında olduğunu bilir."
Detaylar üst üste. Minyatür bir Avrupa köyünden oluşan "Korkunç Bir Sokakta"nın yaratımı için, özel yapım pencerelerden gelen aydınlatma kullanılıyor. Minik bir çöp varili, cüce bir Hefty çantasının taşıdığı daha da küçük çöpleri barındırıyor.
16. yüzyıldan kalma "Çizmeli Kedi" masalını anımsayarak, manzaranın yüksekliğinin sadece 3 fit, derinliğinin ise 5 fit olması nedeniyle, zorlu bir perspektifle bir çalışma görüyorsunuz.
Gilman, iki boyutlu fotoğrafın figür veya fonun tamamlanmasını gerektirmediğini fark ederek bazı ayarlamalar yapmak zorunda kaldığını belirtti.
Kedi, arkadan bakıldığında neşeli ve sağlıklı görünüyor.
Ancak Gilman'ın da belirttiği gibi önden bakıldığında kedi "trafik kazası"na benziyor.
Sergide Wick'in çalışmalarının büyük boy renkli fotoğrafları, modelleri ve ilk siyah beyaz fotoğraflarının yanı sıra bir video röportajı ve kariyerini ayrıntılarıyla anlatan etkileşimli bir program yer alıyor. Alt katta, Stockbridge Odası'nın dışında, Norman Rockwell'in resim yapmadan önce yaptığı 5.000'den fazla fotoğraf çalışmasının bir kısmının yanında, daha fazla Wick fotoğrafı da bulunuyor.
Gözü yanıltan şey, Toyland treninin boyutunu tahmin edip, hemen yanında bir zıplama krikosunun boyutlarını fark etmektir.
Wick, 2015 röportajında, "Kitapları yaparken elimden gelenin en iyisini yaptım," demişti. "Mümkün olduğunca uzun süre dayanmaları için yaptım. Sonsuza dek saklanacak kitaplar olmalarını istedim."
"Gözlemliyorum! Walter Wick'in Gizli Harikaları" 26 Ekim'e kadar devam ediyor. "Ünlü Karikatüristler Kursu" Temmuz ayına kadar. Edison Mazda koleksiyonundan illüstrasyonlar Ocak ayına kadar. Saatler: 10:00 - 17:00. Çarşambaları kapalı. Giriş: Yetişkinler 25$; 18 yaş ve altı ücretsiz. Daha fazla bilgi için: nrm.org
Daily Hampshire Gazette
