Köken aile olmasa bile bir ailede büyüme hakkı
Her 31 Mayıs, Evlat Edinme Günü olarak anılır. Bu tarih, bizi temel bir konu üzerinde düşünmeye davet eder: Her çocuğun ve gencin bir ailede büyüme hakkı.
Evlat edinme bakımı, yatılı veya konut bakımına somut bir alternatiftir ve ailelerinden ayrılmış çocukların ve ergenlerin bu dönemi sorumlu yetişkinler eşliğinde geçici bir aile ortamında geçirmelerine olanak tanır. Kurumsallaşmayı önlemenin, sevgi ve yakınlığı ön planda tutmanın bir yoludur. Bu görevi üstlenen aileler bunu cömertlik ve empatiyle yaparlar, zaman ayırırlar, destek verirler ve dinlerler; bağları yenilemezler, aksine yeni fırsatlar yaratırlar.
Uluslararası önerilerde, özellikle beş yaş altı çocuklarda kurumsal bakımdan kaçınmanın önemi vurgulanmasına rağmen, ülkemizde koruyucu bakım kamu politikası olarak henüz yeterince gelişmemiştir. Birçok ilde ise somut bir seçenek olarak bile mevcut olmaması, alternatif bakım sisteminde yapısal bir açığı ortaya koyuyor.
UNICEF'in Arjantin'de ebeveyn bakımı olmayan çocuk ve ergenlerle ilgili güncellediği son rapora (2020) göre, alternatif bakım altındaki toplam 9.754 kız ve erkek çocuğun yalnızca %12'si aile ortamındadır. Geriye kalan yüzde 88'lik kısım ise ev tipi cihazlarda kalıyor. Beşten fazla yargı bölgesinde bu oranlar ancak %1'e ulaşırken, birçok başka bölgede ise bu oran %6'yı geçmiyor veya bir veya iki vakayla sınırlı kalıyor. Bu da bu alternatifin ne kadar marjinal olduğunu gösteriyor.
Bu gerçeğin sonuçları var. Öte yandan çocukları aile ortamından yoksun bırakmak Birleşmiş Milletler Alternatif Bakım Rehberi'nde belirlenen standartlara aykırıdır. Öte yandan, seçenek eksikliği, tüm bakım önlemlerine hükmetmesi gereken zorunluluk ve uygunluk ilkesine aykırıdır. Devlet yalnızca bir yöntemi, yani kurumsal yöntemi garanti altına alırsa, çocukların farklı yönelimlerine ve ihtiyaçlarına yeterli yanıt veremez.
Evlat edinme, çocukların ve ergenlerin, sorumlu yetişkinler tarafından , şefkatli bir ortamda bakılmasına olanak tanır. Bu yönteme katılan aileler ilişkilerin yerini almaz, aksine çocuğa en uygun nihai çözüm belirlenirken destek, zaman ve istikrar sunarlar.
Her koruyucu bakım deneyiminin arkasında, bir çocuğu desteklemek için evlerini ve günlük yaşamlarını açan insanlar vardır. Süreci destekleyen teknik ekipler var ve bakımın paylaşılan bir sorumluluk olduğunu anlayan kurumsal bir çerçeve mevcut.
Evlat edinme, köken aile veya evlat edinmenin yerini tutmaz: Çocuğun geleceği için en uygun önlemlerin belirlendiği, onun refahına odaklanan geçici bir bakım biçimidir .
Biz de teşkilatımız olarak koruyucu bakımın kamuoyunun gündemindeki yerini duyurmaya devam ediyoruz. Devletin, kuruluşların ve toplumun bu politikayı güçlendirmek, kapsamını genişletmek ve hakların iadesi için bir araç olarak muazzam değerini kabul etmek için birlikte çalışması gerektiğine inanıyoruz.
Bu günde, bu yolculuğun parçası olan herkese teşekkür etmek istiyoruz: Evlerini açanlara, bunu düşünenlere ve koruyucu bakımın istisna olmaktan çıkıp gerçek ve sürdürülebilir bir politika haline gelmesini sağlamak için her gün çalışanlara. Çünkü hiçbir kız veya erkek çocuğu, kendisini kucaklayan, ona değer veren ve onu dinleyen bir aile olmadan büyümemelidir.
SOS Çocuk Köyleri Ulusal Direktörü
lanacion
