Madrid'deki Calima

Başkentteki devlet güçlerinin bir araya gelmesi ve suç ortaklığı olan "Madrid sistemi", anlatısını diğer çevrelere dayatma kapasitesine sahip olarak, sıcaklığını gerçek ve sembolik olarak bir sis seviyesine yükseltti. Medyadan yargıya, siyasi ve ekonomik tüm yayıncılar, radyo İspanya'nın merkez üssünü her gün patlama tehlikesi olan ve fikir birliğinin termometresini soğutma olasılığını ortadan kaldıran bir düdüklü tencereye dönüştürmeye niyetli bir şekilde alev dilleri yayıyor. Ancak, dünyanın sonu gelmediği ve bu aynı çevrelerde her gün gözlemlendiği için, kutuplaşmanın çorbasını kaynatmaya devam etmek için ateşe daha fazla yakıt ekleniyor, PSOE'nin (İspanyol Sosyalist İşçi Partisi) kaçınılmaz yeniden icatını hızlandırma ve PP'nin (Halk Partisi) zaten bir sahibi olan ve dahası İspanya'daki bu ateşli döngünün büyük kazananı olan Vox'tan uzaklaşma zayıflığıyla tatlandırılıyor.

İspanya'da bu günlerde hava çok sıcak ve muhafazakar bir sıcaklık, Meseta'da kuru ve nemli, çok nemli, çoğu denizle yıkanmasına rağmen dış kesimlerde. "Madrid sistemi" bu durumlardan en iyi şekilde nasıl yararlanacağını biliyor, bu durumlarda radyallik politik yanmanın karmaşık coğrafyamızın her köşesine nüfuz etmesine izin veriyor, mümkün olduğunca farklı partiler arasında pakt kurma girişimlerini bastırmaya çalışıyor. Hipotez, hükümet düştüğünde her şeyin normale döneceği ve temiz havanın bizi gölgelerde saklanmaya zorlayan bu pusu hafifleteceği yönünde.

"Madrid sistemi"nin körüklediği bu ateşli döngünün galibi Vox olacak.

Ancak bu yanlış bir hipotezdir, çünkü aşırı sağın liberal hayallerin (sosyal demokratların hayalleri bile) ve ayrıca toplumsal uyumun küle döndüğü, zaten hoşnutsuzlukla boğuşan vatandaşları endişelendiren önceliklerin bir kenara bırakıldığı bir şenlik ateşinde büyük galip gelebileceği uzun bir süre boyunca hiçbir şey aynı olmayacaktır. PSOE'nin solundaki toplumsal sol bile, birkaç dikkate değer istisna dışında, gerçeklikle bağlantılı görünmüyor ve yaz gündönümünün tipik iklimsel gösterisine katılmıyor. Alevlerin kendilerini beslemek için siyasi çatlaklara ihtiyacı var ve bunun üstüne, düşük sınıf kundakçıların ortaya çıktığı bir bağlamda yolsuzluk yakıtı eklenirse, alevler hızlanıyor.

Bu sise, beyaz duvarlar arasında umudun klimasıyla mülteciler olarak katlanıyoruz, sokakta ise dakikalar içinde kıyafetlerimiz belirsizliğin teriyle ıslanmış bir şekilde bedenlerimize yapışıyor. Bu, siyasette sıklıkla büyük felaketlerin habercisi olan bir baskı hissi, çünkü bunun da ötesinde, tüm demokratik sistem, hatta sandık bile sorgulanıyor. Üzücü olan şey, tüm bunların iklim değişikliği süreci gibi önceden tahmin edilmiş olması; ancak inkar zamanlarındayız, sadece yakıp yıkma stratejisini kararlılıkla uygulayanlar ve merkez üssü Madrid olan bu neredeyse nükleer radyasyondan korunarak yaşayanlar hayatta kalıyor.