Öfke Günleri: PP-Vox

Falling Down ( 1993 ), ustalıkla yapılmış bir film. Michael Douglas'ın canlandırdığı sıradan bir vatandaş olan William D-Fens Foster'ın Los Angeles'taki günlük hayal kırıklıklarından bıkıp trafik sıkışıklığında arabasını terk edip bir şiddet dalgası başlatmasının hikayesini anlatıyor. Filmden her zaman hatırlanan ikonik bir an, otoyolda "geri dönüşü olmayan nokta" hakkında yaptığı monolog-düşüncesidir: "Şüphe anını geçtim. Bunun ne zaman olduğunu biliyor musun? Bir yolculukta başladığım yere geri dönmenin, sonuna kadar devam etmekten daha uzun sürdüğü an."

PP-Vox arasındaki "geri dönüşü olmayan nokta" geldi. Bu , CIS'den (Ulusal Seçim Komisyonu) gelen ham verilerle de doğrulanıyor. Bugün, PP'den Vox'a net transfer, aylar önce tahmin ettiğimiz gibi, bir milyon oy seviyesinde bulunuyor ki bu, Alberto Núñez Feijóo'nun partisi için seçim piyasası açısından bir felaket. Bu coşkunun aksine, PSOE'den PP'ye net transfer, tüm deneyimler göz önüne alındığında önemsiz sayılabilecek yalnızca 150.000 oya denk geliyor. CIS (Ulusal Seçim Komisyonu) bir başka kesinliği daha doğruluyor: Sağ, Mariano Rajoy ve Rosa Díez'in Kasım 2011'de elde ettiği 12 milyon oyluk tarihi tavanını aşmaktan tamamen aciz.

PP'den Vox'a geçen net oy sayısı bir milyona ulaştı ki bu Feijóo'nun partisi için bir felaket.

Değişim, devamlılıktan hâlâ daha olası. Ancak iki çekinceyle birlikte, bir bloğun lehine olabilir: Birincisi, birçok ankete göre, sağ, standart bir tahmine göre, Podemos ve Sumar ayrı ayrı yarıştığı takdirde 184 sandalye kazanırken, oylarını tek bir adayda birleştirdikleri takdirde yalnızca 177 sandalye kazanabilir; ikincisi, 250.000'e kadar PSOE seçmeni Vox'a yöneliyor. Bir kopuş bölgesi olarak Vox, PSC ve Katalan İttifakı da dahil olmak üzere herkes için geri dönüşü olmayan bir nokta olabilir.

Sağcı Liga'da, demokratik bir sağ olan PP, oyların %60'ından biraz azını temsil ederken, Vox ve çok gerisinde otoriter bir sağ olan SALF, kalan %40'ı temsil ediyor. Bu, Mercedes-PP'yi tasarlamak için kullanılan yeni ölçüt. Endülüs ve Kastilya ve Leon'da bölgesel seçimlerle sona ermesi gereken 2025-2026 siyasi yılı böyle başlıyor. Endülüs seçimlerine bakalım: Başkan Juanma Moreno'nun karşı karşıya olduğu risk ortada, çünkü bu seçimler San Telmo'daki devamlılığını değil, Vox'un yönetilebilirliğini 2018'de yaptığı gibi tekrar şartlandırıp şartlandırmayacağını ve PP'nin Merz tarzı bir demokratik sağ olmaktan çıkıp çıkmayacağını belirleyecek. Aşmaları gereken dönüm noktası bu olacak. Vox karar verirse, Endülüs, Santiago Abascal'ın partisinin teknik olarak elinde tuttuğu %20 barajını aşmaya çalışan şerifin uzun yolculuğundaki mahmuz gibi olacak. Portekiz'deki Chega gibi, Endülüs'e çok yakın.

Teknik olarak mevcut Endülüs PP'sinin siyasi şemsiyesi olan Susana Díaz , Mart 2015'te Podemos'u durdurmak ve İspanya'da kendini lider olarak göstermek için erken seçim çağrısı yaptığında durumu kontrol altında tuttuğunu düşünüyordu. Ancak PSOE geri adım attı ve Díaz, devam etmek için Ciudadanos (sağ) ile anlaşmak zorunda kaldı; ancak bu anlaşma kısa sürdü ve Podemos'un (sol) ortadan kalkmasına neden olmadı; tam tersine. Endülüs, Katalonya veya Valensiya Topluluğu gibi, her zaman genel seçimleri bekler. Gelecek için bir vizyona sahip büyük bir tarihi milliyettir. Vox'un ilk gerçek seçimlerinde ortaya çıktığı 2018'de de aynısını yaptı ve 2019'un üç sağcı partisi olan Plaza de Colón'un önünü açtı. Ve nihayet, 2022'de Moreno mutlak çoğunluğu kazanarak, Feijóo'nun 23 Haziran'da dört ilde 20.000 oy farkla kaybettiği mavi yaz rengi seçim dönemini başlattı. Endülüs'teki bu çoğunluk geçen hafta elde edildi. Ancak genel seçimleri de yedi gün içinde kaybettiler.

Bu yüzden gözünüz her zaman Endülüs'te olsun, çünkü İspanya'nın özü budur; Moreno dirense de, Vox'a boyun eğse de, Madrid DF'deki anlatı endüstrisi bunca acı, ıstırap ve çürümenin ortasında tam kapasiteyle çalışıyor olsa da. İspanya'nın geleceği "ters Yunan Y"sinde tehlikede: Sevilla, Valensiya, Barselona, ​​​​Vitoria. Sadece Madrid değil. PP, PSOE'den seçmen transferini çoğulcu bir sağ olarak göstererek geri almadığı sürece demokratik sağ, sıfır toplamlı bir oyunda resmen varlığını sürdürecek. Bu öfke günlerinde PP, Douglas'ın o muhteşem filmdeki özdeyişlerinden birini unuttu: "Müşteri her zaman haklıdır. İşte buradayım. Ben müşteriyim. Öğle yemeği istemiyorum, kahvaltı istiyorum." Vox seçmenleri PP'ye bunu söylüyor.

Gelecek hafta Sánchez, Zapatero ve Aznar

3 Şubat'ta bu sayfalarda yazmıştık: Sánchez, 2 Şubat 2026'da Zapatero'yu, 12 Haziran 2026'da ise Aznar'ı cumhurbaşkanı olarak geçirdiği toplam gün sayısında geçecek. Eğer bu gerçekleşirse, Felipe González'den sonra İspanya demokrasisinde en uzun süre görev yapan ikinci başbakan olacak. González çıkmaza girdiğinde, Sánchez, haklı olsun ya da olmasın, öngörüde bulunabilecek. O yazıda, Pedro Sánchez ile Carles Puigdemont arasında Brüksel'de yapılacak bir görüşmenin güvenoyu kazanmak gibi olacağını da söylemiştik.

Şahin Gözü Genel seçimler

Genel seçimler geldiğinde, 2011'le hiçbir ilgisi olmayacak. Solda, Zapatero'nun istifası ve Rubalcaba'nın yerine gelenlerde olduğu gibi, kollarını kavuşturmuş, sağın kendilerini ezmesini bekleyen üç milyon terhis edilmiş insanla dolu bir kampanya olmayacak. Siyasette aynı nehirde iki kez su akmaz. Bunu hatırlamakta fayda var çünkü kimse kampanyasını bu senaryo üzerine inşa edemeyecek. Çokuluslu faktör, otoriter faktöre eşitlik bozmada meydan okumaya hazır, bitkin bir şekilde gelecek. Demokratik kamp yeni bir faktör bulmalı.