Cyndi Lauper bij het concert in de Uber Arena in Berlijn: Eén lolletje “met alles”, graag!

Ja, hoe zou deze avond in Berlijn anders moeten eindigen? Natuurlijk zingt Cyndi Lauper dit ene nummer op het laatste stuk. Haar absolute hit: “Girls Just Want To Have Fun”. Synthpop met een punk-attitude. Kersenrode stippen, geïnspireerd door Yayoi Kusama, dwarrelen over het witte doek op de achtergrond. De liveband danst op grillige platforms. En Lauper zingt uit volle borst en ziel. Met een ietwat gekraste, maar daarom niet minder indrukwekkende zangkracht. Omdat Lauper weet dat dit nummer uit 1983, haar eerste single, nog steeds veel kan betekenen.

“Girls Just Wanna Have Fun Farewell Tour” is de naam van de concerttournee die Cyndi Lauper nu naar Friedrichshain heeft gebracht, naar de Uber Arena op deze dinsdagavond van acht graden, 25 februari 2025. Ruim 12.000 mensen (voornamelijk ouder dan 50) zijn gekomen om Lauper van dichtbij te ervaren. Er wordt gezegd dat dit Laupers laatste grote tournee ooit zal zijn. Het begon allemaal in oktober 2024 in Montreal, Canada. Het festival eindigt op 25 april in Japan, in Tokio, waar Lauper drie keer zal optreden. In totaal 45 shows. Laupers eerste all-arena tour sinds 1986. Een afscheid van iemand die ooit volledig opnieuw definieerde hoe rock-'n-roll in vrouwelijke vorm zou kunnen klinken - en die popsterren tot ver in dit millennium inspireerde, waaronder Lady Gaga en Kim Petras .

Of de in Berlijn wonende Canadese en queer poppunker Peaches, die ook op het Berlijnse podium staat (uitgerust met een dierenpruik) en meezingt als Lauper ons als afsluiter trakteert op het nummer “Girls”. Een nummer dat ooit in 1979 werd geschreven door een man, een rocker: Robert Hazard. Lauper vond het nummer destijds wel cool, maar de tekst was een beetje vrouwonvriendelijk. Dus ze heeft het aangepast. Totdat het een feministisch empowermentlied werd, lang voordat het woord empowerment in de mode raakte.

Cyndi Lauper in Berlijn: een New Wave Ode aan vrouwelijke masturbatie

Toen Cynthia Ann Stephanie “Cyndi” Lauper, geboren in Queens in 1953, opgroeide in New York als dochter van een moeder van Siciliaanse afkomst en een vader met een Zwitsers-Duitse migratieachtergrond (let op de achternaam: Lauper), was het allerminst vanzelfsprekend dat een meisje zo’n zelfbeschikking zou eisen. Omdat dit gewoon leuk is. Het gaat om veel meer dan alleen feestvreugde en plezier. Het gaat om de vrijheid om te doen wat je wilt. In het lied eist Lauper dit rechtstreeks van beide ouders (die symbolisch de betuttelende buitenwereld vertegenwoordigen) – drie jaar voordat Madonna in 1986 “Papa Don't Preach” op de dansvloer schreeuwde.

Maar de avond in Berlijn begon met een ander nummer op het pianolakzwarte podium, waarop de kleurrijke achtergrond van bouwpapier bijna als een Rubiks kubus werd weerspiegeld: nadat Blondie's gitaarhit "One Way Or Another" rond 21.10 uur van de band was afgespeeld, begon Lauper (groengrijze pruik, zilverkleurig glinsterend jasje met asymmetrische rits en puntige schouders) haar liveset met "She Bop". Een nieuwe golf ode aan vrouwelijke masturbatie tegenover een homo porno "Blueboy" smut magazine. In 1984 zorgde de single voor een schandaal. Welk radiostation zou in de preutse VS zulke pornoliedjes willen draaien, die ook nog eens barsten van het vrouwelijke zelfvertrouwen?

Cyndi Lauper in de Uber Arena: lichte ballads voor mobiele telefoons zoals “Time After Time”

Velen doen dat niet. Maar Lauper had de radio niet nodig. MTV heeft ze gered. Het was de eerste bloeiperiode van muziektelevisie. En hoewel de video's menig radioster de das omdeden, waren ze voor Lauper de juiste weg, vooral vanwege de flitsende styling: haar debuutalbum "She's So Unusual" leverde haar alleen al vier (!!!!) top 5-hits op in de VS. Geen enkele vrouwelijke kunstenaar heeft dit ooit eerder gepresteerd. De waarheid is dat Lauper het commerciële succes van haar debuut nooit heeft kunnen evenaren. Maakt niet uit. Ze werd een popicoon. En activist: vooral voor vrouwen- en queerrechten. Overigens dragen behoorlijk wat vrouwen (en mannen!) in het publiek van de Berlin Arena Lauper-fan-T-shirts en roze-paarse Lauper-fan-pruiken. De opbrengst hiervan gaat naar Laupers hulpfonds voor vrouwen.

Wat gebeurde er tijdens wat waarschijnlijk de laatste grote Lauper-show in Berlijn was? Bluesrock- en salsagevoel door overmatige percussie. Gitaaruitbarstingen en een Lauper-achtige blokfluitsolo. Natuurlijk was het ook nostalgisch (niet alleen vanwege de vele anekdotes), vooral met de Prince-cover “When You Were Mine” en knuffelzachte, met zaklampen gemaakte ballads als “True Colors” en “Time After Time”. Lauper herinnert zich haar allereerste optreden in Duitsland in 1980, met haar kortstondige powerrockpopband Blue Angel als support voor Joe Jackson ("Is She Really Going Out With Him?"). Wauw, dat is lang geleden! Lauper vertelt ons dat ze vroeger dacht dat als het leven ooit goed zou zijn, het voor altijd hetzelfde zou moeten blijven. Ze weet het nu: het zijn allemaal maar hoofdstukken. “En ieder van ons bindt zijn eigen boek uit zijn hoofdstukken.”

Lauper benadrukt nog een belangrijke les uit haar leven: homo's (een van haar belangrijkste doelgroepen) houden van glamour. In een bijzonder grappige scène verdwijnt Lauper backstage; we volgen haar op het scherm via een toneelcamera (live?) terwijl drie ietwat overambitieuze visagisten haar gezicht borstelen en poederen. “Ik wilde met een groots gebaar afscheid nemen”, zegt Lauper. "Ik heb zelfs geprobeerd om me voor je mooi te maken." Op momenten als deze wil je deze vrouw gewoon een dikke knuffel geven – en haar bedanken voor al het plezier dat ze ons al tientallen jaren met haar liedjes bezorgt. Het kan zijn dat we ze nooit meer live zien. Maar nu wordt hun muziek keer op keer op de radio gedraaid, met alle hits uit de jaren 80. De wereld is niet alleen maar slecht.