Club World Cup | Sorry, modeljongen

Hoewel het niet hun schuld is, beschouw ik SV Werder Bremen al jaren als de domste Duitse club. De suggestie kwam van Clara, een collega. Bielefeld, ooit de "moeder van alle onsteden" genoemd, heeft Arminia Bielefeld, de 'vader van alle onclubs'." Clara maakte in april 2007 zo'n onvergeeflijk geestige opmerking in "Zeit online", en maakte haar onzin compleet met de volgende opmerking: "Welke successen heeft Arminia al behaald?" Dat was natuurlijk retorisch.

"Geen," voegde de auteur eraan toe, en viel de Oost-Westfalen vervolgens flink aan: "Hun beste Bundesliga-prestatie was een belachelijke achtste plaats. En de enige titel die ze kunnen dragen is die van 'recordpromotieteam'." Ze wist alle basisfeiten over het onofficiële recordpromotieteam vrij accuraat op te sommen voordat ze hen dit toewenste: "Permanente degradatie. De DFB zou hen een enkeltje naar de 2. Bundesliga moeten gunnen. Ze hebben nooit gestreden om een ​​UEFA-plek, zijn nooit in de buurt gekomen van de kampioensbeker. Een overbodige club die het verdient om eindelijk uit de grote stadions te verdwijnen."

Er kwam echter niets van terecht. Arminia Bielefeld had niets te maken met het verdwijnen uit de grote stadions – tenminste, destijds niet. Ernstig bedreigd met degradatie, zoals meestal het geval is , verzekerde DSC zich van een plek in de competitie. En daarmee opnieuw de – toegegeven meer wens dan terechte – mogelijkheid dat Bielefeld het komende seizoen daadwerkelijk zou halen: een UEFA Cup-plek of "een soort kampioensbeker", zoals Clara het noemde. Niemand had kunnen vermoeden dat ze slechts 18 jaar later bijna de DFB-Pokal zouden bereiken en onderweg de domme Bremerploeg zouden verslaan.

Arminia's verblijf in die tijd werd kort voor het einde van het seizoen bereikt met een verrassende 3-2 overwinning op Bremen, dat destijds nog steeds als een grote titelkandidaat gold. Dit is opmerkelijk, aangezien een van Duitslands populairste voetbalclubs een van de minst populaire teams zijn bijna zekere titel liet verpesten. Dat is tenminste de uitkomst van een enquête: de meest sympathieke Bundesliga-club van het seizoen 2006/2007 was Werder Bremen, en de minst sympathieke was Arminia Bielefeld. Dat laat zien hoeveel lef er nodig was om Bielefeld destijds te beledigen. Maar ook: hoezeer mijn beslissing om Werder Bremen dom te vinden, emotioneel en nogal irrationeel was. Maar wat heeft het voor zin?

Want natuurlijk, als levenslange Arminia-fan, kan ik niet onverschillig blijven als mijn club slechts op de 18e plaats eindigt in een populariteitsranglijst, niet alleen achter Bremen, maar ook achter al die andere onsympathieke teams zoals Bayern, HSV, Cottbus en zelfs Wolfsburg. Als bovendien hun bestaansrecht wordt ontkend (en dus ook mij), en de criteria voor het gehoopte degradatieticket juist die successen zijn die deze club tot nu toe niet heeft kunnen kopen, dan had ze een uitlaatklep nodig. In dit moment van diepste pijn kon dat alleen maar het huidige rolmodel zijn. En dat is het tot op de dag van vandaag gebleven. Sorry, Wörda – ook voor het feit dat de volgende DFB Pokal voor jou in de eerste ronde in de Bielefelder Alm eindigt.

Los daarvan moet gezegd worden dat Clara's Arminia-bashen precies dezelfde houding weerspiegelde die zulke zelfvoldane dochters uit de middenklasse soms nog steeds aanhangen tegenover de onderdrukten, zogenaamde bijstandsgerechtigden of uitkeringsgerechtigden. Zijn zij ook economisch onsuccesvol en dus overbodig, die zo snel mogelijk uit het zicht van de succesvollen moeten verdwijnen? Zo klonk Clara's Arminia-bashen ook.