Gigantische pilvormige capsule: de eerste foto's van het Serpentine Pavilion van architect Marina Tabassum zijn onthuld

En opnieuw heeft de Serpentine Gallery in Londen er een nieuwe buur bij. Zoals elke zomer, wanneer de kunstgalerie een nieuwe lichting in haar reeks paviljoens bestelt en deze viert als een van de belangrijkste architectonische evenementen van het seizoen, mogen de kleine, denkbeeldige bouwwerken die dan vlakbij de Serpentine Gallery worden gebouwd, worden gebruikt als evenementenlocaties.

Maar in werkelijkheid zijn het doelloze speeltuinen voor experimentele architecten die nog nooit eerder in Groot-Brittannië hebben gebouwd. De Serpentine verwelkomt altijd nieuwe stemmen, inspiratie van buitenaf, bij voorkeur van buiten Europa. Dit jaar is dat architect Marina Tabassum uit Bangladesh.

Ze plaatste een bijzonder groot paviljoen voor de kunstgalerie in Kensington Gardens. De langgerekte structuur loopt parallel aan de galerie en heet "A Capsule in Time". Het lijkt in feite op een gigantische, pilvormige capsule waaruit verticale stukken zijn gesneden. Het skelet van het geheel wordt gevormd door bogen van hout en staal, die zelf gestructureerd zijn door de regelmatige herhaling van geometrische elementen.

Rechthoekige kozijnen omringen getinte kunststof ramen. Wanneer de zon niet fel op het paviljoen schijnt (wat vaak het geval is), lijken de ramen van buitenaf ondoorzichtig. Een min of meer gedempt licht filtert naar binnen, van waaruit men de groene omgeving van het park als door een donkere zonnebril kan bekijken.

Het 55 meter lange zomerhuis van dit jaar, met zijn donkerbruine tinten en kalme, sobere geometrie, oogt nogal herfstachtig, om het poëtisch uit te drukken. Op een grijze, regenachtige dag ziet het geheel er echter van een afstandje uit als een bruin plastic speelgoedje uit de jaren 70 – en niet zo elegant als op de lichtovergoten persfoto's.

De constructie is mobiel, iets wat nog nooit eerder is gezien; dit is het unieke verkoopargument: een van de vier bogen is op wielen gemonteerd, waardoor delen van het gebouw tegen elkaar aan kunnen worden geschoven om een ​​grotere, overdekte ruimte te vormen. Een ondergrondse hydraulische machine – een van de duurste onderdelen van het project – verplaatst nu de daken.

Een ander hoogtepunt, afgezien van de mobiliteit van het gebouw, is een subvolwassen ginkgoboom die tussen twee delen van het paviljoen groeit. De boom staat op dezelfde as als de klokkentoren van de Serpentine Gallery. "Hij plaatst het hele gebouw in zijn context", legt de architect uit.

De tere plant vormt ook een verbinding tussen de structuur en de weelderige groene ruimtes van het park, waar het na afloop van de levensduur van het paviljoen naartoe zal worden verplaatst. Net als al zijn voorgangers in de afgelopen 24 jaar zal het zomerhuis in oktober worden afgebroken. De boom is bedoeld om het verstrijken van de tijd te symboliseren, terwijl hij zich ontwikkelt en groeit gedurende de levensduur van de opdracht.

"Het is een van de oudste bomen ter wereld en een van de meest veerkrachtige", voegt de architect eraan toe. "In september en oktober kleurt hij prachtig geel om het einde van het paviljoen te markeren voordat het wordt afgebroken."

Marina Tabassum heeft ook al rekening gehouden met de toekomst van het gebouw. ​​De vaak aanzienlijke omvang van de paviljoens is ook te danken aan het feit dat ze herbouwd moeten worden in de parken en tuinen van toekomstige, multimiljonairs. "Ons idee was om terug te plannen en na te denken over hoe het gebouw eruit zou moeten zien", legt de architect uit.

De toekomst van Tabassums capsule is nog niet bekend, maar ze heeft een idee in gedachten: "Ik wil dat het een bibliotheek wordt." Om dit idee over te brengen aan toekomstige verzamelaars, heeft ze de ruimte ingericht met planken en een selectie boeken die de rijkdom van de Bengaalse cultuur, literatuur en poëzie, evenals de ecologie van Bangladesh, vieren.

De apsisachtige buitengrenzen van haar zomerhuis verhinderen echter elke directe associatie met een bibliotheek. "Als mensen het nu zien, denken ze allemaal dat het een kapel is", zegt Tabassum. De Serpentine zomerhuizen prikkelen niet alleen de verbeelding van de architecten. Ze roepen ook allerlei associaties op bij bezoekers. Dat is onder andere hun schoonheid.