Elektriciteitsbelasting niet verlaagd: SPD en vakbond breken woord

Geld is de sleutel tot vriendschap. Zo luidt het gezegde, en de coalitieregering CDU/CSU ervaart dat momenteel. Sinds minister van Financiën Lars Klingbeil (SPD) zijn ontwerpbegroting voor het lopende jaar presenteerde, is de toch al broze vriendschap tussen christendemocraten en sociaaldemocraten ten einde. Velen binnen de CDU en CSU waren bepaald niet blij met Klingbeils antwoorden over geld. Vooral de geschrapte verlaging van de elektriciteitsbelasting zorgt voor enorme woede.
En terecht, want een van de belangrijkste beloftes van de coalitie was om energie eindelijk betaalbaarder te maken. Toen ze aan de macht kwamen, beloofden de conservatieve en rode coalities dat bedrijven en consumenten permanent zouden worden ontlast met "minstens vijf cent per kilowattuur". De eerste twee cent zouden elektriciteitsklanten ten goede komen als "onmiddellijke maatregel" – door de elektriciteitsbelasting te verlagen naar het Europese minimumtarief. Het regeerakkoord waarin dit staat is nog geen acht weken oud, en het noodprogramma waarin de CDU/CSU en SPD hun belofte hernieuwden is nog geen vijf weken oud. En nu is de ontlasting, zonder veel ophef, geschrapt.
Dit is een schandalige stap, maar het past in het beeld van een coalitie die al talloze gewaagde aankondigingen heeft gedaan, om ze vervolgens kort daarna in te trekken. Denk aan de verkiezingsbelofte van Friedrich Merz om zich te houden aan de regels voor de schuldenrem, of aan het "de facto inreisverbod" voor asielzoekers dat hij op de eerste dag van zijn kanselierschap probeerde af te dwingen door middel van richtlijnen.

De RND-nieuwsbrief van het district. Elke donderdag.
Door mij te abonneren op de nieuwsbrief ga ik akkoord met de advertentieovereenkomst .
De coalitie komt ook terug op haar beloften met betrekking tot de geplande uitbreiding van het moederpensioen. De hervorming zou pas in 2028 ingaan, hoewel de CSU tijdens de verkiezingscampagne consequent benadrukte dat het halve pensioenpunt voor kinderen geboren vóór 1992 niet alleen een kwestie van rechtvaardigheid was, maar ook van de levensprestaties van een hele generatie moeders. Dat de tien miljoen getroffenen nu nog eens 2,5 jaar moeten wachten voordat deze prestatie financieel wordt erkend, is geen goed teken voor de CSU. Maar aangezien het pensioenstelsel tegelijkertijd beweert dat het een verandering vóór 2028 niet aankan, en er in datzelfde jaar een nieuw deelstaatparlement in Beieren wordt gekozen, neemt de Christelijk-Sociale Unie het voor lief. Soms komen dingen gewoon goed.
Maar als het om de elektriciteitsprijzen gaat, komt er niets van terecht en is de strijd binnen de coalitie in volle gang. Vooral de CDU probeert minister van Financiën Klingbeil de schuld te geven. Een strategie die weinig succes belooft, zowel inhoudelijk als strategisch. Klingbeil heeft de belastingverlagingen natuurlijk niet zelf afgeschaft, maar in overleg met minister van Economische Zaken Katherina Reiche en bondskanselier Friedrich Merz (beiden CDU). De beschuldiging dat Klingbeil het regeerakkoord schendt, is daarom zinloos.
Er is echter zeker sprake van een beloftebreuk – en wel tegenover de kiezers. In de haast om miljarden aan speciale schulden op te halen voor infrastructuur en defensie, hebben de CDU/CSU en de SPD te veel beloofd. Er is genoeg geld voor investeringen in spoorwegen, wegen en de Bundeswehr, maar niet voor consumentenuitgaven.
De coalitiepartners hebben collectief valse verwachtingen gewekt; nu zouden ze gezamenlijk moeten uitleggen waarom ze die niet kunnen waarmaken. In plaats daarvan vervallen vertegenwoordigers van de regeringspartijen in oude stoplichtpatronen – en vallen ze elkaar aan. Publieke conflicten hebben echter nog nooit een regering geholpen. Wie daaraan twijfelt, kan het beste Olaf Scholz raadplegen.
rnd