Sandra Hunke is een vakvrouw en model: het werkt! Sandra Hunke verdrijft vooroordelen.

BRIGITTE: Je bent een ambachtsvrouw, maar ook een model. Hoe is dat zo gekomen?

Sandra Hunke: Ik ben al vroeg met handwerken begonnen. Ik bracht veel tijd door op bouwplaatsen en in de werkplaats van mijn vader, omdat hij tegelzetter is. Na school zei ik meteen dat ik een leertijd wilde volgen en kwam ik in de modellenwereld terecht via de "Miss and Mister Crafts"-verkiezing. Deze verkiezing is op zoek naar mensen die meedoen aan de handwerkwedstrijden en die willen promoten. Een modellenbureau zag me op Facebook, nam contact met me op en nodigde me uit voor een casting. Sindsdien combineer ik beide: handwerken en modellenwerk.

Hoe werkt dat?

Ik werk op maandag en dinsdag als werktuigbouwkundig ingenieur. De rest van de tijd ben ik model. Zodra ik mijn hakken aantrek, ben ik het model. Zodra ik mijn werkschoenen aantrek, ben ik de ambachtsvrouw. Ik zeg altijd: "Ik heb een loodgietershart én een modellenhart." Ik hou van beide.

Meisjes en jongens worden al van jongs af aan in stereotype rollen geduwd. Bij jou leek dat anders te liggen.

Ik had al van jongs af aan interesse in knutselen en mijn ouders moedigden dat aan. Ik mocht knutselen, zelfs aan grote machines. Mijn vader vertrouwde erop dat ik alles kon doen. Ze steunden me altijd, en daar ben ik heel dankbaar voor.

Is dat de reden waarom u het kinderboek "Bella Baumädchen" hebt geschreven om aan het denken te zetten?

Ja en nee. Ik weet dat we het imago van vakmensen moeten oppoetsen en verbeteren. Maar ik had destijds een minder prettige ontmoeting in de supermarkt. Ik was aan het winkelen, heel vies, want ik was nog aan het gewichtheffen. Een kind in een kinderwagen keek me met grote ogen aan. Ik glimlachte naar haar, maar de moeder liep met een minachtende blik voorbij en zei: "Je hoeft zulke kleren nooit te dragen, je hoeft er niet eens naar te kijken." Toen besefte ik dat mijn educatieve werk op sociale media kleine kinderen niet bereikte, en misschien ook niet de "juiste" ouders.

Ik googelde en kon geen enkel vrouwelijk stripfiguurtje vinden dat als vakman werkte – alleen Bob de Bouwer. Dus had ik dringend een vrouwelijke Bob de Bouwer nodig. Zo ontstond "Bella Construction Girl".

Krijg je vaak negatieve feedback? De handel is een vrij door mannen gedomineerde sector...

Ik heb veel situaties meegemaakt. Als ik klantenservice doe, doet er altijd wel iemand open en zegt: "Ik had geen vrouw verwacht." Dat zijn echter onschuldige dingen. Ik heb zelfs meegemaakt dat een tandarts zijn behandeling onderbrak om me te vragen sinds vrouwen in de bouwsector mogen werken. Maar natuurlijk zijn er ook positieve dingen: klanten die specifiek naar mij vragen en mij als vakvrouw willen, omdat ze mijn werk waarderen. Oudere mensen voelen zich vaak meer op hun gemak als er een vrouw in huis is en geen vreemde man. Veel klanten zijn dol op mijn werk. De feedback die ik krijg is: "Je werkt zo nauwkeurig, sommige mannen zouden nog wel wat van je kunnen leren."

Dat weet ik. Als vrouw voel ik me ook ongemakkelijk als er een vreemde man in huis is.

Ja, begrijpelijk. Als vrouw ben ik empathischer omdat ik het zelf weet. En hoewel ik een ambachtsvrouw ben, merk ik de spanning ook bij mezelf, omdat veel mensen nu niet weten hoe ze zich moeten gedragen. Moet ik op de bank zitten? Mag ik liggen? Mag ik naar muziek luisteren? Mag ik überhaupt ademen, of mag ik kijken? Om het even duidelijk te maken: je mag dit allemaal doen; het is jouw huis.

Als er een vrouw bij is, probeer ik haar anders te benaderen dan een man. Ik merk het snel als iemand zich onzeker voelt. Daarom probeer ik uit te leggen wat ik van plan ben, want dan beseffen ze: "Voor het eerst word ik serieus genomen. Ik word niet buitengesloten van het gesprek omdat ik een vrouw ben."

Heb je ooit een moment gehad dat je het zat was?

Omdat mijn leven erg hobbelig is geweest en ik al van jongs af aan heb moeten worstelen, zijn er zelden momenten geweest waarop ik wilde opgeven. Nederlagen en tegenwind geven me de motivatie om door te gaan – en dan wil ik het nog meer.

Waar komt dit vandaan?

Mijn hele jeugd lang werd ik gepest op school. Ik zakte voor groep drie. Daarna had ik geen vrienden meer en was ik de enige die werd tegengehouden. Op een gegeven moment besefte ik dat ik me erdoorheen moest vechten, anders zou ik nergens komen. En nu zit ik hier met je te praten – via de microfoon.

Wat maakt het werk als installatiemonteur voor jou zo aantrekkelijk en bevredigend?

De baan is enorm afwisselend. Je leert drie beroepen in drieënhalf jaar: systeemmonteur voor loodgieterswerk, verwarming en airconditioning. De verwarmingssector is tegenwoordig enorm uitgebreid, met veel technologie die constant in ontwikkeling is. Badkamers zijn niet langer alleen een plek om je te wassen; ze zijn een wellnessoase geworden. Mensen investeren er enorme bedragen in, en ik bouw producten ter waarde van 30.000 tot 40.000 euro. Dat is een geweldig gevoel, want ik weet dat ze daar zoveel mooie momenten zullen beleven. Een badkamer gaat niet zomaar vijf, maar misschien wel twintig jaar mee.

Jonge vrouwen zijn nog steeds ondervertegenwoordigd in de beroepssector. Wat zou er moeten gebeuren om meer vrouwen voor dit beroep te laten kiezen?

Wij vrouwen in de ambachten moeten aanwezig zijn en over ons werk praten. Degenen die daar zin in hebben: laat je zien op sociale media, bezoek evenementen, wees trots. We zijn rolmodellen voor andere vrouwen die tegen ons opkijken en zeggen: "Sandra kan dat. Ik kan dat ook." Het zou ook logisch zijn om handvaardigheid weer als verplicht vak in het curriculum op te nemen. Iedereen zou moeten weten hoe je een gat in een muur boort of een lamp vervangt. En dan zul je ontdekken of je talent hebt en je het als carrière kunt voorstellen.

Ik kan me voorstellen dat veel vrouwen bang zijn voor negatieve reacties. Wat helpt jou als je op een vervelende manier wordt versierd?

Je moet je ervan bewust zijn dat de toon in de bouw hard is. Zo is het nu eenmaal. Maar je moet er respectvol mee omgaan. Als dat niet zo is, spreek je er dan over uit. Zeg dat je iets verkeerd of seksistisch vindt, dat je je er ongemakkelijk bij voelt. Ik heb ook wel eens gezegden gehoord als: "Je zit in de bouw, je moet er wel mee om kunnen gaan." Maar nee, zelfs in de bouw behandelen we elkaar met respect. Niemand hoeft discriminerend gedrag zomaar te slikken. Die tijd is voorbij!

Brigitte