Ruzie tussen Kubitschek en Krah over remigratie: ‘We staan ​​op een vreselijk kruispunt’

Er is gerommel in de rechtse arena. Aanvankelijk vonden de gesprekken achter gesloten deuren plaats. Er werden vragende blikken uitgewisseld. Er werd gebeld. Zo beschrijven auteur Ellen Kositza en rechtse uitgever Götz Kubitschek tenminste wat er de afgelopen weken in "hun kringen" is gebeurd in een YouTube-video. De man die centraal staat in het debat zit recht tegenover hen: AfD-bondsdaglid Maximilian Krah.

Hij kwam om zijn "koerscorrectie" te bespreken en zijn standpunten te verduidelijken. De ooit luidruchtige "internetster" van de AfD gaf plotseling exclusieve citaten aan de media-ngo Correctiv, distantieerde zich van het activisme van de Identitaire Beweging en sprak over een noodzakelijke "strategiewijziging". Deze uitspraken stuiten op aanzienlijke weerstand binnen extreemrechtse partijen – en dreigen het kamp te verdelen.

Op armlengte afstand: het wordt rumoerig tussen Kubitschek en Krah

"We hebben vragen, véél vragen", zegt Ellen Kositza aan het begin van het bijna twee uur durende gesprek. Zij en haar man Götz Kubitschek willen antwoorden. Binnen Nieuw Rechts wordt Kubtischek, medeoprichter van de inmiddels ter ziele gegane extreemrechtse denktank "Institut für Staatspolitik" en directeur van uitgeverij Antaios in Schnellroda, vereerd. Critici en politieke tegenstanders zien hem als een extreemrechtse figuur die achter de schermen binnen de AfD aan de touwtjes trekt.

Hier, in de video, zit hij met Krah en zijn vrouw in een schemerige kamer. De sfeer tussen de aanwezigen, die elkaar niet voor het eerst ontmoeten, is zichtbaar gespannen. "Jij stelt de vragen, ik geef de antwoorden, en jij gaat naar huis en zegt: 'Geweldig, alles is opgehelderd'", antwoordt Krah. Maar Kubitschek lijkt het vanaf het begin van het gesprek oneens te zijn en antwoordt: "We zullen zien."

De uitgever legt uit dat hij zich zorgen maakt over de "discussies en onrust die niet alleen online, maar ook in veel gesprekken plaatsvinden." Maar Krah lijkt juist te genieten van de onrust die hij zelf heeft veroorzaakt. Het is noodzakelijk om "de strategie af en toe te herzien", zegt de AfD-vertegenwoordiger uit Saksen.

De vragen en eisen die aan een "uitgesproken rechtse partij" worden gesteld, zijn veranderd met de opkomst van de AfD. In plaats van de toon te zetten, betoogt Krah, richt de partij zich bijna uitsluitend op één thema: remigratie. Dit onderwerp "neemt te veel ruimte in beslag" en is de enige "cruciale vraag" geworden. De "grotere kansen en kwesties" worden uit het oog verloren, aldus de stelling van de AfD-politicus.

Momenteel lopen we ‘een mijnenveld in zonder mijnplan’

Daarom is het belangrijk om een ​​"strategisch debat" te voeren en ons af te vragen of "wat we doen wel zo verstandig is" – want anderen zouden "de taart die wij nu opeten, kunnen afpakken". Ellen Kositza, zichtbaar geïrriteerd, werpt tegen dat Krah zelf "succesvol" is geweest met de term "remigratie 2024" en bij elke gelegenheid heeft benadrukt waarom "remigratie juist en belangrijk is".

Wat ooit zo was, is niet langer het geval – althans niet helemaal, zegt Krah. Hoewel hij nog steeds vasthoudt aan de term remigratie omdat het een "sterke term" is, is die nu "gevaarlijk" geworden. "De tegenpartij is extreem bewapend geraakt met de kwestie van remigratie, ook intellectueel." Daarom is het des te belangrijker om duidelijk te definiëren wat en wie er nu eigenlijk met remigratie wordt bedoeld. Momenteel, zegt hij, "lopen we een mijnenveld in zonder mijnenplan", en er is een gebrek aan "intelligentie en tegenargumenten" om de "politieke tegenstander" effectief te weerleggen.

In wezen gaat Krahs zorg over het onderscheid tussen de nationale bevolking en de etnische bevolking bij het gebruik van de term remigratie. Momenteel zijn de argumenten veel te vaag, wat in de toekomst "echt bloed zou kunnen kosten". Zijn oproep aan Kubitschek: "Leer onderscheid te maken tussen het Duitse volk en de Duitse gemeenschap."

Het in twee klassen verdelen van burgers is geen door de meerderheid gesteunde en juridisch afdwingbare definitie van remigratie. "Als we ons laten beschuldigen dat de AfD voorstander is van onderscheid tussen burgers, lopen we het risico dat de CDU ons de immigratiekwestie afneemt." Veel belangrijker is echter dat de staat de AfD en alle daaraan gelieerde organisaties met alle middelen die tot haar beschikking staan ​​zal bestrijden als de meerderheid het ongedifferentieerde concept van remigratie als een feit accepteert. En de AfD zal deze strijd verliezen.

Krah wordt luid: “Nee, luister gewoon naar mij!”

Uitgever Kubitschek ziet de zaken anders. Hij stelt dat het Duitse paspoort "als zuur bier wordt verkocht" en dat "deze mensen" – genaturaliseerde immigranten dus – "niet dezelfde rechten zouden moeten krijgen als mensen die van Duitse afkomst zijn of hier al heel, heel lang wonen." De discussie wordt verwarrend en verhit.

Krah erkent het dilemma en spreekt over een "verschrikkelijk kruispunt" waar ze zich op bevinden, maar benadrukt tegelijkertijd dat het recht op gelijke behandeling begint met naturalisatie. Kubitschek benadrukt ondertussen dat hij zich "door niemand laat opjutten" en dat hijburgers wil "afschrikken". De discussie gaat heen en weer en de aanwezigen kunnen geen consensus bereiken.

Het onderwerp verandert: nu gaat het over het activisme van de Identitaire Beweging en het rapport van het Bundesamt für Verfassungsschutz (Bundesamt für Verfassungsschutz), dat de AfD als absoluut rechtsextremistisch classificeert – hoewel de geheime dienst een dergelijke publieke verklaring pas mag afleggen na afloop van een rechtszaak. Krah beveelt, op basis van een uitspraak van de Hogere Administratieve Rechtbank van Münster , een politieke oriëntatie aan die gebaseerd is op drie principes: "Gelijkheid van burgers, godsdienstvrijheid, ook voor moslims, en geen algemene vijandigheid jegens de staat in libertarische zin." Dat is niet ideaal, maar men "kan ermee leven", zegt Krah.

Götz Kubitschek daarentegen "gaat er niet in mee". Uiteindelijk gaat het hem alleen om "normaliteit" en ziet hij daarom geen reden om "soepel" te worden. De discussie wordt luid. Krah schreeuwt: "Nee, luister gewoon naar me!" tegen Kubitschek. Ellen Kositza blijft stil. Na bijna twee uur besluit Krah met: "Uiteindelijk wint strategie – niet tactiek."

De online reacties zijn direct. Maximilian Krah wordt omschreven als een "koning" die zijn gesprekspartners veruit overstijgt. Anderen maken duidelijk dat ze "Team Schnellroda" vormen en achter het uitgeverskoppel staan. De harmonie en eenheid die de afgelopen maanden naar buiten toe werden gepropageerd, beginnen barsten te vertonen.

Een dag later publiceerde Götz Kubitschek een tekst op de website "Sezession im Netz" waarin hij het gesprek oppikte. "Het is noodzakelijk om te praten over wat het betekent om 300.000 Duitse paspoorten in één jaar uit te geven – aan mensen die volledig vreemd zijn aan onze cultuur, zodat ze kunnen stemmen en mee kunnen beslissen over wat er in de toekomst met ons land zal gebeuren," schreef hij.

Het onderwerp moet rustig besproken worden, maar daar is in de podcast geen ruimte voor. Bovendien was het niet mogelijk om Krahs "realpolitik-voorstel voor parallelle samenlevingen die ons in staat moeten stellen onze etnoculturele identiteit te behouden" uitgebreid te bespreken. De toon van de rechtse uitgever is mild vergeleken met de discussie. Verzoenend. En in wezen gaat het iedereen maar om één ding: "zodat niemand het verkeerd begrijpt: we hebben het over 'Duitsland, maar dan normaal'. Niemand hier streeft naar meer, maar dat alleen al zou een opstand zijn."