Afscheid van Ulli Potofski: hij veranderde voorgoed de manier waarop we naar voetbal kijken
Elke voetbalfan kent zijn gezicht, zijn stem is vereeuwigd in kinderkamers door het hele land en zijn impact resoneert. Hij veranderde de sportverslaggeving voorgoed – nu is Ulli Potofski dood.
Soms vinden mensen je niet aardig. Vanwege je stem. Vanwege je gebrek aan expertise. Of, zoals in het geval van Ulli Potofski : omdat je een Schalke-fan bent.
Potofski werd geboren in de Royal Blues, in Gelsenkirchen, bij Schalke. Het leven daar is niet altijd gemakkelijk.
Maar als Schalke-inwoner word je gesocialiseerd met voetbal, vooral als je in de jaren 50 in het Ruhrgebied bent opgegroeid. Zijn vader was – natuurlijk – mijnwerker. Er was niets anders in zijn straat dan voetbal, legde hij uit in de podcast "1:1" afgelopen augustus: "Dus voetbalden we en verwaarloosden we school."
Hij begon zelf bij een kleine club. Nee, niet Schalke 04, maar Eintracht Schalke (nu Blau-Weiß Gelsenkirchen). Een lokale competitieploeg. Het Ruhrgebied. Ruw, grauw, soms bruut, maar altijd eerlijk.
Hier leerde hij voetbal kennen, liefhebben en respecteren. Maar Potofski wist altijd dat hij het niet al te serieus moest nemen. Er zijn veel belangrijkere dingen in het leven. Maar: "Als je begrijpt dat het iets moois kan zijn – dat hoeft niet altijd zo te zijn – en dat vriendschap en saamhorigheid de kern ervan vormen, dan begrijp je voetbal pas echt goed."
Na zijn middelbareschoolopleiding volgde hij een koksopleiding. Daarna werkte hij bij de radio en in 1979 sloot hij zich aan bij de WDR (Westdeutscher Rundfunk). Daar hielp hij mee aan de vormgeving van de legendarische voetbalconferentie. Hij zei onlangs dat radio altijd zijn favoriete bezigheid was.
“Door veel toevalligheden kwam ik uiteindelijk bij RTL en de private televisie terecht.” Dat was in 1984 en het begin van een nieuw tijdperk in het Duitse voetbal.
Hij maakte de “opkomst van een nieuwe economische sector mee – en gaf er vorm aan – die voorheen voor velen ondenkbaar was, zoals Potofski zelf in de podcast uitlegde.
Tot dan toe hadden de publieke omroepen het monopolie op de voetbalverslaggeving. Toen kwamen de jonge, wilde types van de commerciële televisie en veranderden alles. "We hebben voetbal, hoe zal ik het zeggen, leuker gemaakt." Of dat nu positief of negatief is, is aan ieder individu.
Met de show "Anpfiff" verschoof de focus plotseling niet alleen naar de sport zelf, maar ook naar alles eromheen. In de loop der decennia werd sport een "business en showbusiness". "Eigenlijk ben ik overal de schuld van," overdreef hij, "en indirect klopt dat ook wel een beetje," voegde hij er zelfkritisch aan toe.
Wie weet nu nog dat ze soms te ver gingen? Toch was die onervaren periode bij RTL, van 1984 tot 1990, het mooiste deel van zijn carrière. Ze begonnen gewoon, deden dingen en probeerden dingen uit. Tot op de dag van vandaag laten de omroepen en streamingdiensten zich leiden door de beginjaren van "Anpfiff" – en de beginjaren van Potofski.
Ook na het einde van "Anpfiff" heeft hij de ontwikkeling van het voetbal en de verslaggeving daarover nog vaak in een verantwoordelijke positie begeleid en vormgegeven.
In 2006 maakte hij de overstap van RTL naar betaalzender Sky, toen nog Premiere. Daar deed hij voornamelijk verslag van wedstrijden in de 2e Bundesliga. Een sombere voorspelling voor zijn geliefde club Schalke?
Als sportcommentator voor de hoorspelserie "Teufelskicker" heeft hij zichzelf in meer dan 100 afleveringen vereeuwigd in kinderkamers door het hele land. Zijn kenmerkende, diepe stem zal nooit vervagen.
FOCUS
