Duitsland is op zoek naar de Tourwinnaar en hoopt op een voormalige biatleet

Eenendertig toekomstige olympisch kampioenen zijn afgestudeerd aan de Skihochschule Stams in Tirol. Bovendien heeft de atletiekschool 100 wereldtitels en talloze medailles op grote evenementen op haar naam staan – allemaal gewonnen door oud-leerlingen in de winter. Nooit was voorzien dat een oud-leerling ooit tot de koplopers van de Tour de France zou behoren.

Het verhaal van de 24-jarige profwielrenner Florian Lipowitz begint met een telefoontje. In 2020 belde de jonge Duitser Ralph Denk, teambaas van Red Bull-Bora-Hansgrohe. In de podcast "Tourfunk" vertelt Denk: "Mijn assistent zei dat er iemand aan de telefoon was die profwielrenner wilde worden. En ik dacht bij mezelf: 'Verbind hem door, ik luister wel naar hem.'" Denk luisterde naar het verhaal en was onder de indruk. Zo begon Lipowitz' transformatie van biatleet tot wielrenner.

Lipowitz komt uit het kleine stadje Laichringen in de Schwäbische Alb, een regio die perfect is voor wintersport. Hij werd biatleet en Duits juniorenkampioen, en het gezin verhuisde naar Stams zodat zijn zoon via een skischool de wereldtop kon bereiken.

Maar een gescheurde kruisband verandert alles. Door de blessure kan hij nu alleen nog maar op de fiets trainen. Hoe langer hij traint, hoe meer hij ervan geniet. In 2019 wint Lipowitz de Engadin Cycle Marathon – 220 kilometer, vier Alpenpassen en 4000 hoogtemeters. Daarna ziet hij geen toekomst meer in de biatlon.

Na een telefoontje met Denk spreken de twee af voor de lunch. Het is winter, maar Lipowitz arriveert op de fiets. Denk wil weten waar hij vandaan komt. Lipowitz antwoordt: "Van school." Het is 100 kilometer verderop, en teambaas Denk is verbijsterd. Vandaag zegt hij: "Dat was een eerste indicatie voor mij. Als de wil er is, is dat al heel goed." De twee praten meer dan twee uur en maken plannen voor de toekomst. Dan stapt Lipowitz weer op de fiets en fietst de 100 kilometer terug naar huis. Denk plaatst hem in eerste instantie bij een klein team uit Oostenrijk. Hij rijdt sinds 2023 voor Red Bull-Bora-Hansgrohe.

Vijf jaar later, in Narbonne, op de tweede rustdag van de Tour de France: ineens staat Lipowitz in de schijnwerpers. Het was niet gepland. Na de Vuelta van vorig jaar reed hij pas in zijn tweede grote ronde. Hij zou leren en ervaring opdoen naast veteraan Primoz Roglic. De 35-jarige heeft vier keer de Vuelta gewonnen, één keer de Giro d'Italia en is Olympisch tijdritkampioen. Lipowitz daarentegen was vorig jaar alleen bekend bij insiders; nu staat hij derde in het algemeen klassement – achter de groten Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard .

Hij draagt nu ook de witte trui van beste jongere, nadat tweevoudig Olympisch kampioen Remco Evenepoel de Tour had verlaten . Lipowitz hield stand tijdens de zware Pyreneeënetappes van de tweede week. Hij zegt: "Ik heb nooit aan het algemeen klassement of zelfs maar aan het podium gedacht." Zijn doel is nog steeds om Parijs te bereiken.

Gewoon in Parijs aankomen? Het Duitse sportpubliek ziet de dingen anders. Hun enthousiasme is notoir snel aangewakkerd. Als Duitse atleten succes hebben met biatlon, kijkt iedereen toe, en hetzelfde geldt voor schansspringen. En hetzelfde gold voor de Tour de France toen Jan Ullrich in 1997 zegevierde. Plotseling leek het alsof het hele land tijdens elke etappe naar de televisie zat te kijken.

Ullrich werd later veroordeeld voor doping, net als Andreas Klöden, die in 2006 als laatste Duitser het podium van de Tour bereikte. De schandalen zorgden ervoor dat het Duitse publiek zich afkeerde van de Tour. Publieke omroepen zendden de Tour de France jarenlang niet meer rechtstreeks uit vanwege het dopingschandaal.

Dat is tegenwoordig ondenkbaar. Duitsland denkt in Lipowitz eindelijk een klassementsrenner te hebben gevonden en hoopt op een tweede Tourzege – dankzij Lipowitz in de nabije toekomst. De roddelbladen noemen hem al "Super Lipo" of "Waaghals" en berichten over van alles en nog wat. Een onschuldige valpartij zorgt voor ophef en een bezoek aan zijn vriendin op een rustdag wordt nieuws.

Maar zijn bliksemsnelle opkomst roept vragen op, vooral in de wielersport met zijn dopingverleden. Lipowitz zegt dat die tijd voorbij is. "Ik ben al vijf keer getest tijdens deze Tour de France. Ik ben clean en ik wil vrede met mezelf hebben." Hij schrijft zijn prestatieverbetering toe aan nieuwe benaderingen, die de sportwetenschappers van Red Bull Bora-Hansgrohe als bijzonder innovatief beschouwen: Lipowitz werkt voor het eerst samen met een voedingscoach, en hij is bovendien gezond gebleven en heeft meer kunnen trainen dan voorgaande jaren.

Op zijn vrije dag lijkt Lipowitz niet goed te weten wat hij met het grote geheel aan moet. Hij wordt beschouwd als een introvert, een feit dat hij zelf ook erkent: "Ik denk dat ik gewoon door de hype heen moet. Ik probeer me er niet gek door te laten maken," zegt hij.

Sommigen in Duitsland geloven echter al dat hij op gelijke hoogte staat met Jonas Vingegaard, de huidige nummer twee en tweevoudig Tour de France-winnaar. Lipowitz tempert de verwachtingen en zegt: "Vingegaard ligt ver achter. Dat geldt zelfs als hij een slechte dag heeft en ik een goede."

Toch zegt hij dat hij in de laatste week nog een of twee aanvallen zal proberen te lanceren – als zijn benen het toelaten. "Ik wil genieten van de wedstrijd en mezelf geen druk opleggen", zegt hij. Hij heeft ook respect voor de zware Alpenetappes van vorige week. Hij kent nog niet alle beklimmingen die hij moet nemen, zegt Lipowitz: "Dat is misschien maar goed ook, dat je niet precies weet wat je kunt verwachten."

Ook zijn sportief directeur, Rolf Aldag, tempert de verwachtingen. Lipowitz blijft de aanvoerdersband delen met Roglic, aldus Aldag. Roglic staat momenteel zesde in het algemeen klassement, bijna drie minuten achter Lipowitz. "We hebben twee troeven, waarvan we er één willen meenemen naar het podium in Parijs", aldus Aldag.

Lipowitz zegt dat hij het niet erg zou vinden als Roglic in Parijs op het podium zou staan in plaats van hem. "We zijn een team," zegt hij, terwijl hij een pokerface opzet. Dat heeft hij al geleerd tijdens de eerste twee weken van de Tour; hij laat zich niet provoceren. Maar misschien weet Lipowitz gewoon dat zijn tijd nog komt.

Of zoals zijn ontdekker en teambaas Denk het zegt: "Het is veel leuker om een coureur te zien groeien dan om een doorgewinterde professional voor veel geld in te huren."