Eerst verrast Murat Yakin met zijn opstelling – daarna nemen de Zwitsers de Mexicaanse geschenken dankbaar in ontvangst

Salt Lake City, de mormoonse stad in de Amerikaanse staat Utah, is eigenlijk een rustige, vredige plek, zeker voor Amerikaanse begrippen. Maar op zaterdagmiddag gaat het er wild en luidruchtig aan toe in het oosten van de stad, in het Rice-Eccles Stadion, waar het Zwitserse voetbalelftal het opneemt tegen Mexico.

Daar speelt een mariachiband. Tequilareclames flitsen over het grote scherm. Mexicaanse golven kabbelen door de brede, onoverdekte arena. En beneden op het veld ontvouwt zich een wedstrijd die de kwalificaties 'vermakelijk' of 'spannend' verdient, maar één ding is zeker niet: topklasse.

Er vielen zes doelpunten in deze wedstrijd, hoewel het er meer hadden kunnen zijn. De Zwitsers wonnen uiteindelijk met 4-2. Het was hun tweede overwinning op rij. De laatste keer dat ze dit een jaar geleden deden, zegt veel over hoe de afgelopen maanden voor hen zijn verlopen. Het was ook de eerste keer in een jaar dat ze vier doelpunten maakten.

Toen Fabian Rieder in de 90e minuut het laatste doelpunt maakte, waren de Zwitsers dolblij voor de jonge Solothurnaar. Maar ze zouden er verstandig aan doen om niet te veel op de overwinning in te gaan, want er was die middag zoveel gebeurd.

Zwitserlands vierde doelpunt is daar een toonbeeld van. Het kwam tot stand doordat de Mexicanen de bal weggaven op eigen helft. En doordat de Zwitsers vervolgens geluk hadden. Rieder schiet, maar een verdediger van de tegenstander tikt de bal in het net.

Het is niet de eerste keer in deze wedstrijd dat Mexico de Zwitsers in de kaart speelt. Hoewel de Centraal-Amerikanen dit voorjaar de Nations League van hun continentale bond Concacaf wonnen, zijn ze geen goede tegenstander, en zeker geen "zeer sterke", zoals bondscoach Murat Yakin na de wedstrijd beweerde. De Mexicanen droegen bij aan twee van de vier Zwitserse doelpunten door de bal weg te geven op gevaarlijke plekken. Ze kunnen niet verbergen dat verschillende van hun vaste spelers op de bank zitten, onder wie aanvoerder Edson Álvarez.

De Zwitsers hadden geluk met nog een doelpunt, aangezien er een buitenspelsituatie aan voorafging die onbestraft bleef, aangezien er geen videoscheidsrechter aanwezig was bij deze oefenwedstrijd. Na 64 minuten kwamen ze weer op voorsprong, 2-1, dankzij Zeki Amdouni, net toen de wedstrijd dreigde te glippen.

Voordat ze zaterdag het Rice-Eccles Stadium binnenliepen, hadden de Zwitsers deze week uitgebreid gesproken over hoe belangrijk de reis naar de Verenigde Staten voor hen was, de wedstrijden tegen Mexico en de VS op dinsdag. En één ding moet gezegd worden: ze zetten hun geld waar ze voor staan ​​tegen Mexico.

Er zijn genoeg tegenslagen in Salt Lake City. De middagzon brandt fel aan de hemel. De baan is droog en grauw. De 40.000 toeschouwers, bijna allemaal aan de andere kant, zijn luidruchtig; er is een grote Mexicaanse gemeenschap in het zuidwesten van de Verenigde Staten.

De Zwitsers pakken dit alles aan met de beloofde ernst. Hun verdediging is soms wat inconsistent, maar als ze de kans krijgen om te scoren, grijpen ze die.

Voor de wedstrijd verraste bondscoach Murat Yakin iedereen met zijn opstelling. Tijdens de vlucht naar de VS had Yakin aangegeven dat hij Ardon Jashari op het middenveld wilde integreren, naast de veteranen Granit Xhaka en Remo Freuler. Hij zei ook dat het duidelijk was dat zijn team met een driemansverdediging zou verdedigen; de selectie was daarop afgestemd.

Tegen Mexico zal het niet Jashari zijn, die vorig seizoen zo briljant schitterde in België, die naast Xhaka en Freuler op het Zwitserse middenveld staat, maar Vincent Sierro. De Zwitser verdedigt bovendien met vier spelers, niet met drie. En na de wedstrijd beweert Yakin dat hij zich niet kan herinneren dat hij Jashari's basisopstelling zo duidelijk heeft aangekondigd. Opnieuw wordt duidelijk dat Yakin geen coach is die vooruitdenkt. Hij laat zich eerder leiden door instinct en intuïtie.

Jashari kwam uiteindelijk in de tweede helft in het veld als vervanger van aanvoerder Xhaka. De 22-jarige deed het goed, won vele duels, was aanwezig en had een pass-completion-percentage van bijna 100 procent. Over het geheel genomen was de overwinning van de Zwitsers in de tweede helft bemoedigend. Bij een 1-1 stand verving Yakin in de 62e minuut twee andere ervaren teamspelers, Manuel Akanji en Breel Embolo, na aanvoerder Xhaka en Ricardo Rodríguez. In totaal missen ze nu de ervaring van 406 interlands. Desondanks wonnen de Zwitsers de wedstrijd, wat veel zegt over de sterkte van hun selectie.

Na de wedstrijd zijn er veel blije Zwitserse gezichten te zien in de catacomben van het Rice-Eccles Stadion. Dan Ndoye bijvoorbeeld, die opnieuw bewees onmisbaar te zijn geworden voor de aanval. Silvan Widmer, die recentelijk niet in de selectie van Yakin zat en nu als rechtsback mocht starten, is er ook. En Fabian Rieder, die na een moeizaam seizoen in Stuttgart de volle 90 minuten speelde en veel lof kreeg van Yakin, net als Aurèle Amenda, de centrale verdediger.

Zowel Amenda als Rieder behoren tot de eerste winnaars van deze reis, die dinsdag in Nashville verdergaat met de wedstrijd tegen de Verenigde Staten.