Op het EK vrouwen presteren Duitse fans wat de mannen zelden presteren

De 40e minuut was een beslissend moment in de wedstrijd tussen Duitsland en Denemarken . Sjoeke Nüsken stond al met de bal op de penaltystip, maar ze benutte de penalty niet. De Deense Thögersen had de bal net buiten het strafschopgebied in haar bezit. De VAR zette de penalty om in een vrije trap.

De Duitse fans toonden vervolgens een zeer scherp gevoel voor het spel en wat hun team nodig had. Na de bijna verplichte fluitsignalen tijdens de minutenlange VAR-onderbrekingen bleef de witte muur met de roze stippen (waarvan velen de iconische shirts van het EK mannen van 2024 droegen) niet stil of bleven ze fluiten. In plaats daarvan begonnen ze te zingen en de Duitse vrouwen aan te sporen om door te gaan.

Het resultaat is een overweldigend superieur Duitsland, dat zichzelf uiteindelijk beloont met een penalty en een slapstickgoal , waarmee het toch al smeulende stadion in lichterlaaie staat. Zelfs toen het aan het einde weer spannend dreigde te worden, droegen de fans de DFB-vrouwen over de finish en hielpen ze de overwinning veilig te stellen.

Wat er dinsdag in Bazel gebeurde, was slechts een voortzetting van de schitterende openingswedstrijd in Sankt Gallen. Tegen Polen was het stadion stevig in Duitse handen, en de fans zongen, klapten en juichten hun team toe. In beide stadions was meer dan de helft van de toeschouwers Duitse fans. In Bazel zaten zo'n 17.000 Duitse fans op de tribune – het vorige record werd niet alleen verdrievoudigd, maar zelfs verbrijzeld. Wat vooral opviel: het Duitse blok, de witte muur, was terug.

Normaal gesproken gaan mensen naar interlands van Duitsland omdat zowel de mannen als de vrouwen goed voetbal vertegenwoordigen. Toen dat de laatste jaren niet meer het geval was, daalde het aantal bezoekers – waarom zou iemand anders een interland van de DFB bijwonen?

Als Duitsland de openingswedstrijd tegen Schotland in München wint, mogen de Duitse fans zes keer juichen (een doelpunt van Niklas Füllkrug telt immers niet) – en daarmee is het gedaan met de momenten waarop je het thuispubliek kunt horen. De duidelijk mindere Schotten daarentegen zingen uit volle borst en vieren twee keer zo uitbundig als de Duitsers voor al hun doelpunten samen: wanneer Füllkrugs doelpunt wordt afgekeurd en wanneer de Schotten zelf iets te vieren hebben dankzij een eigen doelpunt van Antonio Rüdiger. De winnaars op de tribune: overduidelijk de bezoekers.

Dat de meesten van hen geen die-hard ultras zijn? Is dat überhaupt positief, omdat ze nog steeds benaderbaar zijn? Toen de knock-out Deense speler Snerle het veld verliet, applaudisseerden ook de Duitse fans. Problemen met andere fans rond de wedstrijden? Geen.

Tot nu toe hebben de Duitse fans in Zwitserland één groot feest gevierd, gefocust op de wedstrijden van hun team. Ze zijn al veilig door naar de kwartfinales en geven hun fans nog minstens één wedstrijd. Maar als de witte muur zo doorgaat, zal Duitsland meer dan alleen harten veroveren in Zwitserland. Dan zal er aan het einde echt gejuich zijn.