Trainer Fabio Celestini is altijd enthousiast geweest over voetballen in het buitenland. Nu irriteert hij zich met de bestemming Moskou.

Fabio Celestini wordt eind oktober 50. De trainer heeft net zijn beste jaar achter de rug, waarin hij de dubbel won met FC Basel – onder uitdagende omstandigheden, gepaard gaande met wantrouwen en vraagtekens te midden van zijn euforie. Kan de ontluikende liefde tussen hem en Basel standhouden? Hoe dichter het einde van het seizoen naderde, hoe duidelijker het werd: de liefde is op zijn hoogtepunt aan het breken.

Dagen verstrijken na de bekerwinst en plotseling is Spanje geen optie meer voor Celestini, omdat Getafe, de club waar Celestini ooit speelde, verdergaat met trainer José Bordalás. Basel wacht nog een paar dagen voordat ze Celestini met lofzangen uitzwaaien. Wat nu? Vrijdag wordt bekendgemaakt dat de Franstalige Zwitser niet naar Spanje of een andere buitenlandse competitie verhuist, maar, als door een nooduitgang, naar Rusland, waar de roebels ongetwijfeld voor hem zullen binnenstromen. Naar CSKA Moskou, de militaire club die tot de invloedssfeer van Vladimir Poetin behoort.

Celestini draagt ​​de Zwitserse trofeeën niet langer in het rood-blauw van Basel, maar presenteert in plaats daarvan memorabilia van zijn nieuwe werkgever in het rood-blauw van Moskou. CSKA Moskou won voor het laatst de landstitel in 2016 en eindigde dit jaar als derde in de Russische Premier League. De club verwelkomt de Zwitser van harte op haar website ("Welkom thuis, Fabio") , kondigt aan dat hij assistenten mag meenemen en vergeet niet te vermelden dat de nieuwe medewerker al een jeugdwedstrijd heeft bijgewoond.

Celestini zoekt nieuw geluk in Moskou, succes, erkenning en titels. Kortom, alles wat hem in Zwitserland zo lang ontging. Hij beleefde goede tijden, in Lausanne (promotie), in Lugano (eerste fase) en ook in Luzern (bekerzege 2021 in een leeg Corona-stadion), maar de goede tijden werden altijd gevolgd door slechte. Soms onverklaarbaar, bijna mysterieus.

Celestini raakte in het nauw, altijd de uitdager voor wie zijn eigen land te klein leek. Hij was ook de onbegrepene, die de Vaudois deed denken aan Stan Wawrinka, de oud-speler die in zijn jonge jaren als trainer twijfelde aan de competentie van bijna alle officials die zelf geen voetbal hadden gespeeld.

Na het winnen van de beker met Luzern in 2021 gaf Celestini een interview aan de Franstalige krant "Le Matin Dimanche". Hij zei in wezen dat je in Zwitserland pas een geweldige coach wordt genoemd als je eenmaal titels hebt gewonnen. Dat is nu gelukt: En: "Ik weet dat ze me nooit YB en Basel zullen geven." De interviewer vroeg twee keer waarom. Het antwoord was twee keer: "Ik weet het niet." Celestini's wonden, die een gecompliceerde geschiedenis als speler van de nationale ploeg had en jarenlang in de schaduw van Johann Vogel had gestaan, kwamen steeds weer open.

Celestini, op zoek naar erkenning. Na een korte periode onder vuur te hebben gelegen van FC Sion, nam hij eind oktober 2023 FC Basel over, dat naar de bodem van de ranglijst was gezakt. Het FC Basel dat niemand hem wilde geven. Clubvoorzitter David Degen was niet Celestini's eerste supporter, maar hij wuifde het voorstel weg. De nood was te groot geworden. Celestini stabiliseerde de zwaar worstelende ploeg en loodste die, met het Shaqiri-effect, het seizoen daarop naar de landstitel en de bekerwinst.

En dat zonder dat we in de laatste fase van het kampioenschap onder publieke druk zijn gezet.

Hij hield stand, maar besefte al snel: Basel was geen optie meer. De voormalige aanvoerder van Olympique Marseille had zijn zinnen gezet op het beloofde land, de grote sport – en verhuist nu naar Moskou. Achter het IJzeren Gordijn en naar een land dat sinds de agressieoorlog tegen Oekraïne is afgesloten van Europees voetbal. Celestini verdient goed in Moskou, maar hij dreigt daar vergeten te worden. Te ver weg, in een andere wereld, zonder Europacup, en krijgt weinig tot geen aandacht in West-Europa.

Deze verhuizing naar het Oosten gaat natuurlijk gepaard met heftige reacties. De reacties in de Zwitserse media en forums zijn vernietigend. De morele stok wordt gebruikt. Een verraad aan de rode en blauwe kleuren. Moskou! CSKA! Hoe kon iemand dit doen? Guillermo Abascal, eveneens voormalig trainer van Basel, sloot zich tussen 2022 en 2024 aan bij Spartak Moskou, midden in de oorlog in Oekraïne. Ook hij werd door Zwitserland met onbegrip en wrok ontvangen.

Moskou is een dubieuze plek voor een Zwitserse voetbaltrainer. Politiek en sportief gezien. Althans vanuit een Eurocentrisch perspectief. Celestini's werkgeverskeuze is ook verrassend omdat hij, als tweevoudig winnaar, niet onder druk leek te staan. Getafe zakte, ja. Maar waarom niet even wachten? Hij besloot anders.

Hij is blij dat hij zijn trainersteam in Moskou naar eigen inzicht kan samenstellen. Hij heeft al gepleit voor een geconcentreerde beslissingsbevoegdheid bij kleinere clubs zoals Lausanne, Lugano en Luzern. Nu kan hij een beroep doen op een volledig arsenaal aan middelen. In de Russische hoofdstad. Achter de schermen.