Wandelen met kinderen kan een ingewikkelde onderneming zijn – het helpt om deze tien tips te volgen

Wil je met kinderen wandelen, ga dan niet door zoals voorheen. Het gaat niet meer om toppen en hoogtemeters. Het gaat erom samen iets te beleven, als gezin.

"De truc is om je wandeltochten aan te passen", zegt Rémy Kappeler. De vader van drie kinderen schreef het boek "Wanderpapa" en runt het tijdschrift "Das Wandern", uitgegeven door de Zwitserse Wandelroutevereniging. Kappeler zegt dat iedereen die met kinderen wil wandelen, hun innerlijke vuur en nieuwsgierigheid moet aanwakkeren.

Eén ding blijft onveranderd bij wandelen met kinderen: de route moet goed gepland zijn. Maar je moet nu ook op andere dingen letten, allereerst door ervoor te zorgen dat er twee of drie bezienswaardigheden langs de route liggen. Kappeler betekent zoiets als een grot om te verkennen, een beek om te dammen of een meer om in te spetteren.

Elisabeth Hunziker en Rémy Kappeler geven tips hoe je wandelen ook voor kinderen leuk kunt maken.

Afwisseling is belangrijk voor kinderen in het algemeen. Ze hebben nog geen oog voor de prachtige natuur; of de Matterhorn in de verte opdoemt, kan voor ouders een hoogtepunt zijn. Maar kinderen vergeten het al snel. Ze zijn geïnteresseerd in hun directe omgeving.

Elisabeth Hunziker zegt dat alleen wandelen niet zo spannend is voor kinderen, omdat ze al kunnen lopen. Daarom is het belangrijk om onderweg iets anders te doen. "Idealiter merken de kinderen niet eens dat ze aan het wandelen zijn, omdat ze zo druk bezig zijn met het verkennen van de omgeving", zegt Hunziker, die werkt als avontuurlijke pedagoog, leerkracht in het basisonderwijs en wandelgids. Paden die op en neer gaan, smal en breed zijn, met stenen en wortels, helpen hierbij. En ze zijn "een geweldige, natuurlijke training voor motoriek en evenwicht", zegt Hunziker.

Wanneer Rémy Kappeler een wandeling met zijn kinderen plant, brengt hij die een paar dagen van tevoren ter sprake. Tijdens het avondeten vertelt hij hoe hij dit pad heeft gevonden, dat langs een beekje en door een magisch bos loopt. Dit is bedoeld om de spanning op te bouwen.

"Het is belangrijk om een ​​verhaal te vertellen", zegt Kappeler, en dat is zelfs tijdens de tocht aan te raden. Het kan een verhaal zijn dat je zelf hebt verzonnen, of voorbereide kennis die in kleine stukjes wordt doorgegeven, van het gezinsleven van herten tot een excursie naar de Walliser bisses, de historische irrigatiekanalen. Als je geen tijd hebt om zelf onderzoek te doen, is een themaroute voor kinderen de beste optie; deze zijn overal in het land te vinden.

Wie gestrest is, is al verloren voordat hij of zij überhaupt begint. Een wandeling met kinderen vereist vooral één ding: voldoende tijd, inclusief pauzes natuurlijk. Kappeler zegt dat hij altijd twee keer zoveel tijd inplant als de wandelapp of de wegwijzer aangeeft. "Het gaat er niet om snel vooruitgang te boeken, maar om samen een leuke tijd te hebben," zegt hij.

Er komt meestal een moment dat het enthousiasme van kinderen afneemt. Ze willen liever niet verder rennen. Misschien gaan ze zelfs een zitje doen. Met een slimme planning kun je het echter uitstellen. Als de wandeling steil bergopwaarts is of eentonig over een breed pad, is het een goed idee om voor wat afleiding te zorgen. Bijvoorbeeld met een spelletje of een snack.

En als het gevreesde moment aanbreekt, is geduld verliezen het laatste wat helpt. "De ouders zijn verantwoordelijk voor de stemming," zegt Kappeler, "en dat geldt vooral wanneer die dreigt om te slaan." Dan is het belangrijk om met het kind in gesprek te gaan, het op ooghoogte te zien. Om te luisteren of en waar het probleem ligt.

Een goed recept voor volwassenheid is een paar gekke ideeën in je hoofd hebben. Kappeler vertelt hoe zijn dochter ooit weigerde nog een stap te zetten. Hij gooide het kind over zijn schouder en rende met haar weg, "de clown uithangend", zoals hij het zelf zegt. En na een paar minuten was de vermoeidheid vergeten. Kappeler zegt dat het beter is om het kind een paar meter te dragen dan erop te staan ​​dat ze elke stap zelf zet.

Een volle kindermaag is de basis voor het succes van bijna elke onderneming. Dit geldt zeker voor een wandeltocht. Neem dus liever één boterham te veel mee dan één te weinig. Voldoende drinken, natuurlijk. En ja, snoep mag ook, zegt Kappeler. "Gummyberen verstoppen langs de route, misschien een ijsje of een andere beloning aan het einde: dat werkt," zegt hij.

Voor volwassenen is het duidelijk: wandelen is goed omdat je buiten bent, in de frisse lucht, en in beweging. Kinderen zijn echter anders – zij begrijpen dergelijke argumenten niet echt. Elisabeth Hunziker zegt dat ze hun eigen 'waarom' en 'hoe' nodig hebben, die voortkomen uit hun eigen leven. "Pas als ze er betekenis in zien, ontstaat er echte, intrinsieke motivatie", zegt Hunziker.

Het is cruciaal dat ouders hun ideeën niet aan kinderen opdringen, maar hun kinderen juist de ruimte geven om hun eigen manieren te vinden om de natuur te benaderen. Wanneer kinderen het gevoel hebben dat er naar ze geluisterd wordt en dat hun perspectief ertoe doet, kan oprechte interesse ontstaan ​​– bijvoorbeeld wanneer ze kleine dieren observeren met een vergrootglas of balanceren op een boomstam.

Hunziker zegt dat kinderen in hun dagelijks leven steeds meer prikkels krijgen. Digitalisering is hierbij een sleutelwoord. Voor Hunziker brengt dit het risico met zich mee om hun gevoel van eigenwaarde te verliezen. Voor de avontuurlijke leerkracht is de natuur een goede plek om even terug te keren naar de wortels. Dat kost tijd. En die tijd moeten kinderen krijgen, zegt Hunziker.

Kinderschoenen zijn duur, en wandelschoenen nog duurder. Toch loont het de moeite om erin te investeren, hoewel tweedehands modellen ook geschikt zijn. Het is belangrijk dat de schoenen goed ingelopen zijn. Sokken moeten ook goed passen. Een wandelbroek is niet verplicht, maar moet wel comfortabel zitten. Uiteraard horen er in je wandelrugzak ook geschikte zonnebrandcrème en een goed gevulde EHBO-doos – verband, desinfectiespray, pincet – die kinderen graag zelf dragen.

De wandeling moet afwisselend zijn, zodat het leuk is voor kinderen, maar ook uitdagend. Dit brengt natuurlijk een zeker struikelgevaar met zich mee. Elisabeth Hunziker zegt dat het belangrijk is dat ouders niet geobsedeerd raken door het vermijden van elke struikelpartij en het constant vasthouden van de hand van hun kind. Kinderen moeten natuurlijk beschermd worden op gevaarlijke plekken. Verder moedigt ze ouders aan om "hun kinderen zeker te vertrouwen om iets te doen", omdat dit zelfvertrouwen, risicobereidheid en lichaamsbewustzijn opbouwt. Een schaafwond kan op het moment zelf pijn doen, maar kan al snel een waardevol souvenir worden.

Het helpt om alvast voorpret te creëren voor de wandeling. En het is een goed idee om aan het eind een hoogtepunt of beloning te plannen. Denk bijvoorbeeld aan een bezoek aan het zwembad of een ijssalon. "Het belangrijkste is dat de wandeling een mooie herinnering blijft", zegt Rémy Kappeler.