Wielrennen | Op jacht naar het tempo in de Tour de France: mensen, technologie en records

De profwielrenners zijn op jacht naar snelheid. Tadej Pogačar vestigt snelheidsrecords op bergpassen. De drievoudig Tourkampioen verlegt ook de grenzen van de winsttijden: in 2015 won Chris Froome de Tour de France met een gemiddelde snelheid van 38,72 kilometer per uur, terwijl Pogačar vorig jaar zegevierde met een tijd van 44,52. En onder de tien snelste vlakke etappes van de Ronde van Frankrijk aller tijden, zijn zes dagetappes uit de afgelopen drie jaar opgenomen.

De redenen hiervoor liggen in mens en technologie . Eén: de voedingsrevolutie. In plaats van 60 gram koolhydraten per uur consumeren atleten nu 120 gram dankzij een mix van glucose- en fructosesupplementen. "Hierdoor kunnen renners langer hun maximale prestaties leveren", legt de Deense sportwetenschapper Carsten Lundby uit aan "nd". Het resultaat: waar een paar jaar geleden een kettingblad van 53 tanden als het maximum werd beschouwd, is dat nu 56 of zelfs 58.

Cruciale factoren zijn de aerodynamische ontwikkelingen op de fiets, de kleding en de zitpositie. Optimalisatie is met name belangrijk bij tijdritten . Woensdag veranderde het 33 kilometer lange, vlakke parcours rond Caen in een racecircuit voor spierkrachtmachines. "De voorkant van de renner is goed voor 75 procent van de luchtweerstand, terwijl het wiel slechts 25 procent voor zijn rekening neemt", legt Jenco Drost, materiaalontwikkelaar bij Visma, het team van tweevoudig Tourwinnaar Jonas Vingegaard , uit.

Hoewel er volgens Drost speciale stoffen worden gebruikt in de schouder- en borstgedeeltes van shirts, is het doel in de windtunnel om de beste positie van de renner op de fiets te vinden. Er zijn nu drie soorten fietsen: tijdritfietsen, die extreem aerodynamisch geoptimaliseerd zijn, maar moeilijker te controleren. Het dichtst hierbij komen de aerofietsen, die ook ontworpen zijn voor een goede aerodynamica, maar ook extreem stijf zijn en trillingsverlies minimaliseren. Cervelo en Canyon waren de eerste fabrikanten; Colnago bracht dit jaar de snelle Y1RS uit voor Pogačar en zijn Emirates-team. Faktor heeft een prototype ontwikkeld dat is goedgekeurd door de internationale wielerbond.

Lichtgewicht mountainbikes zijn geëvolueerd van conventionele racefietsen naar een unieke vorm. Ze maken gebruik van een paar lagen carbon en hebben een aerodynamische, maar complexere, druppelvormige framevorm. In de bergen is niet de luchtweerstand van belang, maar het gewicht. De wereldbond stelt een minimumgewicht van 6,8 kilogram voor. Aerofietsen worden ook steeds lichter. Vingegaard is al bergpassen aan het beklimmen tijdens de training op de nieuwe S5 van Cervelo. Misschien gebruikt hij hem wel in de Pyreneeën. Zelfs de ontwikkelaars van Colnago achten een soortgelijke uitkomst voor Pogačar onwaarschijnlijk. "We hebben de Y1RS ontwikkeld voor sprinters en mannen die lange tijd in de wind moeten fietsen", vertelt ingenieur Filippo Galli aan "nd". Een speciale fiets voor elke taak: het is goed mogelijk dat wielerteams binnenkort monstertrucks meenemen naar de Tour in plaats van een bouwpakket.