DHS vertelt politie dat veelvoorkomende protestacties 'gewelddadige tactieken' zijn

Het Department of Homeland Security dringt er bij de lokale politie op aan om een ​​breed scala aan protestactiviteiten te beschouwen als gewelddadige tactieken, waaronder alledaagse handelingen zoals fietsen of het livestreamen van een politieoptreden, zo heeft WIRED vernomen.

Dreigingsberichten die vorige maand werden uitgegeven tijdens de "No Kings"-protesten, waarschuwen dat de agressieve immigratierazzia's van de Amerikaanse overheid vrijwel zeker de binnenlandse onrust zullen aanwakkeren. Volgens DHS is er een "grote kans" dat meer Amerikanen zich binnenkort tegen het agentschap zullen keren, wat tot confrontaties in de buurt van federale locaties zou kunnen leiden.

DHS wijt dit aan de intense media-aandacht en de negatieve reacties op de Amerikaanse militaire inzet in Los Angeles en verwacht dat de demonstraties "zullen aanhouden en in het hele land zullen toenemen", aangezien de demonstranten die zich nu op andere kwesties richten, zich nu meer op immigratie richten, na een brede "omarming van anti-ICE-boodschappen".

De bulletins, die voor het eerst door de nationale veiligheidsorganisatie Property of the People werden verkregen via verzoeken om openbare gegevens, waarschuwen dat agenten te maken kunnen krijgen met aanvallen met vuurwerk en geïmproviseerde wapens: met verf gevulde brandblussers, rookgranaten en projectielen zoals flessen en stenen.

Tegelijkertijd worden agenten in de richtlijnen opgeroepen om rekening te houden met een scala aan geweldloos gedrag en veelgebruikte protestuitrusting – zoals maskers, zaklampen en camera's – als mogelijke voorlopers van geweld. Ze worden opgeroepen zich voor te bereiden “vanuit het perspectief van een tegenstander.”

Demonstranten op de fiets, op skateboards of zelfs "te voet" worden afgeschilderd als potentiële "verkenners" die verkenningen uitvoeren of zoeken naar "voorwerpen die als wapen gebruikt kunnen worden". Livestreaming wordt naast "doxxing" genoemd als een "tactiek" om de politie te "bedreigen". Online posters worden afgeschilderd als ideologische rekruteerders – of als deelnemers aan "surveillance sharing".

Een lijst met "gewelddadige tactieken" die gedeeld werd door het in Los Angeles gevestigde Joint Regional Intelligence Center – onderdeel van een fusienetwerk na 9/11 – omvat zowel pogingen van demonstranten om identificatie te vermijden als pogingen om de politie te identificeren. Het memo beweert ook dat gezichtsherkenning , normaal gesproken een instrument van wetshandhaving , tegen agenten werd gebruikt.

Volgens Vera Eidelman, senior stafjurist bij de American Civil Liberties Union, heeft de overheid geen enkel recht om grondwettelijk beschermde activiteiten, zoals het observeren of documenteren van de politie, als een bedreiging te beschouwen.

DHS heeft niet gereageerd op een verzoek om commentaar.

"Het uitoefenen van die rechten mag geen rechtvaardiging zijn voor nadelige maatregelen of wantrouwen van de overheid", zegt Eidelman. Het bestempelen van iets onschuldigs als skateboarden tijdens een protest als een gewelddadige dreiging is "verontrustend en gevaarlijk", voegt ze eraan toe, en kan "gemakkelijk leiden tot buitensporig geweld tegen mensen die simpelweg hun rechten uit het Eerste Amendement uitoefenen."

"Het DHS-rapport verwart herhaaldelijk fundamenteel protest, organisatie en journalistiek met terroristisch geweld, en rechtvaardigt daarmee steeds meer autoritaire maatregelen van de wetshandhaving", aldus Ryan Shapiro, directeur van Property of the People. "Het zou ontnuchterend, maar niet verrassend, moeten zijn dat de reactie van het Trump-regime op massale kritiek op de tactieken van zijn politiestaat erin bestaat die tactieken te intensiveren."

Fusiecentra zoals JRIC spelen een centrale rol in hoe de politie protestbewegingen begrijpt. De informatie die ze produceren, wordt snel verspreid en is grotendeels gebaseerd op open-source data. Ze weerspiegelt vaak brede, risicomijdende aannames en bevat fragmentarische en ongeverifieerde informatie. Bij gebrek aan concrete dreigingen wenden bulletins zich vaak tot ideologische taal en sociale media-activiteiten als bewijs voor opkomende risico's, zelfs wanneer deze gekoppeld zijn aan rechtmatige uitingen.

De op risico's gebaseerde aanpak van DHS weerspiegelt een bredere verschuiving in de Amerikaanse wetshandhaving die is gevormd door de veiligheidsprioriteiten na 9/11. Een verschuiving die de waargenomen intentie belangrijker vindt dan aantoonbaar wangedrag. Gedragsaanwijzingen, connecties en andere potentieel voorspellende indicatoren worden gebruikt om vroegtijdig ingrijpen en uitgebreider toezicht te rechtvaardigen.

Een jaar geleden waarschuwde DHS dat immigratiegerelateerde klachten leidden tot een toename van bedreigingen tegen rechters, migranten en wetshandhavers. De DHS voorspelde dat nieuwe wetten en grootschalige hardhandige maatregelen mensen verder zouden radicaliseren. In februari meldde een ander fusiecentrum hernieuwde oproepen tot geweld tegen politie en overheidsfunctionarissen. Daarbij werd de negatieve reactie op de vermeende overmatige bemoeienis van de federale overheid aangehaald en werden de toen aanstaande protesten en gerechtelijke uitspraken als waarschijnlijke aanleidingen aangewezen.

Soms lijken de uitgebreide voorspellingen profetisch en doen ze denken aan echte brandhaarden: in Alvarado, Texas, lokte een vermeende gecoördineerde hinderlaag in een detentiecentrum deze week ICE-agenten met vuurwerk naar buiten, voordat er op 4 juli schoten werden gelost en een politieagent in zijn nek werd geschoten. (Er zijn bijna twaalf arrestaties verricht, waarvan minstens tien wegens poging tot moord.)

Ter voorbereiding op protesten vertrouwen instanties steeds vaker op inlichtingen om groepen te identificeren die als ideologisch subversief of tactisch onvoorspelbaar worden beschouwd. Demonstranten die als "transgressief" worden bestempeld, kunnen worden gemonitord, zonder aanklacht worden vastgehouden of met geweld worden aangepakt.

Wetenschappers op het gebied van sociale bewegingen erkennen breed dat de introductie van preventieve protestpolitie een afwijking is van de benaderingen uit de late 20e eeuw, die prioriteit gaven aan de-escalatie, communicatie en facilitering. In plaats daarvan hebben autoriteiten steeds meer de nadruk gelegd op het beheersen van demonstraties door middel van vroegtijdige interventie, surveillance en verstoring – door organisatoren te monitoren, de openbare ruimte te beperken en proactief te reageren op basis van waargenomen risico's in plaats van op daadwerkelijk gedrag.

Infrastructuur die oorspronkelijk bedoeld was om terrorisme te bestrijden, dient nu vaak om protesten op straatniveau te monitoren, waarbij virtuele onderzoekseenheden demonstranten opsporen op basis van online uitingen. Fusiecentra, gefinancierd met subsidies van het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Veiligheid (DHS), hebben steeds vaker berichten uitgegeven waarin protestslogans, verwijzingen naar politiegeweld en solidariteitsevenementen worden aangemerkt als tekenen van mogelijk geweld. Deze berichten worden vervolgens doorgestuurd naar de politie, tenzij er duidelijk bewijs is van criminele bedoelingen.

Het toezicht op demonstranten bestaat onder meer uit het samenstellen van dossiers (ook wel ‘honkbalkaarten’ genoemd), waarbij analisten geavanceerde hulpmiddelen gebruiken om berichten op sociale media, voorkeuren, persoonlijke netwerken en openbare uitspraken van de betrokkenen, waarin kritiek wordt geuit op het overheidsbeleid, te verzamelen.

Een DHS-dossier over Mahmoud Khalil, een voormalige student aan de Columbia University en anti-oorlogsactivist, is exclusief verkregen door WIRED. Hieruit blijkt dat analisten informatie hebben geput uit Canary Mission, een duistere zwarte lijst waarop anoniem profielen worden geplaatst van critici van Israëlische militaire acties en voorstanders van Palestijnse rechten.

Woensdag erkende een hoge functionaris van DHS voor een federale rechtbank dat materiaal van Canary Mission was gebruikt om meer dan 100 dossiers over studenten en wetenschappers samen te stellen, ondanks de ideologische inslag, mysterieuze financiering en oncontroleerbare bron van de website.

Dreigingsberichten kunnen agenten ook helpen om conflicten te voorspellen en zo hun houding en beslissingen ter plaatse te beïnvloeden. In de nasleep van de gewelddadige protesten in 2020 noemde de politie van San Jose in Californië de "talrijke inlichtingenberichten" die ze ontving van onder andere het lokale regionale fusiecentrum, DHS en de FBI, als cruciaal voor het begrijpen van "de mentaliteit van de agenten in de aanloop naar en tijdens de burgerlijke onrust."

Specifieke bulletins die de SJPD aanhaalde - wiens protestreactie deze maand tot een schikking van $ 620.000 leidde - presenteerden de demonstraties als mogelijke dekmantel voor 'binnenlandse terroristen', waarschuwden voor opportunistische aanvallen op wetshandhavers en verspreidden een 'onbevestigd rapport' over U-Haul-busjes die naar verluidt werden gebruikt om wapens en explosieven te vervoeren.

Uit latere berichtgeving in de nasleep van BlueLeaks – een dump van 269 gigabyte aan interne politiedocumenten, verkregen door een bron die zichzelf identificeerde als de hacktivistengroep Anonymous en gepubliceerd door de transparantiegroep Distributed Denial of Secrets – bleek dat federale bulletins vol stonden met ongeverifieerde beweringen, vage dreigementen en regelrechte misinformatie, waaronder waarschuwingen over een parodiewebsite die zogenaamd demonstranten betaalde en bitcoin accepteerde om auto's in brand te steken, ondanks een duidelijke banner die de site als "FAKE" bestempelde.

Dreigingswaarschuwingen – niet-geclassificeerd en routinematig toegankelijk voor de pers – kunnen wetshandhaving helpen de publieke perceptie van protesten te beïnvloeden voordat ze beginnen, en zo de basis leggen voor de legitimatie van agressieve politieacties. Ongeverifieerde waarschuwingen van het DHS over binnenlandse terroristen die demonstraties infiltreerden in 2020, die publiekelijk werden herhaald door de waarnemend secretaris van het agentschap op Twitter, werden breed verspreid en uitgebreid in de media .

Amerikanen zijn over het algemeen tegen agressieve protestacties, maar wanneer ze die wel steunen, is angst vaak de drijvende kracht. Experimenteel onderzoek suggereert dat steun voor het gebruik van dwangmiddelen minder afhangt van wat demonstranten daadwerkelijk doen, dan van hoe ze worden afgeschilderd – door ambtenaren, de media en vanuit raciale en ideologische kaders.