Atari vernedert ChatGPT en Copilot verliest in schaken van een bijna 50 jaar oude console

De Atari 2600 , een console die bijna een halve eeuw geleden werd gelanceerd, heeft zojuist twee van ' s werelds meest geavanceerde kunstmatige-intelligentiesystemen verslagen: OpenAI's ChatGPT en Microsoft's Copilot . Door middel van een reeks schaakpartijen, uitgevoerd door infrastructuurarchitect Robert Caruso , onthulde deze merkwaardige confrontatie niet alleen de technische beperkingen van moderne AI's, maar ook hun kwetsbaarheid bij taken die ruimtelijk geheugen, coherente logica en consistente strategie vereisen.

Het begon allemaal toen Caruso met ChatGPT over schaakprogramma's zoals Stockfish of AlphaZero sprak, waarbij de chatbot beweerde dat hij ook een formidabele speler was en Atari 2600 Chess gemakkelijk kon verslaan . Gemotiveerd door de uitdaging besloot Caruso die beweringen in de praktijk te brengen.

Met behulp van de Stella- emulator en het klassieke spel Video Chess (uitgebracht in 1979) zette hij het taalmodel van OpenAI af tegen een console met een verwerkingssnelheid van slechts 1,19 MHz en 128 bytes RAM . Het resultaat was rampzalig voor de AI. Verwarring over stukken , ongeldige zetten en fouten in de bordvolgorde bleven constant gedurende een spel van 90 minuten op de laagste moeilijkheidsgraad .

Ondanks menselijke hulp bij het interpreteren van de omgeving, kon ChatGPT niet consistent spelen. Caruso ging zelfs zo ver dat hij beweerde dat hij "genoeg fouten maakte om uitgelachen te worden in een schaakclub voor derdejaars", en de AI rechtvaardigde zijn nederlaag uiteindelijk door te stellen dat de speliconen te abstract waren om goed te herkennen, hoewel de problemen bleven bestaan, zelfs na het aanpassen van de bordindeling.

Na de nederlaag van ChatGPT herhaalde Caruso het experiment met Copilot , Microsofts programmeerassistent gebaseerd op vergelijkbare technologie. Copilot beweerde 10 tot 15 zetten vooruit te kunnen denken en beloofde eerdere zetten te onthouden om de prestaties te verbeteren. De realiteit bleek echter wederom teleurstellend.

In slechts zeven zetten had de AI al verschillende belangrijke stukken verloren en bedacht onmogelijke strategieën , zoals het recht voor de koningin van de tegenstander zetten om "de volgende beurt te slaan", zonder te bedenken dat dit zijn eigen onmiddellijke uitschakeling zou betekenen. Uiteindelijk vroeg Caruso Copilot om het bord uit zijn hoofd te tekenen, en de assistent, die de inconsistenties met de werkelijkheid opmerkte, accepteerde beleefd zijn nederlaag .

Hoewel het misschien anekdotisch lijkt, legt het experiment een belangrijke realiteit bloot: generatieve AI's zoals ChatGPT en Copilot missen menselijk begrip , persistent geheugen en abstract denken . Zoals The Register uitlegt, voorspellen deze technologieën woorden op basis van statistische patronen in de tekst, maar ze "zien" het bord niet en "leren" niet van het spel. Dit maakt ze slecht geschikt voor taken die ruimtelijke coherentie , gestructureerd redeneren of complexe visuele herkenning vereisen.

Windows Central waarschuwt van zijn kant dat deze systemen misschien intelligent lijken, maar in werkelijkheid slechts intelligentie simuleren door middel van taal, zonder een echt begrip van de fysieke of logische omgeving. In een spel als schaken, waar elke zet afhangt van de context van het bord en de precieze regels, wordt dit gebrek duidelijk.

De ironie is dat de Atari 2600 helemaal niet "denkt" . Het schaakprogramma is gebaseerd op simpele algoritmen, met strikt gecodeerde regels en geen leervermogen. Toch was die logische rigiditeit voldoende om twee van de meest gehypte AI's van dit moment te verslaan , wat duidelijk maakt dat complexiteit niet altijd gelijk staat aan efficiëntie.

Robert Caruso heeft aangekondigd dat het volgende doel is om Atari's ongeslagen systeem uit te dagen tegen Gemini , de AI die is ontwikkeld door Google , in een nieuw duel dat de conclusies van zijn experiment zou kunnen uitbreiden.

De nederlaag van ChatGPT en Copilot tegen een console uit de jaren 70 is een vernederende maar onthullende les over de huidige beperkingen van kunstmatige intelligentie. Hoewel deze systemen poëzie kunnen schrijven, vergelijkingen kunnen oplossen en complexe gesprekken kunnen voeren, laten hun prestaties bij taken die visuele interactie, ruimtelijke context en gestructureerde logica vereisen nog steeds te wensen over.

Deze aflevering is verre van een definitieve mislukking, maar dient juist om de verwachtingen over wat deze AI's wel en niet kunnen, bij te stellen. In een wereld die steeds meer afhankelijk is van technologie, is het begrijpen van de ware mogelijkheden ervan net zo belangrijk als het blijven doorontwikkelen ervan. En ondertussen bewijst een Atari 2600 dat retro soms nog steeds kan winnen .