Deze cultfilm is 33 jaar oud en is een surrealistische fantasie: deze wordt aanstaande vrijdag opnieuw uitgebracht in de bioscoop.

Een van de meest onclassificeerbare films uit de Canadese cinema keert aanstaande vrijdag 20 juni terug in de Spaanse bioscopen, 33 jaar na de oorspronkelijke release . De film, geregisseerd door Jean-Claude Lauzon, wordt beschouwd als een cultklassieker vanwege zijn surrealistische stijl en poëtische toon en is een referentiepunt in de filmindustrie van begin jaren negentig gebleven.

Léolo , voor het eerst uitgebracht in 1992 op het filmfestival van Cannes , was Lauzons tweede en laatste speelfilm. Vijf jaar later kwam hij om het leven bij een vliegtuigongeluk. De semi-autobiografische film volgt een twaalfjarige jongen die in een arme wijk in Montreal woont en te midden van een disfunctioneel gezin aan zijn dagelijkse leven ontsnapt door zijn wilde fantasie .

In zijn innerlijke wereld geeft Léolo er de voorkeur aan om Italiaan te zijn in plaats van Canadees, de zoon van een tomaat die besmet is met Siciliaans sperma , en vindt schrijven zijn enige expressiemiddel. Maar de harde realiteit van zijn familie verstoort zijn fantasieën voortdurend: hij heeft een vader die geobsedeerd is door de darmgezondheid van het hele gezin, een bodybuilderbroer die gevangen leeft in angst, twee zussen die lijden aan psychische stoornissen , een grootvader aan wie niemand veel aandacht besteedt, en een enorme moeder die de microkosmos van het gezin domineert.

De film combineert drama, zwarte komedie en dromerige elementen om een ​​verhaal te creëren dat wel eens vergeleken is met Fellini 's universum, maar dan vanuit een intiemer en tragischer perspectief. Met scènes die even indrukwekkend als poëtisch zijn, presenteert Léolo Onderzoekt adolescente seksualiteit , familiegekte en de kracht van fantasie in het aangezicht van ellende. Met Maxime Collin in de hoofdrol, met commentaar van Gilbert Sicotte en een cast bestaande uit Ginette Reno, Pierre Bourgault en Denys Arcand, was de film een ​​Canadese Oscarkandidaat, hoewel hij niet genomineerd werd. Wel won hij de Gouden Spike op het filmfestival van Valladolid .

De 2K-restauratie en de opname ervan in Cannes Classics in 2014 bevestigden de status als een vergeten meesterwerk voor veel kijkers. Nu, met de heruitgave in de bioscoop , Léolo is opnieuw beschikbaar voor nieuwe generaties die op zoek zijn naar een ontsnapping aan de routine. De terugkeer van dit onclassificeerbare pareltje biedt een unieke kans om een ​​van de meest persoonlijke en radicale creaties van de cinema uit de jaren 90 te herontdekken.