Dramatische salto's

Twee angstaanjagende salto's van de eerste twee stieren, beide tijdens de uitvoering van de suerte suprema (hoogste beweging); de gehavende mannen, Luis David Adame en José Fernando Molina, werden in de ziekenzaal behandeld aan diverse verwondingen en kwamen beiden terug om het gevecht voort te zetten, wat nog maar eens aantoonde dat stierenvechters niet in deze wereld thuishoren. Adame keerde met sierlijke tred terug naar de ring, in tegenstelling tot Molina, die geen jas droeg, een spijkerbroek droeg en aarzelend bewoog vanwege de enorme klappen die hij had gekregen.

Maar beide paarden liepen de ring door om hun tweede stieren te begroeten met een lange, knielende uitwisseling in het midden. Beiden toonden niet alleen een heldhaftige prestatie die hun klasse waardig was, maar ook een prijzenswaardige instelling, ook al werden hun inspanningen niet beloond met een trofee.

De klap die Adame kreeg was enorm. Hij stond op het punt zijn eerste stier te doden, maar op het moment van de confrontatie werd hij gegrepen door de staart van de stier. De stier schudde hem hevig en gooide hem in het zand. De stierenvechter wist wankelend overeind te komen tot hij instortte voordat zijn metgezellen hem konden helpen.

De Mexicaan was een nette stierenvechter met mobiliteit, standvastigheid en een veerkrachtige aanval, die hij met veel ondiepe passen verveelde. Een andere stierenvechter die hem kansen bood, was de vierde; hij begon met een muletazo achter zijn rug, en gezien de adelstand van zijn tegenstander voerde hij twee laatste series natuurlijke passen uit; een andere, respectabel, met zijn rechterhand, en een cirkelvormige pas met zijn andere been gebogen, die de stier en de houding van de stierenvechter niet opwekten zoals ze verdienden.

José Fernando Molina maakte opnieuw een uitstekende indruk dankzij zijn moed, veerkracht en artistieke aanpak. Hij rechtvaardigde zich meer dan volledig tegenover zijn gehandicapte en veel bekritiseerde eerste stier, voor wie hij nauwelijks één natuurlijke pass wist te krijgen. Hij prikte de stier twee keer voordat hij een lage tegenstoot gaf, waarbij de stier hem in zijn kruis wist te raken. Eenmaal op de grond lanceerde hij zich de lucht in en viel loodrecht op het zand.

Met een gepijnigde uitdrukking op zijn gezicht kwam hij het veld op om de vijfde partij te vechten. Hij wist de lange eerste woordenwisseling vakkundig af te handelen en sloeg met gemak een capoteado, waarna hij het publiek toostte.

Daar, midden in de ring, knielde hij, en meer dan één persoon vroeg zich af of hij wel uit zo'n lastige positie zou kunnen opstaan. Maar dat lukte hem, na een muletazo die naar de rug overschakelde en een aantal lange rechtse passen, die hij, staande, afrondde met de verplichte borstpas. De stier, fragiel en in elk gevecht zijn gezicht tonend, liet hem desondanks zijn goede oordeel zien met muletazo's met beide handen, dankzij een goede positionering en een betere houding. Opnieuw faalde hij met het zwaard, en wat een welverdiend oor had kunnen zijn, liep op niets uit.

En Christian Parejo, die blijk geeft van goede manieren en een nog betere smaak in het uitvoeren van trucs, stelde niet teleur. Tegen zijn eerste, die stabiliteit miste en moeilijk te hanteren was, voerde hij vier zeer prijzenswaardige natuurlijke passen uit, waarbij hij vakkundig gebruikmaakte van de magere kaste van het dier; hij weigerde toe te geven aan de zeer flauwe zesde, maar verpestte alles met een lelijke einddip.